Έξι ευρωπαϊκοί τελικοί ποδοσφαίρου που διεξήχθησαν στην Ελλάδα | +Videos

Λίγες μέρες μετά την παραίτηση της Ελλάδας από τις ενδιαφερόμενες διοργανώτριες χώρες για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2030 και κόντρα στη ροή των εξελίξεων, η UEFA ανέθεσε τη διεξαγωγή του επερχόμενου τελικού του Europa Conference League (29/5/2024) στην OPAP Arena, στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Η επιλογή του γηπέδου, όπως φαίνεται, μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς έναν μήνα πριν από τον τελικό συμπληρώνονται τα 100 χρόνια ζωής του συλλόγου. Το νεόδμητο γήπεδο της «Ένωσης», λοιπόν, γίνεται το τέταρτο ελληνικό που θα φιλοξενήσει Ευρωπαϊκό Τελικό, δεκατρία χρόνια μετά τον αγώνα Μίλαν-Λίβερπουλ που φιλοξένησε το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Υπενθυμίζουμε επίσης πως στις 15 Αυγούστου θα λάβει χώρα στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο τελικός του Super Cup, ανάμεσα σε Μάντσεστερ Σίτι και Σεβίλλη, ανοίγοντας μας την όρεξη για την αναμέτρηση του Μαΐου.

Αλήθεια όμως, πόσες φορές οι Ευρωπαϊκές Ενώσεις Ποδοσφαίρου έχουν δείξει εμπιστοσύνη στη χώρα μας; Με αφορμή την αναγγελία της έδρας του τελικού, η LiFO ανατρέχει σε έξι προηγούμενους τελικούς που έφεραν την Ελλάδα στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο.

1971: Τσέλσι – Ρεάλ Μαδρίτης (Κύπελλο Κυπελλούχων), Γ. Καραϊσκάκης

Τα γκολ του πρώτου εκ των δύο τελικών στο Γ. Καραϊσκάκης.

Την πρωτοκαθεδρία στους εν Ελλάδι τελικούς κατέχει το Γ. Καραϊσκάκης, το οποίο το βράδυ της 19ης Μαΐου πλημμύρισε από 42.000 θεατές, ακόμη και αν τότε χωρούσε πολύ λιγότερους. Οι Άγγλοι προηγήθηκαν με τον Όσγκουντ στο 56’, με τους «μερένχες» να ισοφαρίζουν στην «εκπνοή» με τον Θόκο. Το αποτέλεσμα οδήγησε το ζευγάρι σε επαναληπτικό αγώνα, καθώς η παράταση και τα πέναλτι αποτελούσαν ακόμη… λέξεις άγνωστες. Στον δεύτερο τελικό, που διεξήχθη δύο μέρες αργότερα, οι «μπλε» επικράτησαν με 2-1, πανηγυρίζοντας έτσι τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο.

1973: Μίλαν – Λιντς (Κύπελλο Κυπελλούχων), Καυτανζόγλειο

Δύο χρόνια μετά το «σπασμένο ρόδι» στο «Καραϊσκάκης», ο τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων επέστρεψε στην Ελλάδα, με το Καυτανζόγλειο και τη Θεσσαλονίκη να έχουν αυτή τη φορά την τιμητική τους. Η Μίλαν του Τσεζάρε Μαλντίνι αντιμετώπισε τη σκληροτράχηλη Λιντς, παρουσία 40.000 φιλάθλων. Πρωταγωνιστής του τελικού ήταν αδιαμφισβήτητα ο Λουσιάνο Κιαρούτζι, ο οποίος πέτυχε και το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, μόλις στο 5ο λεπτό. Στον αντίποδα, μοιραίο πρόσωπο της βραδιάς αποτέλεσε ο διαιτητής Χρήστος Μίχας, ο οποίος παρόλο που έγινε ο πρώτος Έλληνας που σφύριξε ευρωπαϊκό τελικό, κατάφερε να συνδέσει το όνομα του με τη μεροληψία και τις εσφαλμένες αποφάσεις. Λίγες μέρες αργότερα, η UEFA καθαίρεσε ες αεί τον Έλληνα ρέφερι, λόγω εμπλοκής του σε χειραγωγημένους αγώνες.

1983: Αμβούργο – Γιουβέντους (Κύπελλο Πρωταθλητριών), ΟΑΚΑ

Αφιέρωμα της γερμανικής τηλεόρασης στο εντυπωσιακό τέρμα του Μάγκατ.

Για τον τρίτο τελικό επί ελληνικού εδάφους χρειάστηκε να περάσει μια δεκαετία. Η προσμονή ωστόσο, όπως απεδείχθη, ήταν για καλό, καθώς η UEFA αυτή τη φορά ανέβασε τον πήχη, αναθέτοντάς μας τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Αμβούργο και Γιουβέντους διασταυρώθηκαν στην πρωτεύουσα, με τους Γερμανούς να προηγούνται από το 9’ με το γκολ του Μάγκατ. Η «μεγάλη κυρία» δεν κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση, με το τρόπαιο ως εκ τούτου να πηγαίνει στα χέρια των Γερμανών. Οι «ροτόζεν» πανηγύρισαν τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο μπροστά σε 73.500 θεατές και μέχρι και σήμερα το Ολυμπιακό Στάδιο και η Αθήνα αποτελούν τον μεγαλύτερο σταθμό στην ιστορία τους.

1987: Άγιαξ – Λοκομοτίβ Λειψίας (Κύπελλο Κυπελλούχων), ΟΑΚΑ

Ο δεύτερος ελληνικός τελικός των ’80s ήταν για το Κύπελλο Κυπελλούχων, με το «Σπύρος Λούης» να επιλέγεται και πάλι, λόγω χωρητικότητας και τοποθεσίας. Ο Κρόιφ και το σινάφι του θα έρχονταν αντιμέτωποι με τη Λοκομοτίβ Λειψίας με στόχο την κατάκτηση του τέταρτου ευρωπαϊκού τίτλου. Η ομάδα του Άμστερνταμ μπήκε σε θέση «οδηγού» από το 21’, με τον τότε φέρελπι Φαν Μπάστεν να συστήνεται και επίσημα εκτός συνόρων. Η παράδοση του 1-0 συνεχίστηκε για τέταρτο σερί τελικό και έτσι ο Αίαντας έφυγε από την Αθήνα με το τρόπαιο αγκαλιά.

1994: Μίλαν – Μπαρτσελόνα (Champions League), ΟΑΚΑ

Η συντριβή των «μπλαουγκράνα» στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Επτά χρόνια μετά την επικράτηση της ομάδας του στο ΟΑΚΑ, ο Κρόιφ θα επιστρέψει στην ελληνική πρωτεύουσα, αυτή τη φορά όμως ως προπονητής της Μπαρτσελόνα. Εκεί η ομάδα του συνάντησε τους «ροσονέρι», οι οποίοι θα έδιναν τον δεύτερο ευρωπαϊκό τους τελικό στη χώρα μας. Η 18η Μαΐου έμελλε να μείνει στην ιστορία, καθώς η Μίλαν όχι μόνο κατέκτησε το τρόπαιο, αλλά απασφάλισε έναντι του αντιπάλου της με τέσσερα γκολ διαφορά. Για τους Καταλανούς δυστυχώς, οι ελπίδες άρχισαν να εξασθενούν από το πρώτο μέρος, εκεί όπου ο Μασάρο είχε δώσει προβάδισμα δύο τερμάτων για την ομάδα του Καπέλο. Στην επανάληψη, οι Σαβίτσεβιτς και Ντεσαγί ανέβασαν τον δείκτη του σκορ, επισφραγίζοντας έτσι τον θρίαμβο των Ιταλών.

2007: Μίλαν – Λίβερπουλ (Champions League), ΟΑΚΑ

Δύο χρόνια μετά τον «Τελικό των Τελικών», Μίλαν και Λίβερπουλ αντάμωσαν και πάλι. Μετά το κάζο της Πόλης, οι «διάβολοι» του Σαν Σίρο διψούσαν για εκδίκηση, με το κατά τα άλλα γούρικο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας να φαντάζει ιδανικός τόπος του εγκλήματος. Και έτσι και έγινε. Παρουσία 74.000 θεατών η ομάδα του Μιλάνου επικράτησε με 2-1 των Άγγλων, επιβεβαιώνοντας την καλοτυχία της Ελλάδας. Το payback για τους «ροσονέρι» ήρθε δια ποδός Ιντζάγκι (45’, 82’), με την ομάδα του Μπενίτεθ να καταφέρνει απλά να μειώσει με τον Κάουτ (89’). Εκτός του Πίπο, πρόσωπο της βραδιάς αποτέλεσε και ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος κατόρθωσε να κατακτήσει τον τίτλο στο ίδιο γήπεδο και ως προπονητής, δεκατρία χρόνια μετά.