Πώς ζεσταίνουμε το μοτέρ σε συνθήκες ψύχους;

Stream+ 09/11/2020Τελευταία ενημέρωση: 09/11/2020

Ανάγνωση 2 λεπτών

Η θερμοκρασία σιγά σιγά κατεβαίνει σε χειμερινά επίπεδα. Όταν αυτή φτάσει σε συνθήκες ψύχους, είναι η ώρα να δούμε πώς μεταβάλλονται ορισμένες ενέργειες που πραγματοποιούμε στο αυτοκίνητο. Εκ των πιο βασικών, η εκκίνηση του κινητήρα. Συγκεκριμένα, το ζέσταμά του.

Με το θέμα της προθέρμανσης του κινητήρα έχουμε ασχοληθεί εκτενώς, ωστόσο το κρύο διαφέρει σημαντικά από τις ιδανικές συνθήκες και τη ζέστη. Κι αυτό, για τον απλούστατο λόγο ότι υγρά και μέταλλα πρέπει να έρθουν σε θερμοκρασία από πολύ πιο χαμηλή βάση. Πολλοί πιστεύουν ότι για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να περιμένουμε ακόμα και 5λεπτο από τη στιγμή που θα βάλουμε μπροστά. Άλλοι πως, γενικά, οφείλουμε να δίνουμε περισσότερο χρόνο στον κινητήρα για να συνέλθει. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Ως συνήθως, κάπου στη μέση.

Πράγματι, τα λάδια και τα μέταλλα θέλουν περισσότερο χρόνο για να αποκτήσουν θερμοκρασία λειτουργίας στο κρύο. Στα μεν πρώτα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την αύξηση του ιξώδους, στα δε κινούμενα μέρη την συστολή. Τα δυο αυτά φαινόμενα, μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα αν αμεληθούν. Η ακούσια αύξηση του ιξώδους, σημαίνει πως η σύσταση του λαδιού πυκνώνει. Σαν να λέμε «πήζει το αίμα». Κάτι που, όπως με το τελευταίο στον ανθρώπινο οργανισμό, δυσκολεύει την κυκλοφορία. Κατά συνέπεια, αν βιαστούμε να φύγουμε, θα υπάρχουν μέρη στα οποία δεν θα έχει φτάσει το λάδι – με ό,τι αυτό συνεπάγεται μακροπρόθεσμα για την ευρωστία του κινητήρα.

Η συστολή των μετάλλων τώρα, είναι εξίσου ύπουλη. Πέραν της επιπλέον δυσκολίας στην κυκλοφορία του λαδιού, καθότι «σφίγγουν» και δυσχεραίνουν τη διέλευση του υγρού, έχουμε και παράλληλη αύξηση των ανοχών. Η συμπύκνωση των μετάλλων (ειδικά του αλουμινίου) ουσιαστικά απομακρύνει κάποια μέρη από κάποια άλλα, αυξάνοντας τις αποστάσεις μεταξύ τους. Το λάδι, δηλαδή, καλείται να καλύψει μεγαλύτερη απόσταση, στον ίδιο χρόνο, περνώντας από στενότερους διαδρόμους και όντας πιο πηχτό. Πρακτικά δεν γίνεται, οπότε αυξάνονται οι πιθανότητες για τριβή μέταλλο με μέταλλο.

Το βέλτιστο χρονικό διάστημα προθέρμανσης, προφανώς ορίζεται από το πόσο χαμηλή είναι η εξωτερική θερμοκρασία. Στους -20 βαθμούς Κελσίου για παράδειγμα, ένα μοτέρ έρχεται στους 20 βαθμούς εντός 4-5 λεπτών. Οπότε οι υποστηρικτές του 5λεπτου, δεν έχουν άδικο. Αλλά μόνο εφόσον μιλάμε για τόσο δριμύ ψύχος. Σε πιο νορμάλ κρύο, όπως 0-5 βαθμούς Κελσίου, ο κινητήρας έρχεται στα συγκαλά του μέσα σε ένα με ενάμιση λεπτό. Κοινώς, ο χρόνος που κανονικά απαιτείται για ζέσταμα (30 δλ.) διπλασιάζεται ή τριπλασιάζεται. Ο καταλύτης αναγκαστικά πληρώνει το μάρμαρο, όμως είναι μικρή θυσία για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο από προβλήματα στα σωθικά του μοτέρ. Εξυπακούεται πως «μπαίνω-βάζω μπροστά-φεύγω» δεν υφίσταται.