Θερινά σινεμά: Καλοκαιρινή μαγεία και νοσταλγία

Ρομαντικά, νοσταλγικά, επενδυμένα με στιγμές, αναμνήσεις και λογιών αρώματα. Τίποτα δε θυμίζει περισσότερο καλοκαίρι από την πρώτη ταινία σε ένα θερινό σινεμά της πόλης.

Μέσα στις φυλλωσιές, άλλοτε με θέα τη θάλασσα και άλλοτε με θέα ένα ολάνθιστο κήπο. Ένας χώρος στον οποίο κυριαρχεί η ησυχία, εκεί όπου ο θεατής μπορεί να αφουγκραστεί το τραγούδι του αγέρα και τον παφλασμό των κυμάτων.

Νότες της φύσης μπερδεμένες με αγιόκλημα, γιασεμί και νυχτολούλουδο κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα. Στη λευκή οθόνη παίζει πότε κάποια παλιά ελληνική ταινία ή Καραγκιόζη, πότε κάποιο ξένο κλασικό έργο της παγκόσμιας ταινιοθήκης, ενώ από κάτω οι παρέες απολαμβάνουν τηn καλοκαιρινή νύχτα μασουλώντας πασατέμπο.

Έτσι, κάθε καλοκαίρι μαζί με τη λαχτάρα για ατελείωτες βουτιές στην παραλία έρχεται και η αδημονία της καθιερωμένης επίσκεψης σε κάποιο θερινό σινεμαδάκι της πόλης υπό το φως αστεριών.

To θερινό σινεμά άρχισε να συναντάται στις αρχές του 20ου αιώνα. Αρχή του θεσμού αυτού για τα ελληνικά δεδομένα αποτέλεσε το καλοκαίρι του 1900, οπότε και έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα θερινά σινεμά στην πλατεία Συντάγματος. Θα έλεγε κανείς ότι το θερινό σινεμά, η νέα αυτή μόδα της εποχής, καθιερώθηκε μέσα από τους πλανόδιους, οι οποίοι περιόδευαν στην επαρχία με ένα μεγάλο πανί, όπου έκαναν υπαίθριες προβολές. Μια ταράτσα ή μια ασβεστωμένη αυλή, λίγο χαλίκι, μερικές λευκές ή ξύλινες καρέκλες και μια μηχανή προβολής αρκούσαν για το αυτοσχέδιο καλοκαιρινό σινεμά!

Αρχικά οι θεατές δεν πλήρωναν εισιτήριο, αντί αυτού όμως έπρεπε να αγοράσουν κάτι από το αναψυκτήριο που στηνόταν παράλληλα. Το παλαιότερο θερινό σινεμά των Αθηνών είναι αυτό της Αίγλης στο Ζάππειο, ενώ ανάμεσα στα γνωστότερα θερινά σινεμά της πρωτεύουσας είναι το «Βοξ» στα Εξάρχεια και το «Θησείο», το οποίο αναδείχθηκε στο παρελθόν από το CNN ως το ομορφότερο θερινό σινεμά της Ευρώπης εξαιτίας της μαγευτικής του θέας στην Ακρόπολη. Επίσης το 2014 ανάμεσα στα 10 καλύτερα της Ευρώπης συγκαταλέγονται το Cine Paris στην Πλάκα και το Cine Καμάρι στη Σαντορίνη.

Μπορεί στο άκουσμα της φράσης «θερινό σινεμά» να έρχονται στο μυαλό μας γλυκό του κουταλιού, λουκούμια τριαντάφυλλο, ηλιόσποροι και μια δροσιστική σπιτική λεμονάδα, ωστόσο το θερινό σινεμά δεν αποτελεί ελληνική «πατέντα». Για την ακρίβεια ο πρώτος θερινός, το “Sun Pictures”, άνοιξε τις πόρτες του το 1916 στο Μπρουμ της Αυστραλίας, μιας χώρας με μεγάλη παράδοση στο θερινό κινηματογράφο. Φυσικά η τάση αυτή υιοθετήθηκε και από τις Ηνωμένες Πολιτείες υπό τη μορφή των γνωστών σε όλους μας μέσα από χολιγουντιανές ταινίες 60’s,70’s, 80’s drive-in. To drive-in είναι μορφή υπαίθριου σινεμά στο οποίο όμως οι θεατές παρακολουθούν την ταινία τους μέσα από το αυτοκίνητό τους!

Αν λοιπόν βαρεθήκατε το συνηθισμένο απογευματινό καφέ, πάρτε το σακίδιό σας, την παρέα σας, το σύντροφό σας ή την οικογένειά σας και ανακαλύψτε τις μικρές αυτές εκπλήξεις που κρύβονται στις πιο όμορφες γωνιές των πόλεων της χώρας μας ∙ εκεί που το μάτι δραπετεύει, ανάμεσα σε δύο σκηνές, την κινηματογραφική οθόνη και τον έναστρο ουρανό.

Εμείς σας αφήνουμε με τους στίχους του Λουκιανού Κηλαηδόνη:

«Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι

μες τα θερινά τα σινεμά

νύχτες που περνούν

που δε θα ξαναρθούν

μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά…»