Με ποιο τρόπο Ρωσία και Κίνα μπορούν να «στραγγαλίσουν» την Ευρώπη;

Εδώ και αρκετό καιρό κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο μία ομιλία του Ντόλαντ Τραμπ από το 2018 στα Ηνωμένα Έθνη, ο οποίος προέβλεπε με απίστευτη ακρίβεια τα όσα θα συνέβαιναν με την ενεργειακή κρίση που εξελίσσεται σήμερα μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης.

Εκείνη την εποχή κανείς δεν φαινόταν να του δίνει σημασία, με τους Γερμανούς να παρασέρνουν ολόκληρη την υπόλοιπη Ευρώπη στην αγκαλιά του Πούτιν και τον μύθο του φυσικού αερίου που θα έδινε για πάντα φθηνή ενέργεια στις βιομηχανίες της Δύσης.

Τα πράγματα όπως διαπιστώνουμε σήμερα δεν εξελίχθηκαν όπως προέβλεπε η Μέρκελ και το γερμανικό πολιτικό κατεστημένο. Και η ενεργειακή κρίση απειλεί τους πάντες, από νοικοκυριά μέχρι βιομηχανίες μέσα στον εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα που έρχεται.

Ο νέος όμως κίνδυνος για τον οποίο έχουν αρχίσει αρκετοί να μιλούν είναι η Κίνα. Για την ακρίβεια η συγκέντρωση σε αυτή την χώρα του μεγαλύτερου μέρους της δραστηριότητας για την κατασκευή μπαταριών. Να σημειώσουμε εδώ, αρχικά, ότι όπως η Ρωσία έτσι και η Κίνα έχουν κάποια ιδιαίτερα καθεστώτα, τα οποία αρκετά απέχουν από την Δύση και τα πολιτικά μας ήθη.

Το ερώτημα που θέτουν πολλοί είναι τι θα γίνει αν αποφασίσει η Κίνα να ακολουθήσει, για τους δικούς της λόγους, τον δρόμο της Ρωσίας. Πρακτικά αυτό θα σήμαινε το απότομο φρενάρισμα στην παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων σε όλο τον Δυτικό Κόσμο, με τις ΗΠΑ -και πάλι- να επηρεάζονται λιγότερο.

Είναι ενδεικτικός ο πίνακας που δημοσιεύουμε πιο κάτω. Σε ότι αφορά τα ορυκτά, η Κίνα έχει τα περισσότερα κοιτάσματα σε σπάνιες γαίες, με την Αυστραλία να κυριαρχεί στο λίθιο, το Κονγκό στο κοβάλτιο και την Ινδονησία στο νικέλιο.

Όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι στην επεξεργασία όλων αυτών των πρώτων υλών, η Κίνα είναι ο βασικός αν όχι ο κυρίαρχος πρωταγωνιστής. Η χώρα έχει προσαρμόσει την βιομηχανία της πάνω σε αυτή την διαδικασία, για την οποία οι Δυτικές χώρες δεν θέλουν να έχουν και μεγάλη εμπλοκή λόγω του ότι αποτελεί μία διαδικασία επιβαρυντική για το περιβάλλον.

Τι θα γίνει λοιπόν αν η Κίνα αποφασίσει να διακόψει την παροχή αυτών των υλών προς της χώρες της Δύσης; Η ίδια θα αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα, όμως η τεράστια εσωτερική αγορά που στρέφεται προς τα ηλεκτρικά, θα μπορούσε να απορροφήσει μεγάλο μέρος της παραγωγής.

Από την άλλη οι Αμερικάνοι έχουν προβλέψει και έχουν περάσει νόμο με τον οποίο υποχρεώνουν τις βιομηχανίες τους να παράγουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα τα οποία έχουν χρησιμοποιήσει πρώτες ύλες για τις μπαταρίες είτε μέσα από τις ΗΠΑ είτε από χώρες με τις οποίες έχει συνάψει εμπορικές συμφωνίες (κυρίως τον Καναδά).

Όλο αυτό αφήνει για άλλη μια φορά την Ευρώπη εκτεθειμένη, καθώς θα είναι αυτή που θα πληρώσει μια ενδεχόμενη κρίση των σχέσεών της με την Κίνα. Το πάθημα με την Ρωσία δεν έχει γίνει μάθημα, και οι Ευρωπαίοι αντί να φρενάρουν λίγο την μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση, αντίθετα την ενισχύουν με κάθε μέσο, ανακοινώνοντας διαρκώς νέες ημερομηνίες για την κατάργηση των κινητήρων εσωτερικής καύσης.

Το σενάριο αυτό, η διπλή μέγγενη Ρωσίας και Κίνας μοιάζει εφιαλτικό για την αυτοκινητοβιομηχανία της Ευρώπης. Και ήδη ακούγονται σοβαρές φωνές που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να πέσει λίγο ο ρυθμός για την αλλαγή προς τα ηλεκτρικά μοντέλα, και να υπάρξει μία αυτοσυγκράτηση με βάση το χειρότερο σενάριο.

Και αν κρίνουμε από όσα γίνονται αυτόν τον καιρό με την Ρωσία, η σκέψη αυτή κάθε άλλο παρά εκτός λογικής μοιάζει.