Λούβρο: Δέκα πράγματα που δεν ξέρεις για το κορυφαίο μουσείο του πλανήτη

Το περίφημο Μουσείο του Λούβρου (Musée du Louvre) άνοιξε τις πόρτες του στις 10 Αυγούστου του 1793 και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα καθώς και παλαιότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο με περισσότερα από 445.000 εκθέματα παγκόσμιας κληρονομιάς.

Το Λούβρο έφτασε στη σημερινή του μορφή περνώντας από διάφορες φάσεις, αφού αρχικά κατασκευάστηκε ως φρούριο του 12ου αιώνα, ενώ τον 14ο αιώνα μετατράπηκε σε παλάτι. Η σημερινή του μορφή ανάγεται στον 15ο αιώνα, όταν κατασκευάστηκε η πρώτη πτέρυγα κατά μήκος του Σηκουάνα, ενώ στην πορεία του χρόνου επεκτάθηκε ακόμη περισσότερο, φτάνοντας στη σημερινή του έκταση.

Εκτός από τη διάσημη «Μόνα Λίζα», αξίζει να αναφερθεί πως στο Λούβρο βρίσκεται η «Αφροδίτη της Μήλου», η «Νίκη της Σαμοθράκης» και πολλά άλλα ελληνικά εκθέματα.

Ο μύθος του 666 και η γυάλινη πυραμίδα

Υπάρχει ένα αστικός μύθος για την πασίγνωστη γυάλινη πυραμίδα του Λούβρου, κάτι που όποιος έχει επισκεφθεί το διάσημο μουσείο έχει ακούσει για την πυραμίδα του διαβόλου. Συγκεκριμένα, λέγεται, πως η πυραμίδα αποτελείται από 666 γυάλινες πλάκες. Είναι απορίας άξιο πως ο συγκεκριμένος μύθος έχει επικρατήσει και συνεχίζει να κυκλοφορεί στους επισκέπτες του Παρισιού καθώς με απλά μαθηματικά τα κομμάτια της Πυραμίδας του Λούβρου είναι 673!

Η Mona Lisa δεν είναι η Mona Lisa

Ο πίνακας, διαστάσεων 77 εκ. × 53 εκ. που απεικονίζει μία καθιστή γυναίκα, τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο, θεωρείται το πιο διάσημο έργο ζωγραφικής, και το σημαντικότερο έκθεμα του Λούβρου, αλλά ελάχιστοι έχουν δει το αυθεντικό έργο. Συγκεκριμένα υπάρχουν δύο πανομοιότυποι πίνακες, αμφότεροι ζωγραφισμένοι από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, αλλά στο Λούβρο υπάρχει το δεύτερο του έργο για τα μάτια του κοινού και όχι το αρχικό.

Η Mona Lisa έχει… πέσει θύμα κλοπής

Η φήμη του πίνακα αυξήθηκε όταν η Μόνα Λίζα κλάπηκε στις 21 Αυγούστου του 1911. Την επόμενη μέρα, ο Λουί Μπερού, ένας ζωγράφος, περπατώντας στο Λούβρο, πήγε στο Salon Carré όπου εκτίθονταν η Μόνα Λίζα επί πέντε χρόνια. Ωστόσο στο σημείο όπου έπρεπε να βρίσκεται ο πίνακας, υπήρχαν τέσσερις σιδερένιοι πάσσαλοι.

Ο Μπερού ενημέρωσε τον υπεύθυνο της ασφάλειας εκείνου του τομέα, οι οποίος νόμιζε πως ο πίνακας φωτογραφιζόταν για εμπορικούς λόγους. Ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ, θεωρήθηκε ύποπτος, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ο Απολλιναίρ προσπάθησε να εμπλέξει στην υπόθεση τον φίλο του, Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος επίσης ανακρίθηκε, αλλά αργότερα και οι δύο απαλλάχθηκαν των κατηγοριών.

Εκείνη τη χρονική περίοδο επικράτησε η εντύπωση πως ο πίνακας είχε χαθεί οριστικά, ωστόσο δύο χρόνια αργότερα ανακαλύφθηκε ο πραγματικός δράστης. Η Μόνα Λίζα είχε κλαπεί από τον Βιντσέντσο Περούτζια, υπάλληλο του Λούβρου, ο οποίος μπήκε στο μουσείο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, κρύφτηκε σε μία ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του.

Η Μαρία Μαγδαληνή έχει ταφεί κάτω από το Λούβρο

Οι λάτρεις των βιβλίων και του διάσημου Αμερικανού συγγραφέα μυθιστοριογραφίας θρίλερ, Νταν Μπράουν, δεν χρειάζονται περισσότερες λεπτομέρειες.

Σύμφωνα με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι και άλλους ερευνητές η Μαρία Μαγδαληνή θεωρούνταν σύζυγος του Ιησού και μητέρα του αγέννητου παιδιού του, με τον τάφο της να βρίσκεται στο Λούβρο, κάτω από την ανεστραμμένη πυραμίδα.

Βεβαίως, η ορθόδοξη αλλά και η καθολική εκκλησία δεν δέχεται καμία εκδοχή που να φέρει ζωντανό τον απόγονο του Ιησού Χριστού και της Μαρίας της Μαγδαληνής αλλά και οποιαδήποτε έγγαμη σχέση μεταξύ τους.

Η γυάλινη πυραμίδα ήταν κάποτε ανεπιθύμητη

Σήμερα, η γυάλινη πυραμίδα στην κεντρική αυλή του Λούβρου, είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του Παρισιού αλλά όπως και ο Πύργος του Άιφελ, δεν έτυχε κοινής αποδοχής όταν κατασκευάστηκε. Ήταν πάρα πολλοί αυτοί που δεν ήθελαν μία γυάλινη κατασκευή μπροστά με ένα παλιό ιστορικό παλάτι, τονίζοντας πως η αντίθεση θα είναι άσχημη για το χώρο και το προφίλ του Λούβρου.

Ευτυχώς, αυτές οι φωνές δεν ακούστηκαν και όλος ο κόσμος έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί την πυραμίδα κατά το ηλιοβασίλεμα, την ώρα που οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν πάνω στις γυάλινες πλάκες., προσθέτοντας ακόμα ένα παγκοσμίου φήμης αξιοθέατο στο Παρίσι.

Το Λούβρο ήταν κάποτε παλάτι των Μεδίκων

Πίσω από κάθε ιστορία της Γαλλίας είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί των όνομα του Οίκου των Μεδίκων, οπότε είναι απόλυτα λογικό το όνομά τους να εμπλέκεται και με το Λούβρο. Συγκεκριμένα, μετά τον θάνατο του βασιλιά Ερρίκου, η περίλυπη Αικατερίνη ήθελε να φύγει από το παλάτι γιατί όπως υποστήριζε οι μνήμες δεν την άφηναν να ηρεμήσει και αποφάσισε να μετακομίσει στο Λούβρο!

Για μεγάλο διάστημα το μουσείο χρησιμοποιήθηκε από ως παλάτι και από τους δούκες του Γκιζ που πήραν την εξουσία με πραξικόπημα, όταν ο γιος της Αικατερίνης δεν μπορούσε να κυβερνήσει. Το Λούβρο έγινε μουσείο μετά την Γαλλική επανάσταση και μέχρι τότε ήταν ανάκτορο των βασιλέων της Γαλλίας και πιο πριν απλώς φρούριο.

Το Λούβρο χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη των Ναζί

Όταν οι Ναζί έφτασαν στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά από τα έργα του μουσείου μεταφέρθηκαν και τοποθετήθηκαν σε μυστικά μέρη ώστε να μην πέσουν στα χέρια των ναζιστών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το μουσείο να είναι σχεδόν άδειο όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο Παρίσι. Βέβαια τα 73.735 τετραγωνικά μέτρα δεν έμειναν ανεκμετάλλευτα καθώς οι Ναζί χρησιμοποίησαν το Λούβρο ως αποθήκη για τα έργα που έκλεψαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Υπάρχει Αψίδα Θριάμβου πίσω από το Λούβρο

Ίσως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της λίστας! Όλοι γνωρίζουν για την Αψίδα του Θριάμβου (επί της πλατείας του Αστέρα), σήμερα ονομαζόμενης πλατεία Σαρλ ντε Γκωλ, όπου συγκλίνουν δώδεκα μεγάλες λεωφόροι της πόλης. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν πως υπάρχει ακόμα μία, μικρότερη από την αυτή που όλοι ξέρουν. Η μικρότερη θριαμβική αψίδα βρίσκεται στην ευθεία της γυάλινης πυραμίδας, αλλά δυστυχώς δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο κοινό.

Είναι αδύνατον να δεις όλα τα έργα του Λούβρου σε μία ζωή

Το μουσείο του Λούβρου είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο και εκθέτει 35.000 έργα τέχνης – το 8% των αποκτημάτων του, που υπολογίζονται στα 445.000 κομμάτια.

Οι μόνιμες συλλογές του μουσείου καταλαμβάνουν συνολικά έκταση 60.600 τετραγωνικών μέτρων και ανάμεσα σε αυτές είναι και οι ελληνικές, που καλύπτουν 25 αίθουσες ή χώρους. Ακόμα και αν κάποιος έχει την επιθυμία να θαυμάσει όλα τα έργα χωρίς να κοιμηθεί, να φάει ή και να φύγει ποτέ από το μουσείο αφιερώνοντας 30 δευτερόλεπτα στο κάθε έκθεμα, είναι αδύνατον να το καταφέρει.

Το Λούβρο έχει αλλάξει ονομασία σε Μουσείο του Ναπολέοντα

Το 1803, το μουσείο διέθετε 19 αίθουσες και ονομαζόταν “Μουσείο Ναπολέοντα” -όμως αυτή η ονομασία δεν άντεξε στο χρόνο. Μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό το 1815, οι περισσότεροι λαοί που είχαν χάσει έργα τέχνης, απαίτησαν να τους επιστραφούν. Οι επιμελητές του Λούβρου έκρυψαν τότε πολλά έργα τέχνης στις ιδιωτικές συλλογές τους, ώστε να μην απογυμνωθεί το Λούβρο πλήρως από τα ξένα έργα τέχνης που εξέθετε.

Τα άλλα κράτη πληροφορήθηκαν τον “ελιγμό” των διευθυντών του Λούβρου και έστειλαν στο Λονδίνο διπλωματικές αποστολές με στόχο την αναζήτηση βοήθειας από τους Βρετανούς. Με την πίεση που ασκήθηκε, το Λούβρο αναγκάστηκε να αποδώσει αρκετά έργα, παρότι κάποια από αυτά είχαν ουσιαστικά διασωθεί ή αποκατασταθεί από τους φροντιστές του μουσείου. Τότε το Λούβρο αναγκάστηκε να αποδώσει πάνω από 5.000 αντικείμενα τέχνης. Μετονομάστηκε για άλλη μια φορά και τώρα λεγόταν “Βασιλικό Μουσείο”.