Τιτανικός: H αληθινή ιστορία πίσω από το διάσημο ναυάγιο

Ο Τιτανικός, ήταν Βρετανικό  επιβατηγό υπερωκεάνιο το οποίο ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι την Τετάρτη 10 Απριλίου του 1912 από το  λιμάνι του Σαουθάμπτον της Αγγλίας με κατεύθυνση προς την Νέα Υόρκη.

Σταθμοί επιβίβασης ήταν το λιμάνι του Χεμβούργου στην Γαλλία και το Κουίνσταούν στην Ιρλανδία και τελευταίος σταθμός η Νέα Υόρκη.

Λέγεται μάλιστα πως ήταν το μεγαλύτερο πλοίο εν πλω όταν παραδόθηκε από τους κατασκευαστές του, ενώ θεωρήθηκε ένα «σύγχρονο θαύμα» της ναυπηγικής.

Ο αριθμός των επιβατών έφτανε στους 2.224 επιβάτες μαζί με το πλήρωμα, αριθμός τεράστιος για την εποχή.  Οι πρώτοι και τελευταίοι  επιβάτες του Τιτανικού ήταν μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, καθώς και εκατοντάδες  άνθρωποι από την Μ. Βρετανία, Ιρλανδία, Σκανδιναβία αλλά και  από άλλες περιοχές της  Ευρώπης οι οποίοι έφευγαν για μετανάστες    στην Β. Αμερική αναζητώντας μια καινούρια ζωή και μια καλύτερη τύχη .

Στις 14 Απριλίου 1912, μετά από τέσσερις μόλις  ημέρες διάσχισης συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στις 11:40 μ.μ. ώρα πλοίου. Το χτύπημα ήταν δυνατό, παρά τις προσπάθειες του πλοίαρχου να αποφύγει την πρόσκρουση, η μεγάλη ταχύτητα πλεύσης αποδείχθηκε μοιραία. Oι επιβάτες και μερικά μέλη του πληρώματος επιβιβάστηκαν σε σωστικές λέμβους.

Ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση έπρεπε να τηρηθεί το πρωτόκολλο.  Πρώτα  οι γυναίκες και τα παιδιά. Οι επιζήσαντες μίλησαν για «μαζική δολοφονία» των επιβατών της Γ’ Θέσης, καθώς υπήρξαν μαρτυρίες που υποστήριζαν πως οι συγκεκριμένοι επιβάτες είχαν κλειδωθεί στα κάτω πατώματα για να δοθεί προτεραιότητα στους «ανώτερους» κοινωνικά.

Λίγο πριν τις 2:20 π.μ. το πλοίο έσπασε στα δύο και άρχισε να βυθίζεται ταχύτερα, με περισσότερα από χίλια άτομα ακόμη στο πλοίο.  1.500 άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο στα νερά  του Ατλαντικού οδηγώντας  σε ένα από τα πιο θανατηφόρα ναυτικά δυστυχήματα σε καιρό ειρήνης στη σύγχρονη ιστορία.

Ελάχιστοι άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά, διότι η θερμοκρασία του νερού ήταν  ήταν πιθανώς στους −2 °C.

Από τους ανθρώπους που έπεσαν στη θάλασσα μετά την βύθιση του πλοίου, διασώθηκαν μόνο 6. Οι βάρκες που βρίσκονταν τριγύρω, δεν τόλμησαν να γυρίσουν για να μαζέψουν τους επιζήσαντες, εκτός από μία. Μία ώρα και είκοσι λεπτά αφότου βυθίστηκε ο Τιτανικός, το επιβατηγό πλοίο RMS Carpathia της Cunard έφτασε στο σημείο της βύθισης, όπου περισυνέλεξε 705 επιζώντες.

Πολλές ερευνητικές αποστολές, τις επόμενες δεκαετίες οργανώθηκαν για την ανεύρεση του ναυαγίου του Τιτανικού, όμως παρουσίασαν πολλές δυσκολίες, με κυριότερο το μεγάλο βάθος στο οποίο είναι το ναυάγιο,  στα 3.800 μέτρα και την μεγάλη πίεση του νερού σε αυτό το βάθος.

Στις 1 Σεπτεμβρίου 1985 μια γαλλοαμερικανική ομάδα ανακαλύπτει το ναυάγιο. H ομάδα αποκάλυψε ότι το πλοίο είχε σπάσει σε δύο μέρη, τη πλώρη και τη πρύμνη, τα οποία απείχαν στον πυθμένα 600 μέτρα το ένα από το άλλο. Τα δύο μέρη του πλοίου συγκρούστηκαν στον πυθμένα της θάλασσας με αποτέλεσμα η πρύμνη να διαλυθεί και η πλώρη να παραμορφωθεί από τη σύγκρουση.

Το ναυάγιο, ανακηρύχθηκε στις  16 Απριλίου 2012  Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς ,εκείνη η ημερομηνία σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη βύθιση του πλοίου.

Από την ανακάλυψή του και μετά χιλιάδες αντικείμενα έχουν ανασυρθεί και εκτίθενται σε μουσεία σε όλο τον κόσμο. Ο Τιτανικός έχει γίνει ένα από τα διασημότερα πλοία στην ιστορία και η μνήμη του διατηρείται ζωντανή από πολυάριθμα βιβλία, τραγούδια, ταινίες, -με πιο διάσημη την ταινία του Τζέιμς Κάμερον που κυκλοφόρησε το 1997-, εκθέματα και μνημεία.