Φρέντι Φίγκερς | Η ιστορία του εκατομμυριούχου εφευρέτη που τον άφησε η μητέρα του στα σκουπίδια

O Φρέντι Φίγκερς απέκτησε τον πρώτο του υπολογιστή σε ηλικία εννέα ετών. Ήταν παλιός και δεν λειτουργούσε, αποτέλεσε όμως την αρχή μιας ερωτικής σχέσης με την τεχνολογία που τον μετέτρεψε σε εφευρέτη, επιχειρηματία και εκατομμυριούχο στον τομέα των τηλεπικοινωνιών – ένα μέλλον που λίγοι θα είχαν προβλέψει λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο είχε αρχίσει η ζωή του.

«Μην αφήνετε τις περιστάσεις να καθορίζουν ποιοι είστε».

Αποτελεί μια συμβουλή του 31χρονου επιχειρηματία Φρέντι Φίγκερς σε όσους θέλουν να τον ακούσουν.

Όταν ήταν 8 ετών, ρώτησε τον πατέρα του Νέιθαν, για τη γέννησή του. Η απάντηση που πήρε του έμεινε αξέχαστη.

«Άκου», του είπε, «θα σου μιλήσω στα ίσια Φρεντ. Η βιολογική σου μητέρα σε παράτησε όταν γεννήθηκες. Εγώ και η Μπέτι Μέι δεν θέλαμε να σε στείλουμε σε ανάδοχους και σε υιοθετήσαμε. Είσαι ο γιός μου».

Ο Φρέντι έμαθε πως η μητέρα του τον είχε παρατήσει δίπλα σε έναν κάδο σκουπιδιών στην Φλόριντα.

«Όταν μου το είπε ο πατέρας μου, θεώρησα πως είμαι απλά ένα σκουπίδι», θυμάται ο ίδιος μιλώντας στο BBC. «Πως δε με ήθελε κανείς. Αλλά με άρπαξε από τους ώμους και μου είπε να μην πιστέψω ποτέ πως ισχύει κάτι τέτοιο».

Ο Νέιθαν Φίγκερς ήταν εργάτης και η Μπέτι Μέι δούλευε σε μια φάρμα. Ζούσαν στο Κουίνσι, μια επαρχιακή κωμόπολη περίπου 8.000 κατοίκων στη βόρεια Φλόριντα και όταν ο Φρέντι γεννήθηκε το 1989, βρίσκονταν στην έκτη δεκαετία της ζωής τους.

Είχαν ήδη γίνει ανάδοχοι πολλών παιδιών, αλλά αποφάσισαν να υιοθετήσουν τον Φρέντι όταν αυτός ήταν μόλις δύο ημερών. Ο Φρέντι αναφέρει πως οι γονείς του τον αγάπησαν όσο μπορεί να αγαπήσει κάποιος γονιός το παιδί του.

Αλλά τα άλλα παιδιά στο Κουίνσι είχαν κτηνώδη συμπεριφορά. «Ήμουν θύμα bullying και με φώναζαν σκουπιδοπαίδι. Μου έλεγαν πως είμαι βρώμικος, πως κανείς δε με θέλει. Θυμάμαι πως όταν κατέβαινα από το σχολικό έρχονταν, με άρπαζαν και με έριχναν σε σκουπιδοτενεκέδες και γέλαγαν».

Οι επιθέσεις έφτασαν σε τέτοιο σημείο που ο πατέρας του τον περίμενε στη στάση του σχολικού. Αλλά τα παιδιά κορόιδευαν και τον Νέιθαν: «Χα,χα, κοιτάξτε τον γέρο με τη μαγκούρα», φώναζαν.

Για τον Φρέντι, όμως, οι γονείς του ήταν οι ήρωές του, και παραδείγματα προς μίμηση.

«Ο πατέρας μου πάντα βοηθούσε αγνώστους να περάσουν τον δρόμο, ή έδινε φαγητό σε αστέγους. Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος, αυτός ο άνθρωπος θα ήθελα να γίνω».

Τα σαββατοκύριακα, ο Φρέντι και ο Νέιθαν ήταν ρακοσυλλέκτες, προσπαθώντας να βρουν χρήσιμα αντικείμενα που άλλοι τα είχαν πετάξει. Ο Φρέντι ήθελε πάντα να βρει έναν υπολογιστή. «Πάντα με μάγευαν οι υπολογιστές. Πάντα ήθελα έναν υπολογιστή Gateway αλλά δεν μπορούσα να τον αγοράσω».

Επιτέλους, μια μέρα, όταν ο Φρέντι ήταν 9 ετών, πήγαν σε ένα μαγαζί με μεταχειρισμένα όπου βρήκαν έναν χαλασμένο Macintosh.

«Πείσαμε τον πωλητή να μας το αφήσει για $24. Όταν τον πήραμε σπίτι εκστασιάστηκα».

Του Φρέντι πάντα του άρεσε να «πειράζει» συσκευές, όπως ραδιόφωνα, ρολόγια, βίντεο. Τώρα, ο νέος, χαλασμένος Mac έγινε το παιχνίδι του.

«Όταν δοκίμασα να τον συνδέσω και δεν δούλευε, τον ‘άνοιξα’. Είδα πως οι πυκνωτές ήταν χαλασμένοι. Είχα εργαλεία και ραδιόφωνα και ρολόγια, οπότε πήρα ανταλλακτικά από αυτά και τα συγκόλλησα στο σύστημα του υπολογιστή». Μετά από περίπου 50 προσπάθειες, ο υπολογιστής άναψε. Εκείνη τη στιγμή ο Φρέντι κατάλαβε πως ήθελε να ασχοληθεί με την τεχνολογία.

«Εκείνος ο υπολογιστής με βοήθησε στο να υπομείνω το bullying», αναφέρει. Στα 12 έτη του οι ικανότητες του Φρέντι δεν πέρασαν απαρατήρητες. Μετά το σχολείο, στο πλαίσιο ενός κλαμπ, όταν τα άλλα παιδιά έπαιζαν έξω, ο Φρέντι ξεκίνησε να επιδιορθώνει τους χαλασμένους υπολογιστές του σχολείου. «Εάν ο σκληρός ήταν χαλασμένος, τον άλλαζα. Εάν χρειαζόταν περισσότερη μνήμη, προσέθετα περισσότερη RAM», θυμάται.

Η επικεφαλής του κλαμπ ήταν και δήμαρχος της πόλης. Όταν είδε πως ο Φρέντι «ανάσταινε» τους υπολογιστές, του ζήτησε να έρθει στο δημαρχείο με τους γονείς του.

«Όταν πήγαμε, μου έδειξε όλους τους υπολογιστές στην αποθήκη. Ήταν περίπου 100 και μου είπε πως θέλει να τους φτιάξω».

Από τότε και στο εξής, ο Φρέντι πέρναγε ώρες μετά το σχολείο καθημερινά επιδιορθώνοντας υπολογιστές για $12 την ώρα.

«Ποτέ δε με απασχόλησαν τα χρήματα. Είχα την ευκαιρία να κάνω αυτό που αγαπούσα και περνούσα καλά».

Μετά από δύο περίπου χρόνια, εμφανίστηκε μια νέα ευκαιρία. Η πόλη χρειαζόταν ένα σύστημα κώδικα υπολογιστών που θα έλεγχε τους αισθητήρες πίεσης της πόλης και μια εταιρεία είχε αναφέρει πως θα το έκανε για $600.000.

Ο Φρέντι θυμάται πως ένας από τους παράγοντες του δημαρχείου είχε πει «Ο Φρέντι ξέρει από κομπιούτερ, ίσως μπορεί να μας βοηθήσει».

«Τότε είπα: ‘Κύριοι, αν μου δώσετε μια ευκαιρία, μπορώ να φτιάξω το ίδιο πρόγραμμα’. «Μου την έδωσε, και το έκανα. Δεν μου έδωσαν $600.000. Μου έδωσαν τον κανονικό μου μισθό, και πήγα σπίτι μου».

Επρόκειτο για μια σημαδιακή ημέρα στη ζωή του Φρέντι. Ήταν μόλις 15 ετών αλλά τώρα αποφάσισε να παρατήσει το σχολείο και να ιδρύσει τη δική του επιχείρηση.

«Οι γονείς μου πίστευαν στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην συνταξιοδότηση. Εγώ ήθελα να σπάσω την αλυσίδα. Να κάνω κάτι διαφορετικό», ανέφερε.

Ο Φρέντι ξεκίνησε την εταιρεία του και άρχισε να τα πηγαίνει καλά. Μετά από δύο περίπου χρόνια, όμως, ο Νέιθαν εμφάνισε Αλτσχάιμερ.

Ένα από τα συμπτώματα ήταν πως ο Νέιθαν ξυπνούσε στη μέση της νύχτας και έκανε ό,τι είχε δει την προηγούμενη ημέρα στην τηλεόραση. Ένα βράδυ, το οποίο σύμφωνα με τον Φρέντι έζησε και την πιο τραυματική του εμπειρία, ο πατέρας του είχε παρακολουθήσει τη σειρά γουέστερν Gunsmoke. Μπούκαρε οπλισμένος στο δωμάτιό του όταν κοιμόταν, και -νομίζοντας πως είναι κύριος χαρακτήρας Ματ Ντίλον- του είπε «Θέλω να την κάνεις απ’την πόλη μου».

Ο Φρέντι πάλεψε και άρπαξε το όπλο από τον πατέρα του, τον ηρέμησε, και τον έβαλε για ύπνο.

Όταν ξύπνησε όμως, ο Νέιθαν είχε φύγει από το σπίτι. Άλλο ένα σύμπτωμα του Αλτσχάιμερ που είχε συμβεί προηγουμένως. Πολλές φορές, δεν φόραγε καν ρούχα, αλλά πάντοτε έβαζε παπούτσια.

Τότε, ο Φρέντι σκέφτηκε κάτι. Μία ιδέα που επρόκειτο να γίνει η πρώτη του εφεύρεση.

«Πήρα τα παπούτσια του πατέρα μου και έκοψα τις σόλες. Έβαλα μέσα μια μητρική, με ένα ηχείο 90mhZ, ένα μικρόφωνο και μια ενσύρματη κάρτα δικτύου. Τα συνέδεσα με το λάπτοπ μου -όλα αυτά πριν από τα Google maps και Apple maps- και την πλατφόρμα της Garmin, το ΤomTom. Ο πατέρας μου χανόταν κι εγώ μπορούσα να πατήσω ένα κουμπί στο λάπτοπ και να του μιλήσω, να τον ρωτήσω πού ήταν». Ο πατέρας του δεν ήξερε, και τότε ο Φρέντι τον έβρισκε μέσω του GPS και τον πήγαινε σπίτι. Το έκανε περίπου 8 φορές.

Όταν η κατάσταση του πατέρα του χειροτέρευσε, κάποια μέλη της οικογένειας ήθελαν να τον στείλουν σε κέντρο φροντίδας. Ο Φρέντι αντιστάθηκε.

«Δεν με παράτησε, έτσι κι εγώ δεν θα τον παρατούσα», είπε.

Τον έπαιρνε μαζί του σε επαγγελματικές συναντήσεις. Τον άφηνε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, με ανοιχτό air-condition, μουσική και κλειδωμένο τιμόνι. «Μια φορά, ενώ βρισκόμουν σε επαγγελματική συνάντηση ο πατέρας μου άνοιξε το πίσω παράθυρο και “δραπέτευσε”. Ο Φρέντι, ο οποίος τον επέβλεπε συνεχώς από το παράθυρο όπου γινόταν η συνάντηση, έφυγε γρήγορα και τον βρήκε σε ένα διπλανό παρκάκι να κάθεται σε ένα παγκάκι.

Όταν ο Φρέντι ήταν 24 ετών, ο Νέιθαν απεβίωσε στα 81 του, τον Ιανουάριο του 2014.

«Με κατέστρεψε ψυχολογικά. Αυτό που ήθελα να κάνω πάντα ήταν να κάνω τον πατέρα μου χαρούμενο».

Ο Φρέντι είχε πουλήσει την εφεύρεσή του, που τον βοηθούσε να βρίσκει τον πατέρα του, για $2,2 εκατομμύρια και περίμενε τα χρήματα. Ήθελε να αγοράσει στον πατέρα του ένα αγροτικό Ford του 1993 που πάντα ονειρευόταν και ένα βαρκάκι για ψάρεμα. Τώρα που ο Φρέντι μπορούσε επιτέλους να το κάνει, ο πατέρας του δεν ήταν πια εκεί.

«Μου άνοιξε τα μάτια. Μου έμαθε πως τα λεφτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εργαλείο. Θα κάνω τα πάντα για να κάνω τον κόσμο καλύτερο από αυτόν που ήταν όταν άνοιξα τα μάτια μου. Ο πατέρας μου ήταν φτωχός αλλά βοήθησε τόσους πολλούς ανθρώπους, που μου το δίδαξε κι εμένα».

Ο Φρέντι είχε λανσάρει και άλλη εφεύρεση. Αυτή τη φορά είχε πάρει την ιδέα από όταν ήταν 8 χρονών και επισκέφτηκαν το θείο του στην πολιτεία της Τζόρτζια. «Οταν φτάσαμε στο σπίτι του και ο πατέρας μου χτυπούσε την πόρτα, ο θείος μου δεν άνοιξε». Ο Φρέντι μπήκε από το παράθυρο και άνοιξε την πόρτα. Βρήκαν τον θείο του νεκρό στην καρέκλα του, δίπλα στο τζάκι. Ο διαβητικός θείος του έπεσε σε διαβητικό κώμα και απεβίωσε.

Οι διαβητικοί πρέπει να κρατούν βιβλιάριο με τις τιμές του ζαχάρου τους. Για τον θείο μου, όμως, που έμενε στη μέση του πουθενά, κανείς δεν μπορούσε να τον βοηθήσει».

Στα 22 του χρόνια ο Φρέντι εφηύρε ένα έξυπνο γλυκόμετρο το οποίο άμεσα αναφέρει την τιμή με τον κοντινότερο συγγενή τους και προσθέτει τα δεδομένα σε ένα ηλεκτρονικό βιβλιάριο υγείας το οποίο μπορεί να παρακολουθεί κάποιος ιατρός. Εάν τα ποσά είναι περίεργα, στέλνει «συναγερμό».

Το 2008 προχώρησε με την πρώτη εκ των πολλών αιτήσεών του προς την Federal Communications Commission για να ιδρύσει τη δική του εταιρεία τηλεπικοινωνιών.

Δεν ήταν εύκολο. Του πήρε 394 προσπάθειες και κόστισε πάρα πολλά χρήματα. Αλλά το 2011, στα 21 του, ο Φρέντι έγινε ο νεότερος επιχειρηματίας στον χώρο των τηλεπικοινωνιών στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με το NBC, η Figgers Communication παραμένει η μόνη επιχείρηση τηλεπικοινωνιών με επικεφαλής έναν αφροαμερικανό.

H 83χρονη μητέρα του Φρέντι έχει κι αυτή αρχίσει να πάσχει από Αλτσχάιμερ. Ο ίδιος υποστηρίζει πως η μητέρα του είναι πολύ περήφανη.

Ο Φρέντι είναι παντρεμένος με τη δικηγόρο Νάτλι Φίγκερς το 2015, και έχουν ένα κοριτσάκι. Εκτός από την επιχείρησή του, ο Φρέντι έχει και ένα ίδρυμα το οποίο επενδύει στην εκπαίδευση και τα υγειονομικά πρότζεκτ, βοηθώντας παιδιά και οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Ο Φρέντι λέει ότι η πιο σημαντική συμβουλή που θα έδινε στο κοριτσάκι του για τη ζωή θα ήταν «να μην τα παρατάς ποτέ, ανεξάρτητα από το πόσο ψυχρός μπορεί να φαίνεται ο κόσμος» και να προσπαθήσεις να έχεις θετικό αντίκτυπο στη ζωή κάθε ατόμου που συναντάς.

Ένα μήνυμα στο οποίο ο πατέρας του Φρέντι και νούμερο ένα υποστηρικτής του, ο Νέιθαν, θα είχε συμφωνήσει πλήρως.