Δεν υπάρχουν «κακά» σκυλιά αλλά ανεύθυνοι ιδιοκτήτες

Το περιστατικό άνοιξε ξανά τη δημόσια συζήτηση για τη «συνύπαρξη» σκύλου – μωρού στο ίδιο σπίτι καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τόσο τραγικό και -δυστυχώς- δεν θα είναι η τελευταία αν δεν αλλάξει η αντίληψη του ανθρώπου γύρω από το θέμα «σκύλος».

Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που δημιουργούν στα σκυλιά ένστικτα φιλικά, συντροφικά, επιθετικά και σε πολλές περιπτώσεις… δολοφονικά.

«Θα αφήνατε ποτέ το παιδί σας μόνο με ένα γεμάτο όπλο στο σπίτι; Πώς τότε το αφήνετε με ένα σκυλί το οποίο έχει προοριστεί αποκλειστικά για φύλακας;»

Όλα έχουν να κάνουν με την κοινωνικοποίηση, τη σχέση με τους ανθρώπους και τη σωστή εκπαίδευση του ζωντανού σας.

Τι κάνω όμως σε περίπτωση που έρθει ένα μωρό στο σπίτι κι έχω άγριο σκύλο;

Υπάρχουν επικίνδυνες ράτσες;

Δύο ερωτήματα που απασχολούν όλους όσοι έχουν σκύλο και πρόκειται να φέρουν στον κόσμο ένα παιδάκι.

Παίρνουμε ως δεδομένο ότι η κοινωνικοποίηση του σκύλου μας είναι το Α και το Ω.

Ένα σκυλί απομονωμένο σε ένα μπαλκόνι ή κλεισμένο σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, το οποίο δεν έχει γνωρίσει το ανθρώπινο χάδι και προορίζεται μόνο για φύλακας είναι μια κινητή βόμβα όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους ενήλικες.

Υπάρχουν σπάνιες περιπτώσεις που ένα σκυλί και ένα μωρό δεν μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο σπίτι, ειδικά αν το πρώτο δεν έχει κοινωνικοποιηθεί σωστά από τον ιδιοκτήτη του. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ωστόσο, τα πράγματα απλοποιούνται ιδιαίτερα, με την προϋπόθεση ότι υπάρχει η ανάλογη γνώση από τον ιδιοκτήτη και κατεύθυνση από ειδικούς.

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες στη σχέση μωρού – σκύλου. Ο σκύλος να υπάρχει στο σπίτι πριν έρθει το μωρό, το μωρό να γεννηθεί και μετά να έρθει ο σκύλος ή να έρθουν στο σπίτι σχεδόν την ίδια χρονική περίοδο. Η τρίτη σχέση είναι και η ιδανικότερη… Σε διαφορετική περίπτωση όμως πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.

Τα πάντα είναι θέμα κοινωνικοποίησης, ωστόσο δεν πρέπει να αψηφούμε τον παράγοντα πως έχουμε να κάνουμε με ένα ζώο. Ένα σκυλί μπορεί να μην έχει δείξει σημάδια επιθετικότητας, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να το αφήσουμε μόνο του με ένα σκυλί.

Όταν ένας σκύλος δεν θέλει επαφή, μπορεί να δείξει τα δόντια του, να γρυλίσει ή να σηκώσει τις τρίχες στην πλάτη του. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν προχωράμε σε πειράματα, αλλά είμαστε περισσότερο προσεκτικοί και δεν αφήνουμε ποτέ τον σκύλο μας δίχως επιτήρηση, ειδικά όταν ξέρουμε ότι υπάρχει βρέφος ή παιδί στον χώρο.

Υπάρχουν επικίνδυνες ράτσες;

Αναμφισβήτητα το να έχεις στο σπίτι ένα πιτ μπουλ, ένα ντόμπερμαν ή ένα ροτβάιλερ απαιτεί διαφορετική διαχείριση σε σχέση με ένα μικρόσωμο σκυλί. Ωστόσο καμία ράτσα δεν είναι επικίνδυνη και κανένας σκύλος δεν γεννιέται δολοφόνος.

Υπάρχουν πιο δυναμικά σκυλιά τα οποία απαιτούν καλύτερη κοινωνικοποίηση ή μεγαλύτερη προσοχή στην εκπαίδευση, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν απαγορευτικές ράτσες.

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε,είναι πως δεν υπάρχουν «κακά σκυλιά», αφού οι άνθρωποι διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους κατά μεγάλο ποσοστό. Πρέπει να γνωρίζουμε, ωστόσο, τι θέλουμε και αν μπορούμε να διαχειριστούμε έναν σκύλο, πριν προχωρήσουμε στην απόκτησή του.