Αλέξης Τσίπρας: Ποιος είναι ο νέος πρωθυπουργός

Αν και μόλις 40 ετών και κάτι ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, συγκεντρώνει επάνω του όλα τα βλέμματα της Ευρώπης. Άλλα εχθρικά, άλλα καχύποπτα, κάποια γεμάτα ελπίδα. Δηλώνει πως θέλει να αλλάξει τα πάντα στην τραυματισμένη από την οικονομική κρίση και τα Μνημόνια Ελλάδα και να «παρασύρει» σε αυτή την αλλαγή τις χώρες της ΕΕ.

Σε κάθε περίπτωση ο νεότερος αρχηγός κόμματος στην Ελληνική Βουλή στέκεται τώρα στο κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου προκειμένου να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Προετοιμαζόταν για αυτό με ένταση τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Από όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα στις εθνικές εκλογές. Και να φανταστεί κανείς πως ο ίδιος μετρά μόλις επτά χρόνια ως επικεφαλής του.

Κάποιοι θα έλεγαν πως είναι ένας σπρίντερ της πολιτικής αφού μέσα σε ένα σχετικά μικρό διάστημα έχει κάνει ό,τι άλλοι προσπαθούν όλη τους τη ζωή. Εάν βέβαια δεν είχε προκύψει η οικονομική κρίση, τα Μνημόνια, η αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας, τα πράγματα πιθανότατα να ήταν πολύ διαφορετικά για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Γεγονός πάντως παραμένει πως φαινόταν από μικρός…

Από το Πολυκλαδικό στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

Από μαθητής στο Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων, ο γεννημένος στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1974 Αλέξης Τσίπρας, είχε ξεχωρίσει. Ήταν το «πρόσωπο» των κινητοποιήσεων κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που προωθούσε ο τότε Υπουργός Παιδείας. Μέχρι σήμερα μάλιστα, οι πολιτικοί του αντίπαλοι καταφεύγουν, με απαξιωτική διάθεση, στο χαρακτηρισμό «το παιδί των καταλήψεων».

Στα φοιτητικά του χρόνια- στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο και στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών- είχε πια εγκαταλείψει την ΚΝΕ και είχε μεταπηδήσει στη νεολαία του Συνασπισμού όπου επίσης έκανε αισθητή την παρουσία του.

Από εκεί ξεκίνησε και η άνοδός του στην κομματική ιεραρχία. Σίγουρα δεν ήταν ένας απλός…περίπατος αλλά και εκείνος αποδείχθηε πως διαθέτει ανεπτυγμένο το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης. Όταν ο προκάτοχός του Αλέκος Αλαβάνος τον πρότεινε- και κατά πολλούς τον επέβαλλε- ως υποψήφιο Δήμαρχο Αθηναίων το 2006, αρκετοί δεν είδαν την κίνηση αυτή με καλό μάτι. Πιο «απειλητικός» για ακόμη περισσότερους μέσα στο κόμμα, έγινε σαφώς το 2008 όταν εξελέγη, με ποσοστό ρεκόρ, πρόεδρος του Συνασπισμού. Σαφώς όμως πιο δύσκολες ήταν οι στιγμές της κρίσης στη σχέση του με τον- όπως φαινόταν τουλάχιστον- μέντορά του Α.Αλαβάνο. Οι δύο άνδρες έφτασαν στο σημείο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, να έχουν κάκιστες σχέσεις. Πλέον το 2009, λίγο πριν παραιτηθεί οριστικά ο Α.Αλαβάνος και τεθεί επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ο Α.Τσίπρας, δεν αντάλλαζαν ούτε λέξη. Προβληματική όμως ήταν, κυρίως την περίοδο του 2010, και η σχέση του Α.Τσίπρα με τον Φώτη Κουβέλη η οποία κατέληξε στην αποχώρηση του τελευταίου από τον Συνασπισμό εξαιτίας διαφορετικών προσεγγίσεων για την πορεία του κόμματος. Προεκλογικά ωστόσο οι δύο άνδρες ήρθαν κοντά και διαπραγματεύτηκαν μια συνεργασία των δύο κομμάτων που ηγούνται.

Σήμερα, συχνά διατυπώνονται διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό του κόμματος- κυρίως από την Αριστερή Πλατφόρμα που εκφράζεται από τον Παναγιώτης Λαφαζάνη- αλλά οι αντιδράσεις πάντα «απορροφούνται».

Οι άνθρωποι του προέδρου

Στον αντίποδα, ένας από τους πλέον στενούς συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, ήταν και παραμένει ο Γιάννης Δραγασάκης, ο συντάκτης του μεγαλύτερου μέρους του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και γνώστης των κανόνων του διεθνούς οικονομικού συστήματος. Στο πλευρό του επίσης βρίσκεται πάντα και ο Νίκος Παπάς. Προσωπικός φίλος του από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’90. Αν και εργαζόταν στη Σκωτία – όπου σπούδασε οικονομικά- – ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Α.Τσίπρα και επέστρεψε στην Ελλάδα. Έγινε διευθυντής του πολιτικού του γραφείου και συχνά οι δημοσιογράφοι τον χαρακτηρίζουν ως το «alter ego» του προέδρου. Ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος του κόμματος, είναι επίσης ένα από τα έμπιστα πρόσωπα του περιβάλλοντος του Α.Τσίπρα, πάντα στο πλευρό του και γνώστης κάθε κίνησης και απόφασης.

Αυτοί που τον γνωρίζουν καλά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λόγο για μια προσωπικότητα που δύσκολα αποπροσανατολίζεται. Δεν χάνει ποτέ το βλέμμα του από το στόχο. Είναι ήπιων τόνων, δύσκολα θυμώνει ή ξεσπά αλλά και αν το κάνει, υποστηρίζουν πως το ξεχνά εύκολα.

Συνεργάτες του αλλά και βουλευτές ουκ ολίγες φορές τον έχουν χαρακτηρίσει ως «cool». Όπως και κατά την επαφή του με τους πολίες, δεν δυσκολεύεται να χαρίσει ένα πλατύ χαμόγελο και να προβεί σε χειρονομίες που προδίδουν οικειότητα. Είναι όμως και από τους ανθρώπους που θέλει να έχει τον έλεγχο των καταστάσεων. Το πιο απλό παράδειγμα είναι η συγγραφή άρθρων. Δεν φεύγει τίποτε από το γραφείο εάν δεν το έχει δει ο ίδιος, ακόμη και εάν ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά, ακόμη και αν οι πάντες γύρω του τρέχουν για να προλάβουν. Θέλει πάντα να λαμβάνει γνώση για ό,τι συμβαίνει και ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνει όταν μπαίνει το γραφείο είναι να ξεφυλλίσει τον ελληνικό Τύπο και να ενημερωθεί από τους Financial Times και τους International New York Times. Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν οι καθιερωμένοι «πρωινοί καφέδες».

Αυστηρά προσωπικά

Πέρα όμως από το πρόσωπο του πολιτικού υπάρχει και η προσωπική ζωή για την οποία τηρεί ιδιαίτερα χαμηλούς. Φαίνεται να του ταιριάζει η παράδοση των περισσότερων Ευρωπαίων πολιτικών που επιθυμούν να προφυλάσσουν την ιδιωτική τους ζωή από τα φώτα της δημοσιότητας. Αν και «μετρά» πλέον 10 χρόνια παρουσίας στην κεντρική πολιτική σκηνή τα καρέ που έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν οι φωτογράφοι με μέλη της οικογένειάς του είναι ελάχιστα.

Λιγοστές και οι δημόσιες εμφανίσεις με τη σύντροφό του Μπέττυ Μπαζιάνα, ηλεκτρολόγος μηχανικός στο επάγγελμα, η οποία είναι και ο εφηβικός του έρωτας. Γνωρίστηκαν ως μαθητές του Πολυκλαδικού των Αμπελοκήπων. Ανήσυχα πνεύματα και οι δύο, ήταν τότε μέλη της νεολαίας του ΚΚΕ, και πρωτοστάτησαν στις μαθητικές κινητοποιήσεις του 1990-1991. Σύντροφοι στη ζωή και στους κοινωνικούς αγώνες. Επέλεξαν να μην παντρευτούν αλλά να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης.

Καρπός της σχέσης τους, είναι δύο αγόρια. Ο 4χρονος Παύλος και ο μόλις δύο ετών Ερνέστος-Ορφέας, τα οποία οι γονείς τους επίσης κρατούν μακριά από τους φωτογράφους.

Αν και οι υποχρεώσεις του Α.Τσίπρα έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, το ζευγάρι επιλέγει να «δραπετεύει» όσο πιο συχνά μπορεί στην Αίγινα. Εκεί διατηρεί εξοχικό ένας εκ των στενών συνεργατών και οικογενειακών φίλων του Α.Τσίπρα, ο Αλέκος Φλαμπουράρης αλλά και άλλοι πρώην συνάδελφοι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικοί μηχανικοί.

Οι «μικρές» αδυναμίες

Δεν είναι όμως μόνο οι αποδράσεις με την οικογένεια και τους φίλους του, που έχει αναγκαστικά περιορίσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας του φορτωμένου προγράμματός του. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι εραστής του ποδοσφαίρου και στο παρελθόν είχε παίξει 5×5. Πλέον, όμως δεν βρίσκεται εύκολα χρόνος για επισκέψεις στα γήπεδα. Δηλώνει ένθερμος οπαδός του Παναθηναϊκού ενώ σε μια συνέντευξή του το 2007, στο περιοδικό Diva είχε δηλώσει αστειευόμενος πως «εάν δεν το πάρουμε και φέτος (το πρωτάθλημα) θα πάψω να πιστεύω» στον Άγιο Βασίλη.

Αδυναμία όμως έχει και στις μηχανές μεγάλου κυβισμού. Μάλιστα ακόμη και μέχρι το 2012 περίπου επέλεγε συχνά και κινείται στους δύο τροχούς. Λόγοι ασφαλείας όμως επέβαλαν τη σιγουριά του αυτοκινήτου.

Οι περιορισμοί όμως δεν σταματούν εκεί αφού και οι έξοδοι του για φαγητό ή ποτό έχουν μειωθεί και όχι μόνο λόγω φόρτου εργασίας. Όπως εξηγούν συνεργάτες του, «η αναγνωρισιμότητα είναι κάτι που κατά κάποιο τρόπο τον έχει περιορίσει κοινωνικά, αφού μερικές φορές θέλεις να πιεις το ποτό σου ή να φας με φίλους σου χωρίς να σε κοιτάζουν όλοι γύρω σου». Αν λοιπόν και είναι λάτρης της μουσικής, με ιδιαίτερη αδυναμία στα έθνικ ακούσματα και κυρίως τις λατινο-αμερικάνικες μελωδίες, δεν έχει τόσο συχνά τη δυνατότητα να διασκεδάσει. Τα δε γλέντια με ελληνική λαϊκή μουσική, όπως στα φεστιβάλ νέων, έχουν τώρα είναι δύσκολο να «αναβιώσουν».