Εφυγε από την ζωή ο Σβεν Γκόραν Έρικσον: Η ένδοξη προπονητική καριέρα και η άνιση μάχη με τον καρκίνο

Όλοι καταλαβαίνουν ότι έχω μια ασθένεια που είναι… σοβαρή. Όλοι υποθέτουν ότι είναι καρκίνος και αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα. Οι γιατροί μου έχουν πει ότι στην καλύτερη περίπτωση θα ζήσω έναν χρόνο ίσως και λίγο περισσότερο, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος και εγώ θα παλέψω όσο μπορώ.

Στις 11 Ιανουαρίου 2024 ο Σβεν Γκόραν Έρικσον, ο οποίος 11 μήνες νωρίτερα είχε παραιτηθεί ξαφνικά από τη θέση του τεχνικού διευθυντή της Κάρλσταντ, συγκλονίζει την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινωνία, ανακοινώνοντας σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ότι όχι απλά έχει διαγνωσθεί με καρκίνο, αλλά του απομένουν λίγοι μήνες ζωής.

Οι εκτιμήσεις των γιατρών αποδείχθηκαν (δυστυχώς) σωστές και σήμερα το πρωί (Δευτέρα 26 Αυγούστου) τα δύο του παιδιά ενημέρωσαν ότι ο κορυφαίος Σουηδός τεχνικός έφυγε ήρεμα στο σπίτι του στο Σούνε. Στην πόλη που γεννήθηκε με περιπετειώδη τρόπο έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή.

Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1948 στο σπίτι της μητέρας του Ούλα, παρουσία του πατέρα του, που ονομαζόταν επίσης Σβεν. Οι δύο γονείς ήταν μόλις 18 ετών και ο Σβεν είχε κρατήσει μυστική την εγκυμοσύνη από την οικογένεια του, ωστόσο οι επιπλοκές που παρουσιάστηκαν στη γέννα (είχε τυλιχτεί ο ομφάλιος λώρος στον λαιμό του μωρού) και η αναγκαστική παρέμβαση ενός γιατρού τα… αποκάλυψαν όλα.

Σβεν και Ούλα παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα (καθώς η οικογένεια του πρώτου δεν ήθελε να προχωρήσει αυτή η σχέση), ωστόσο σ’ αυτό διάστημα ο Σβεν τζούνιορ ζούσε με τη μητέρα του σε πολύ δύσκολες συνθήκες κι όπως παραδέχθηκε πριν από λίγα χρόνια «εγώ θα ήμουν η εκδίκηση της για τις δυσκολίες που είχε στη ζωή της».

Όπως κάθε παιδί στη Σουηδία ο Σβεν τζούνιορ ήταν αθλητής του σκι, έπαιζε χόκεϊ επί πάγου, αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο. Ήξερε βέβαια ότι δεν είχε ιδιαίτερο ταλέντο, αλλά έφτασε μέχρι τη Β’ κατηγορία και τη Βάστα Φρολούντα πριν η καριέρα του ολοκληρωθεί το 1975 λόγω τραυματισμού…

Έχοντας σπουδάσει οικονομικά, αλλά και φυσική αγωγή, ένα χρόνο αργότερα βρέθηκε βοηθός προπονητή στην Ντέγκεφορς που αγωνιζόταν στην Γ’ Εθνική. Η αποχώρηση του Τορντ Γκριπ (ο οποίος θα γινόταν αργότερα ο πιο στενός του συνεργάτης) τον αναβάθμισε σε πρώτο προπονητή κι αμέσως το άστρο του άρχισε να λάμπει.

Το άλμα στη Γκέτεμποργκ και η καταξίωση

Δύο χρονιές βρέθηκε στα πλέι οφ ανόδου και τη δεύτερη οδήγησε την ομάδα στη Β’ κατηγορία με την Γκέτεμποργκ, τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική δύναμη της Σουηδίας εκείνη την εποχή να κάνει την έκπληξη και να ανακοινώνει την πρόσληψη του.

«Δεν τον είχαμε ακούσει ποτέ και εμφανίζεται ένας ντροπαλός άνθρωπος στα αποδυτήρια για να αναλάβει την κορυφαία ομάδας της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι μας πήρε λίγο χρόνο μέχρι να κερδίσει τον σεβασμό μας στα αποδυτήρια», είχε δηλώσει χρόνια αργότερα ο Γκελν Χίσεν, διεθνής αμυντικός, ο οποίος αγωνίστηκε και στη Λίβερπουλ…

Η θητεία του στην IFK ξεκίνησε εφιαλτικά με τρεις ήττες και τον κόουτς να ανακοινώνει την παραίτηση του στα αποδυτήρια, ωστόσο οι παίκτες του ήταν αυτοί που τον κράτησαν. Το φινάλε της σεζόν τους βρήκε δεύτερους στο πρωτάθλημα και Κυπελλούχους, ενώ το 1980 πήραν και πάλι τη δεύτερη θέση για να ακολουθήσει το ονειρικό 1981…

Η Γκέτεμποργκ (στην οποία αγωνίζονταν ο κατόπιν επιθετικός της ΑΕΚ Χάκαν Σάντμπεργκ) κατέκτησε το ντάμπλ κι έκανε όλη την Ευρώπη να παραμιλά κατακτώντας το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στους διπλούς τελικούς με το Αμβούργο…

Στο πρώτο ματς στο Ούλεβι οι Σουηδοί πήραν τη νίκη με 1-0 με γκολ του Χόλμγκρεν στο 87′ και στον δεύτερο αγώνα στο Φολκσπαρκ Στάντιον η IFK του Έρικσον διέλυσε τους αντιπάλους της με 3-0 (25′ Κορνέλιουσον, 61′ Τόμπιορν Νίλσον, 65′ πεν. Φρεντρικσον).

Ήταν το μαγικό φινάλε μιας σπουδαίας ποδοσφαιρικής μηχανής που σκόρπισε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντας με τους παίκτες να πηγαίνουν στα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ και τον Έρικσον να ξεκινά την περιπέτεια του στους πάγκους εκτός συνόρων από τη Λισαβόνα και τη Μπενφίκα.

Με τους αετούς της Λισαβόνας πήρε δύο πρωταθλήματα, πριν πάει στην Ιταλία και τη Ρόμα (Κύπελλο το 1986). Η Ρώμη θα τον σημαδέψει καθώς αφού στο μεσοδιάστημα έχει δουλέψει σε Φιορεντίνα, Μπενφίκα (2η φορά) επιστρέφει στην αιώνια πόλη το 1997 και οδηγεί τη Λάτσιο στην κατάκτηση του τίτλου το 2000 (με παίκτη τον Ματίας Αλμέιδα). Κι αυτή η επιτυχία του άνοιξε το δρόμο για τον πάγκο της Εθνικής Αγγλίας που είχε μείνει ορφανός μετά την ξαφνική παραίτηση του Κέβιν Κίγκαν.

Ο Σουηδός έγινε ο πρώτος ξένος προπονητής των τριών λιονταριών με τη θητεία του ξεκινά με… καρδιοχτύπια καθώς πήρε την πρόκριση για το Μουντιάλ του 2002 χάρις στο γκολ φάουλ του Μπέκαμ κόντρα στην Ελλάδα στις καθυστερήσεις του αγώνα στο Ολντ Τράφορντ. Από εκείνη την προκριματική διαδικασία πάντως ιστορία έγραψε το εκπληκτικό 1-5 επί της Γερμανίας στο Μόναχο.

Δυστυχώς για τον ίδιο το 2002 τον… κρέμασε ο Σίμαν (με το γκολ που δέχθηκε από τα 40 μέτρα στον προημιτελικό με τη Βραζιλία), ενώ το 2004 και το 2006 βίωσε την κατάρα των Άγγλων στη διαδικασία των πέναλτι, χάνοντας και τις δύο φορές από την Πορτογαλία… Κι η δεύτερη ήταν η αφορμή για την παραίτηση του.

Κάπου εκεί το άστρο του είχε αρχίσει να μην είναι πλέον τόσο εκτυφλωτικό με τον ίδιο να έχει ένα μικρό πέρασμα από τη Μάντσεστερ Σίτι (πριν την έλευση των Αράβων και όταν ήταν ιδιοκτήτης ο Ταϊλανδός πρόεδρος ΤΥακσίν Σιναουάτρα) για να ακολουθήσουν οι εθνικές ομάδες Μεξικού και Ακτής Ελεφαντοστού, η Λέστερ (στην Τσάμπιονσιπ) και κάποιες συνεργασίες με ομάδες της Άπω Ανατολής πριν επιστρέψει στη Σουηδία και την Κάρλσταντ.

Η πολυτάραχη προσωπική ζωή

Από τη στιγμή που βρέθηκε στην Αγγλία ήξερε πολύ καλά ότι η προσωπική του ζωή θα μπει στο μικροσκόπιο… Παρόλα αυτά, φρόντισε κι ο ίδιος να δώσει στις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες μπόλικο υλικό με διάφορα σκάνδαλα.

Ο γάμος του με την Άνκι Έρικσον είχε τελειώσει προ πολλού (απέκτησαν μαζί την Λίνα και τον Γιόχαν) με τον Σβεν να εμφανίζεται στο Λονδίνο με τη σύντροφο του Νάνσι Ντε΄Όλιο, δικηγόρο από τη Ρώμη.

Οι δύο τους γνωρίστηκαν κατά τη θητεία του στη Λάτσιο με την Νάνσι να παίρνει διαζύγιο και να τον ακολουθεί στο Λονδίνο, όπου μετά από λίγους μήνες άρχισαν τα… σκάνδαλα.

Τα βρετανικά ταμπλόιντ αποκάλυψαν ότι ο Έρικσον είχε παράνομη σχέση με τη συμπατριώτισσα του δημοσιογράφο Ούρλικα Γιόνσον, ενώ όταν κόπασε αυτός ο θόρυβος αποκαλύφθηκε η σχέση του με τη γραμματέα του Φάρια Άλαμ…

«Η φήμη μου πληγώθηκε απ’ αυτές τις σχέσεις, αλλά προσωπικά δεν νιώθω ότι έκανα κάτι τόσο κακό! Το σεξ είναι ένα από τα ωραία πράγματα στη ζωή του ανθρώπου», ήταν τα λόγια του στο ντοκιμαντέρ που γύρισε η Amazon και στο οποίο μίλησε για όλες τις σχέσεις του.

Στη δε αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε το 2013 οι εκδότες είχαν αποφασίσει να κόψουν κάποια κομμάτια στα οποία αποκάλυπτες διάφορες άλλες εφήμερες σχέσεις που είχε (με κορυφαίο το περιστατικό όπου εμφανίστηκε ο σύζυγος της ερωμένης στο σπίτι του με τον ίδιο να αγνοεί ότι είναι παντρεμένη), ενώ τα τελευταία χρόνια η σύντροφός του ήταν η Γιανισέ Αλτσίντες από τον Παναμά.

Την γνώρισε τυχαία στην Πόλη του Μεξικό, όταν ήταν προπονητής της Εθνικής, με την ίδια να του αποκαλύπτει ότι είναι χορεύτρια και να τον καλεί στο μπαρ όπου δούλευε. Φυσικά και πήγε, αλλά την επόμενη μέρα την κάλεσε σπίτι του κι από το 2009 και μετά ζούσανε μαζί…

Οι συγκινητικοί τελευταίοι μήνες

Όταν ο Έρικσον ήταν στον πάγκο της Αγγλίας, τα βρετανικά ΜΜΕ τον είχαν… κατασπαράξει! Από τη στιγμή που ο ίδιος δημοσιοποίησε το επερχόμενο τέλος του, τα πάντα ξεχάστηκαν και ο Σουηδός έγινε ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους με αποκορύφωμα τα όσα συγκλονιστικά συνέβησαν στις 23 Μαρτίου στο Άνφιλντ.

«Αν ένα πράγμα δεν μπόρεσα να πετύχω στη ζωή μου ήταν το να κάτσω στον πάγκο της αγαπημένης μου Λίβερπουλ», είχε εξομολογηθεί σε εκείνη τη συνέντευξη στις αρχές Ιανουαρίου.

«Να έρθει όποια στιγμή θέλει και να κάτσει στη θέση μου», απάντησε αμέσως ο Κλοπ και η διοίκηση των κόκκινων έκανε το όνειρο του πραγματικότητα.

Στις 23 Μαρτίου οι παλαίμαχοι της Λίβερπουλ υποδέχθηκαν την αντίστοιχη ομάδα του Άγιαξ και 60.000 οπαδοί τον υποδέχθηκαν σε μια ανατριχιαστικά συγκλονιστική στιγμή. Ίσως την πιο σημαντική για τον ίδιο, που ήξερε πια ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει…

«Είχα μια καλή ζωή, ναι. Νομίζω ότι όλοι φοβόμαστε τη μέρα που θα τελειώσει η ζωή, όταν θα πεθάνουμε. Αλλά η ζωή έχει να κάνει και με τον θάνατο. Πρέπει να μάθεις να τον αποδέχεσαι για αυτό που είναι.», είπε στην τελευταία του συνέντευξη στα γυρίσματα του «Sven» του ντοκιμαντέρ του Amazon Prime και συμπλήρωσε στο δικό του τελευταίο αντίο:

Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος, ο κόσμος θα πει ‘Ναι, ήταν καλός άνθρωπος’, αλλά δεν θα το πουν όλοι αυτό. Ελπίζω ότι θα με θυμάστε ως έναν θετικό τύπο, που προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορούσε. Μην λυπάστε. Χαμογελάστε. Σας ευχαριστώ για όλα, προπονητές, παίκτες, το κοινό. Ήταν όλα φανταστικά. Φροντίστε τον εαυτό σας, φροντίστε τη ζωή σας και ζήστε την. Αντίο!».