Εμπόδια στην θεραπεία σε πολλούς ασθενείς με διαβήτη

Αστοχίες ή δυσκολίες χρήσης των προϊόντων νέας τεχνολογίας για τη διαχείριση του διαβήτη, παρατηρούν οι ασθενείς, εντοπίζοντας τα σημαντικότερα προβλήματα στις συσκευές συνεχούς μέτρησης της γλυκόζης και στις αντλίες ινσουλίνης.

Οι ασθενείς επισημαίνουν τους κινδύνους για την υγεία τους εξαιτίας λανθασμένων μετρήσεων, ενώ ταυτόχρονα επισημαίνουν ότι το 15% των ασθενών αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις μέχρι να βρουν τα απαραίτητα αναλώσιμα υλικά.

Τα προβλήματα αυτά είναι γνωστά στον ΕΟΠΥΥ, ο οποίος ετοιμάζεται να δημιουργήσει μια Επιτροπή για την Αξιολόγηση των νέων τεχνολογιών, ώστε να διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα των υλικών.

Ταυτόχρονα, εξαιτίας των ελλείψεων που παρατηρούνται τόσο σε φάρμακα όσο και ιατροτεχνολογικά υλικά, ετοιμάζει πλατφόρμα η οποία θα ενημερώνεται για την επάρκεια φαρμάκων και υλικών και σε περιόδους ελλείψεων, θα διασφαλίζεται η διανομή από σημεία όπου υπάρχουν αποθέματα, σε περιοχές της χώρας όπου υπάρχει έλλειψη.

Τα παραπάνω τονίστηκαν στη διάρκεια του 1ου Diabetes Empowerment Forum που οργάνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ) στις 10-11 Νοεμβρίου, ενώ σε συνέντευξη Τύπου, η διοικήτρια του ΕΟΠΥΥ Θεανώ Καρποδίνη, ο επίκουρος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Κων. Αθανασάκης και ο πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ Χρήστος Δαραμήλας, αναφέρθηκαν στη συνταγογράφηση φαρμάκων και αναλωσίμων υγειονομικών και ιατροτεχνολογικών υλικών, τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν σχετικά με την επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό τους, τη συνταγογράφηση, την εκτέλεση συνταγών (πλήρη ή μερική), τα ποσά που δαπανούν για τη φαρμακευτική τους αγωγή, κτλ.

«Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Η.ΔΙ.Κ.Α. για το 2023, το πλήθος των μοναδικών πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη είναι 1.193.003 άτομα», επισήμανε ο πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, Χρήστος Δαραμήλας.

Οικονομικά προβλήματα

Ο κ. Αθανασάκης, παρουσίασε μελέτη του τμήματος Πολιτικών Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής την περίοδο από 5 έως 25 Οκτωβρίου 2022, στην οποία μετείχαν 843 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και 2. Σύμφωνα με την μελέτη, το 81% των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη αντιμετωπίζει πρόβλημα να ανταπεξέλθει στους λογαριασμούς, ενώ οι οικονομικές δυσκολίες τον περισσότερο καιρό είναι πιο συχνές σε ποσοστό 43,6% στους ασθενείς με διαβήτη έναντι 31,4% στο γενικό πληθυσμό κάτι που δείχνει ότι η παρουσία μιας χρόνιας πάθησης μπορεί να επιβαρύνει και από οικονομικής πλευράς τους πάσχοντες. Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο για το 6% του πληθυσμού που δεν έχει ασφάλιση.

Το 40,1% των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 χρησιμοποιεί αντλία ινσουλίνης και ένα ποσοστό 7% πληρώνει πάνω από 10 ευρώ και κατά μέσο όρο 27,1 ευρώ στο φαρμακείο για αναλώσιμα. Αντίστοιχα οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 καταβάλλουν 5-10 ευρώ για αναλώσιμα. Όμως αυτή η υπερχρέωση των ασθενών για αναλώσιμα, αποτελεί καταστρατήγηση του άρθρου 62  του κανονισμού παροχών Υγείας του ΕΟΠΥΥ, στο οποίο αναφέρεται ρητά, ότι  απαγορεύεται η μετακύλιση κόστους στον πάσχοντα.

Παράλληλα, σοβαρό πρόβλημα παρατηρείται με τη διαθεσιμότητα των αναλωσίμων, ειδικά από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, χρήστες συσκευών  συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλο προϊόν, λόγω δέσμευσης πενταετίας από τον ΕΚΠΥ του ΕΟΠΥΥ. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που υπάρξουν ελλείψεις, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς τα απαραίτητα αναλώσιμα ιατροτεχνολογικά προϊόντα για την υποστήριξη της υγείας τους.

Ελλείψεις

Τέλος, το θέμα των ελλείψεων αναδεικνύει ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα που σχετίζεται με τους ανασφάλιστους πάσχοντες, καθώς, ο μόνος τρόπος να προμηθευτούν τα αναλώσιμά τους είναι είτε από τα Γενικά Νοσοκομεία της χώρας ή από Συλλόγους Ατόμων με Διαβήτη, ομάδες διαδικτύου και  φίλους. Οι ελλείψεις όμως στα νοσοκομεία (μόνο το 40% των ασθενών τύπου 1 και το 27% των ασθενών τύπου 2 βρίσκει ότι χρειάζεται στο νοσοκομείο, ενώ οι υπόλοιποι έχουν προβλήματα προμήθειας σε ταινίες γλυκόζης, σκαρφιστήρες και βελόνες) και η αστάθεια στα άλλα σημεία προμήθειας συνεπάγεται κακό έλεγχο, κακή ρύθμιση, οικονομική επιβάρυνση των πασχόντων, καθώς και περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση του ΕΣΥ εξαιτίας των σοβαρών επιπλοκών της νόσου.

Οι ελλείψεις φαρμάκων και υλικών, η οικονομική επιβάρυνση με τουλάχιστον 250 ευρώ το χρόνο, αλλά και η αδυναμία πρόσβασης στον γιατρό στον προκαθορισμένο χρόνο για το 79% των ασθενών, δημιουργούν προβλήματα τήρησης της φαρμακευτικής αγωγής τουλάχιστον για το 15% των ασθενών με διαβήτη τύπου 2.