Ευρωβουλή – Έκθεση Διεθνούς Διαφάνειας: Μισθοί, προνόμια, παροχές και τα έξτρα των ευρωβουλευτών

Ευρωβουλευτές που αμείβονται από εταιρείες για να προωθούν τα συμφέροντά τους στη διαμόρφωση των νομοθετημάτων που επεξεργάζεται το Ευρωκοινοβούλιο. Ευρωβουλευτές που παραδέχονται πως εργάζονται και για λογαριασμό εταιρειών με αντικείμενο το λόμπινγκ στα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών. Κι από κοντά άλλοι που απολαμβάνουν επαναλαμβανόμενα μυθικά ταξίδια διακοπών και ψυχαγωγικά δεκαπενθήμερα με χρηματοδότες εταιρείες που λειτουργούν περίπου σαν σπόνσορες της πολιτικής τους δραστηριότητας.

Δεν πρόκειται βεβαίως για την πλειονότητα των ευρωβουλευτών. Δεν είναι όμως και μικρό το 25% από τους συνολικά 705 ευρωβουλευτές που δηλώνουν ότι εισπράττουν αμοιβές και από παράπλευρες πηγές. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι η δήλωσή τους επαφίεται στη δική τους «καλή διάθεση» και όχι σε μια υποχρεωτική ρήτρα διαφάνειας του Ευρωκοινοβουλίου. Aρα το φαινόμενο μάλλον έχει πολύ μεγαλύτερη έκταση.

Ο αντίλογος λέει ότι οι παράπλευρες αυτές δραστηριότητες των ευρωβουλευτών δεν είναι υποχρεωτικά μη νόμιμες, εφόσον δεν αντίκεινται στην καθ’ ύλην αποστολή τους. Oμως η πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας Ε.Ε. (Transparency International EU) αποκαλύπτει πολλές δυσάρεστες αλήθειες για το «βασίλειο των ευρωβουλευτών» στις Βρυξέλλες.

Τα ερωτήματα

Μετά απ’ αυτά, και μόλις 20 ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές, πόσο ειλικρινές μπορεί να είναι το κεντρικό σύνθημα της καμπάνιας του Ευρωκοινοβουλίου προκειμένου να παρακινηθούν οι αδιάφοροι ή απογοητευμένοι ψηφοφόροι να προσέλθουν στις κάλπες; «Αξιοποίησε την ψήφο σου. Για να μην αποφασίσουν άλλοι για σένα…».

Πόσο αξιόπιστο μπορεί να είναι αυτό το κάλεσμα, όταν την ίδια ώρα οι 400 εκατομμύρια και πλέον Ευρωπαίοι πολίτες και δυνητικοί ψηφοφόροι συνειδητοποιούν ότι κάποιοι από τους σημερινούς ευρωβουλευτές εξυπηρετούν ταυτόχρονα δύο σκοπούς: από τη μια, την αποστολή τους ως εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των χωρών και των εκλογέων τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Από την άλλη, ασκούν παράλληλα αμειβόμενες (συνήθως καλά μάλιστα) δραστηριότητες από διάφορες εταιρείες.

Πώς μπορούν να είναι σίγουροι οι πολίτες, π.χ., ότι ένας ευρωβουλευτής ενεργεί στο Ευρωκοινοβούλιο υπηρετώντας το καλώς νοούμενο δημόσιο ή/και ευρωπαϊκό συμφέρον, όταν είναι συγχρόνως και εκτελεστικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου μιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας η οποία, με τη σειρά της, είναι επίσης εγγεγραμμένος οργανισμός στο μητρώο λόμπινγκ της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Είτε όταν άλλος, στο πλαίσιο των καθηκόντων του ως ευρωβουλευτής, έχει πρωτοστατήσει στη σύνταξη πολλαπλών νομοθετημάτων σχετικών με τον κλάδο της πληροφορικής, αλλά είναι παράλληλα μέλος εκτελεστικού συμβουλίου εταιρείας η οποία χειρίζεται «τεχνολογία για τα συστήματα πληρωμών».

Είτε ακόμη, σε μια πιο απλή περίπτωση, όταν ως ευρωβουλευτής είναι δραστήριο μέλος της επιτροπής για τη γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη, ωστόσο δηλώνει την ίδια στιγμή ως επαγγελματική δραστηριότητα «αγρότης – επιχειρηματίας», αλλά και σύμβουλος εταιρείας για αγροτικά ζητήματα.

Η έκθεση της EU TI

Τα παραπάνω παραδείγματα είναι κάποια μόνο από εκείνα που αναδεικνύει η πρόσφατη έκθεση της EU TI και της οποίας η ανάλυση βασίζεται σε δεδομένα που προέρχονται από δηλώσεις ιδιωτικών συμφερόντων των ίδιων των ευρωβουλευτών, στις οποίες πρέπει να αναφέρουν αναλυτικά τα εισοδήματα που λαμβάνουν εκτός της κοινοβουλευτικής αποστολής τους. Οι δηλώσεις αυτές εμφανίζονται στην ενημερωμένη βάση δεδομένων Integrity Watch EU.

Και με τη δημοσιοποίησή τους ανοίγει ξανά ένας γνωστός από το παρελθόν κύκλος συζήτησης για «το νόμιμο και το ηθικό» της κοινοβουλευτικής παρουσίας και των παράλληλων επαγγελματικών δραστηριοτήτων των ευρωβουλευτών. Τι ακριβώς κάνουν λοιπόν, βάσει της έκθεσης της EU TI, οι ευρωβουλευτές πέρα από το πολυάσχολο καθημερινό πρόγραμμά τους ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι;

Αρκετοί ευρωβουλευτές, λοιπόν, εισπράττουν αμοιβές από εταιρείες ενώ ασκούν κοινοβουλευτική δραστηριότητα επικεντρωμένη ακριβώς στον ίδιο τομέα με εκείνες. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του ασυμβίβαστου και (όταν παραβιάζεται) του σκανδάλου, τότε ποιος είναι;

Ας μιλήσουμε όμως και με ονόματα: ο Γερμανός ευρωβουλευτής Μάρκους Φέμπερ (του CSU, συμμάχου του CDU) φέρεται να προσέφερε υπηρεσίες χρηματοοικονομικών συμβουλών σε τράπεζες, ενώ παράλληλα μετείχε στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου που προετοίμαζε την αναθεώρηση οδηγίας για τις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Παλαιότερα, το 2017, είχε κατηγορηθεί ότι είχε προωθήσει ένα εμπορικό προϊόν που επιτρέπει στις εταιρείες να πληρούν βασικών απαιτήσεων του MiFID II, κανόνων που βοήθησε να εισαχθούν στο Δίκαιο της Ε.Ε. Το προϊόν προσφερόταν μέσω ιδρύματος που δημιούργησε ο ίδιος μαζί με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας που το παράγει, χωρίς να το έχει δηλώσει στο Ευρωκοινοβούλιο. Στις αρχές του 2018 ωστόσο, ο τότε πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι αποφάσισε ότι ο Φέρμπερ δεν θα αντιμετωπίσει πειθαρχικά μέτρα.

Ο επίσης Γερμανός ευρωβουλευτής του CSU, Αξλε Βος, προχώρησε σε γνωμοδότηση για τη νομοθεσία της Ε.Ε. για την Τεχνητή Νοημοσύνη, όντας ο ίδιος παράλληλα μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων του τηλεπικοινωνιακού κολοσσού Deutsche Telekom. Ενώ λαμβάνει 54.000 ευρώ ετησίως και από τη δικηγορική εταιρεία Bietmann.

Ο Λιθουανός Καματερός

Στην κορυφή της λίστας με τους ευρωβουλευτές που δηλώνουν αξιοσημείωτα έσοδα από εξωκοινοβουλευτικές δραστηριότητες βρίσκεται ο Λιθουανός Βίκτορ Ούσπασκιτς. Ανήκει στο Εργατικό Κόμμα και δηλώνει 3 εκατ. ευρώ ετησίως ως έσοδα από την εταιρεία Edvervita UAB, η οποία, σύμφωνα με τα ΜΜΕ της χώρας του, είναι του ίδιου και των παιδιών του.

Η Edvervita είναι κατά κύριο λόγο κτηματομεσιτική επιχείρηση, αλλά και βασικός μέτοχος εταιρείας μεταλλικού νερού, το προϊόν της οποίας ο Ούσπασκιτς παρουσίασε ως μέσο προστασίας από τη μόλυνση COVID-19 (!), προκαλώντας έρευνα από τις λιθουανικές αρχές. Καταγγέλλεται συγχρόνως δε από διάφορες πλευρές για υπόγειες διασυνδέσεις με ισχυρά ρωσικά εμπορικά συμφέροντα.

Πρόσφατα εκδιώχθηκε από την πολιτική ομάδα Renew Europe για ομοφοβικά σχόλια και δεν έχει απαντήσει ποτέ δημοσίως, αν και επανειλημμένα έχει κληθεί για όσα του καταλογίζονται. Κατηγορείται επίσης για χρηματοδότηση πύλης παραπληροφόρησης και, από τον περασμένο μήνα, τέθηκε υπό έρευνα για πλασματική πρόσληψη συνεργατών, χρεώνοντας το Ευρωκοινοβούλιο πάνω από 500.000 ευρώ.

Ο Γάλλος ευρωβουλευτής του ΕΛΚ, Τζόφρι Ντιντιέ, εργάζεται συγχρόνως σε μια δικηγορική εταιρεία που ισχυρίζεται ότι έχει «βαθιά επιρροή στο Δίκαιο της Ε.Ε.», με γραφεία σε Παρίσι και Βρυξέλλες. Ο ίδιος δηλώνει πως αμείβεται με 115.200 ευρώ ετησίως από την εταιρεία Carlara, με την εξειδίκευσή της, σύμφωνα με τον ιστότοπό της, να περιλαμβάνει τους τομείς των βιοεπιστημών και των χημικών, δικαστικές διαφορές που σχετίζονται με κανονισμούς της Ε.Ε. και βοήθεια προς τις «δημόσιες αρχές της Ε.Ε. πριν και μετά τους κανονισμούς». Εντελώς συμπτωματικά, ο Ντιντιέ είναι μέλος της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων του Ευρωκοινοβουλίου και της αντίστοιχης της Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών.

Ο Σοσιαλιστής ευρωβουλευτής Μάρεκ Μπέλκα, πρώην πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών της Πολωνίας, αλλά και πρώην… Τόμσεν, καθότι διατέλεσε διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, κερδίζει περισσότερα από 21.000 ευρώ ετησίως δίνοντας ομιλίες. Οχι κάτι σπουδαίο. Ομως, εισπράττει άλλα 84.418 ευρώ από το πολωνικό υποκατάστημα του Vienna Insurance Group (VIG), ενός από τους κορυφαίους διεθνείς ασφαλιστικούς ομίλους στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, αλλά και από την εταιρεία υγειονομικής περίθαλψης Pelion.

Ο ίδιος μέσω email του αναγνώρισε ότι μπορεί να υπάρξει κάποια επικάλυψη της δουλειάς του στον ασφαλιστικό τομέα με το έργο του στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου. Αλλά διευκρίνισε πως συμβουλεύει το VIG μόνο για τα οικονομικά και διαχειριστικά θέματα, όχι για λόμπινγκ.

Αλλοι όπως ο Γάλλος Ζερόμ Βιβιέ, που μετά από μια μίνι περιπλάνηση στα ακροδεξιά σχήματα έχει αναλάβει πλέον τον εξωραϊσμό του ευρωπαϊκού προφίλ της Μαρίν Λεπέν, δηλώνει πρόσθετες αμοιβές 220.000 ευρώ, ενώ ο Ούγγρος, άλλοτε υπουργός Δικαιοσύνης, επί Ορμπαν εννοείται, Λάσλο Τρότσανι, που προαλείφεται για πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας του, άλλα 171.000 ευρώ.

Επίσης, η Γερμανίδα Μόνικα Ούλμαγιε, ευρωβουλευτής του CSU, κερδίζει πάνω από 75.000 ευρώ ετησίως για τη δουλειά της στη γεωργική και ενεργειακή εταιρεία BayWa AG. Η τελευταία όμως είναι εγγεγραμμένη στη βάση δεδομένων της Ε.Ε. ως εταιρεία λόμπινγκ για θέματα γεωργικής πολιτικής. Η δε ευρωβουλευτής έχει καταθέσει πλήθος τροπολογιών για τα εν λόγω θέματα.

Εκτός από τα κέρδη ως καθηγητής πανεπιστημίου, τα επίσημα στοιχεία του πρώην υπουργού Οικονομικών του Βελγίου Γιόχαν Βαν Οβερτφελτ, ευρωβουλευτή με τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές, αναφέρουν ότι κερδίζει 35.000 ευρώ ετησίως μετέχοντας στο διοικητικό συμβούλιο της NBX BV, εταιρείας λογισμικού με έδρα στην Αμβέρσα που ειδικεύεται στην τεχνολογία συστημάτων πληρωμών. Είναι όμως ταυτόχρονα μέλος στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου (ECON), η οποία ψήφισε πρόσφατα νέους νόμους για τις υπηρεσίες πληρωμών.

Για όλους τους παραπάνω, πάντως, προκύπτει ένα μοτίβο: άπαντες έχουν σειρά θητειών στην Ευρωβουλή. Ηλικιακά βρίσκονται στη δεκαετία μεταξύ 60-70 ετών.

Οι Ελληνες

Από τους Ελληνες ευρωβουλευτές, στη 19η θέση της λίστας εμφανίζεται ο Θοδωρής Ζαγοράκης, πρώην της Ν.Δ. και νυν του ΠΑΣΟΚ, ως ιδιοκτήτης πρακτορείου ΠΡΟ-ΠΟ, και μάλιστα ζημιογόνου, καθώς και διαχειριστής της ΙΚΕ Βιορευστά Λυδίας.

Χαμηλότερα, στην 68η θέση, είναι ο Νίκος Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) ως άμισθο μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ανδρέας Παπανδρέου (ΜΚΟ), ως οικονομικός σύμβουλος της εταιρείας Alternative Energy με εισόδημα 30.000 ευρώ ετησίως και ως συγγραφέας με εισόδημα 450 ευρώ μηνιαίως. Από τους υπόλοιπους 19 ευρωβουλευτές αρκετοί δηλώνουν εξωκοινοβουλευτικές επαγγελματικές δραστηριότητες χωρίς αμοιβή.

Τι άλλο προκύπτει από τα συμπεράσματα της έκθεσης της EU TI; Ενας στους 4 ευρωβουλευτές κατέγραψε το 2023 μία αμειβόμενη δραστηριότητα εκτός από τον μισθό του από το Ευρωκοινοβούλιο. Ο πραγματικός αριθμός όμως δεν είναι αυτός.

Οι ευρωβουλευτές δεν υποχρεούνται να αποκαλύπτουν ορισμένες δραστηριότητες που πληρώνουν λιγότερα από 5.000 ευρώ ετησίως. Διαπιστώνεται εξάλλου ότι μόνο το 5% των εξωκοινοβουλευτικών δραστηριοτήτων τους αφορά συμμετοχές ή επιχειρηματικές συνεργασίες.

Τούτο οφείλεται στο ότι πρέπει να δηλώνουν μόνο εκείνες που προκαλούν επιπτώσεις στη δημόσια πολιτική ή παρέχουν σημαντική επιρροή στον μέτοχο. Αλλά το αν και πότε συμβαίνει αυτό το αποφασίζουν οι ίδιοι. Επαφίεται αποκλειστικά στη διακριτική τους ευχέρεια. Με μια λέξη, ουσιαστικά έχουν μεριμνήσει για την αυτοπροστασία τους.

Καταγράφονται επίσης πιο σκοτεινές και θολές περιγραφές εργασίας με αμοιβή ή γενικότερα έσοδα, όπως «αυτοαπασχολούμενη εμπορική δραστηριότητα», «επιχειρηματικά σχέδια» ή «σύμπραξη ομόρρυθμης εταιρείας». Ωστόσο, η συντριπτική πλειονότητα των δραστηριοτήτων (82%) είναι μέλη διοικητικών συμβουλίων.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις συνιστούν τελικά και παραδοχή-ομολογία των συντακτών της έκθεσης ότι τα στοιχεία της είναι μεν πολύτιμα, αλλά φτωχά. Μοιάζει κάπως με το ελληνικό «πόθεν έσχες» των βουλευτών και άλλων δημοσίων προσώπων, που στην πράξη είναι περισσότερο «έσχες» και λιγότερο «πόθεν».

Στην πλήρη πραγματικότητα, οι ευρωβουλευτές καταθέτουν δηλώσεις ξεχωριστών ιδιωτικών αμοιβών, που μόνο αν οι ίδιοι το επιθυμούν ανταποκρίνονται έστω στο «έσχες». Απόδειξη ότι, ενώ στις δηλώσεις τους για τα εισοδήματα π.χ. από ακίνητα ή άλλες πηγές στις Αρχές των χωρών τους συμπεριλαμβάνουν τα πάντα, για το Ευρωκοινοβούλιο τα στοιχεία αυτά αγνοούνται.

Γι’ αυτό και τελικά τα 8,7 εκατ. ευρώ των πρόσθετων αμοιβών τους για το 2023 μοιάζουν πολύ λίγα, αφού οι περισσότεροι (3 στους 4) απέφυγαν πλήρως να καταθέσουν δήλωση, ενώ και των άλλων η ειλικρίνεια των εισοδηματικών τους στοιχείων μόνο δεδομένη δεν είναι.

Νέα ήθη μετά το Qatargate

Η αλήθεια είναι πως προσπάθεια για περισσότερη διαφάνεια γίνεται και κάποια αποτελέσματα υπήρξαν. Στον απόηχο του σκανδάλου του Qatargate, η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα, κήρυξε το τέλος του «business as usual» και εισήγαγε νέους κανόνες που απαιτούν από τους ευρωβουλευτές να παρέχουν περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με οποιοδήποτε εξωτερικό εισόδημα, καθιστώντας πιο εφικτό τον εντοπισμό σύγκρουσης συμφερόντων.

Ωστόσο, η μεταρρύθμιση είχε κενά και ατέλειες, ενώ οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές αμύνονται σθεναρά έχοντας επανειλημμένα καταψηφίσει περαιτέρω περιοριστικά μέτρα που θα τους απαγορεύουν να κατέχουν θέσεις σε οργανισμούς που είναι εγγεγραμμένοι για να ασκούν πιέσεις στη βάση δεδομένων διαφάνειας της Ε.Ε.

«Μετά απ’ όλα τα σκάνδαλα, μόνο οι ευρωβουλευτές πιστεύουν ότι είναι ηθικά αποδεκτό να έχουν δευτερεύουσες θέσεις εργασίας με εταιρείες που ασκούν πίεση στους θεσμούς», δήλωσε ο Νίκολας Αϊόσα, διευθυντής της Διεθνούς Διαφάνειας Ε.Ε. Και μετά οι ιθύνοντες στις Βρυξέλλες απορούν γιατί οι πολίτες δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσμά τους να σπεύσουν στις κάλπες.

Οι συντάκτες της έκθεσης δεν αρκούνται, πάντως, στις διαπιστώσεις. Προχωρούν και σε προτάσεις. Πόσο ώριμοι όμως είναι οι πολιτικοί ιθύνοντες για να τις υιοθετήσουν; Η EU TI προτείνει ευθέως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να απαγορεύσει στους ευρωβουλευτές να συμμετέχουν σε παράπλευρες δραστηριότητες, αμειβόμενες ή μη, με οργανισμούς που επιδιώκουν να επηρεάσουν τη χάραξη πολιτικής της Ε.Ε. Και μέχρι να το θεσμοθετήσει, να προχωρήσει σε στοιχειώδεις ασφαλιστικές δικλίδες.

Οπως ότι θα πρέπει να ζητούνται σαφέστερες πληροφορίες στις δηλώσεις ιδιωτικών συμφερόντων των ευρωβουλευτών, π.χ. η ακριβής αναφορά εισοδήματος. Συγχρόνως, το Ευρωκοινοβούλιο να πραγματοποιεί λεπτομερείς ελέγχους στις δηλώσεις. Ο «γενικός έλεγχος αληθοφάνειας» δεν αρκεί.

Σε περίπτωση διαπίστωσης σύγκρουσης συμφερόντων θα πρέπει να απαγορεύεται στους ευρωβουλευτές να κατέχουν αξίωμα που σχετίζεται με αυτήν. Υπόψη ότι μιλάμε για ένα απερχόμενο Ευρωκοινοβούλιο, όπου στη διάρκεια της περασμένης πενταετίας τουλάχιστον 163 από τα 705 μέλη του ενεπλάκησαν σε δύσοσμες υποθέσεις έως και σκάνδαλα, από παρενόχληση στον χώρο εργασίας έως απάτη, νεποτισμό και διαφθορά.

Αυτά προέκυψαν από τη διεθνή έρευνα για την ακεραιότητα των ευρωβουλευτών που διεξήχθη από το «L’Echo», το «De Tijd» και μέσα ενημέρωσης από 22 κράτη-μέλη της Ε.Ε. και δημοσιεύτηκε τον περασμένο Φεβρουάριο.

Εντοπίστηκαν 89 περιπτώσεις διαφθοράς: 29 περιπτώσεις νεποτισμού όπου ο βουλευτής χρησιμοποιεί την επιρροή του υπέρ συγγενούς του και 16 περιπτώσεις δωροδοκίας. Το πιο γνωστό είναι το Qatargate. Σε άλλες 44 περιπτώσεις ευρωβουλευτές ενεπλάκησαν σε απάτη ή υπεξαίρεση.
«Μετά απ’ όλα τα σκάνδαλα, μόνο οι ευρωβουλευτές πιστεύουν ότι είναι ηθικά αποδεκτό να έχουν δευτερεύουσες θέσεις εργασίας με εταιρείες που ασκούν πίεση στους θεσμούς», δήλωσε ο διευθυντής της Διεθνούς Διαφάνειας Ε.Ε. Νίκολας Αϊόσα και προτείνει να απαγορευτεί στους ευρωβουλευτές να συμμετέχουν σε δραστηριότητες αμειβόμενες ή μη, με οργανισμούς που επιδιώκουν να επηρεάσουν τη χάραξη πολιτικής της Ε.Ε.
Τα καθαρά

Ο μισθός του ευρωβουλευτή ανέρχεται πλέον (στοιχεία του 2024) στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 10.075 ευρώ τον μήνα. Αφαιρουμένων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, μένουν καθαρά στο χέρι 7.853 ευρώ. Οι μισθοί ορίζονται στο 38,5% του βασικού μισθού ενός δικαστή του ΔΕΕ, όπως περιγράφεται στο Καταστατικό των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (άρθρο 10). Επιπλέον, με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, στη χώρα μας δεν μπορεί να επιβληθεί επιπλέον φορολόγηση στο ποσό που λαμβάνουν οι ευρωβουλευτές. Ητοι οι Ελληνες ευρωβουλευτές απαλλάσσονται του φόρου εισοδήματος και της εισφοράς αλληλεγγύης.

Οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν επίσης 4.950 ευρώ τον μήνα ως έξοδα γραφείου. Με αυτά καλύπτουν λογαριασμούς κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, κόστος αλληλογραφίας, αγορά και συντήρηση ηλεκτρονικού εξοπλισμού και αν θέλουν οργανώνουν και ημερίδες ή εκδηλώσεις. Προσοχή, μιλάμε για έξοδα του πολιτικού γραφείου του ευρωβουλευτή στην Ελλάδα, καθώς στις Βρυξέλλες έχουν όλοι γραφεία στο συγκρότημα κτιρίων της Ε.Ε., όπου όλα τα έξοδα καλύπτονται από το Ευρωκοινοβούλιο.

Ταξίδια

Η συμμετοχή σε κάθε συνεδρίαση της Ολομέλειας, των Επιτροπών ή οποιουδήποτε άλλου κοινοτικού οργάνου αποτιμάται σε 350 ευρώ. Αυτά καλύπτουν τα έξοδα διατροφής και διαμονής όταν, π.χ., οι συνεδριάσεις της Ολομέλειας διεξάγονται στο Στρασβούργο.

Η συμμετοχή σε αποστολή του Ευρωκοινοβουλίου σε χώρα εκτός Ε.Ε. τούς αποφέρει 525 ευρώ ημερησίως. Δικαιούνται από ένα δωρεάν αεροπορικό εισιτήριο την εβδομάδα για μετακίνηση από την έδρα τους στις Βρυξέλλες με επιστροφή, καθώς και μέχρι 24 δωρεάν ταξίδια εσωτερικών προορισμών.

Τους καταβάλλονται επίσης 28.696 ευρώ τον μήνα για πληρωμές μισθών των συνεργατών τους, που γίνεται με βάση πίνακα με 19 κλιμάκια. Εδώ έχουν συμβεί παρατράγουδα, άλλοι μισθοί να δηλώνονται στα χαρτιά και η πραγματική αμοιβή των συνεργατών να είναι διαφορετική, προς όφελος του ευρωβουλευτή.

Οι ευρωβουλευτές μπορούν επίσης να απασχολούν στο γραφείο τους στην Ελλάδα δύο μετακλητούς υπαλλήλους, τρεις αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους και δύο αστυνομικούς ως προσωπική ασφάλεια.

Εφόσον λήξει η θητεία τους και δεν επανεκλεγούν ή δεν αναλάβουν κάποιο δημόσιο αξίωμα, δικαιούνται επίδομα μετάβασης, το λεγόμενο και «χρυσό αλεξίπτωτο», και για 6-24 μήνες συνεχίζουν να λαμβάνουν κανονικά τον μισθό τους. Το ανώτατο ποσό µπορεί να φτάσει στα 210.185 ευρώ. Εχουν δικαίωμα σύνταξης γήρατος από την ηλικία των 63 ετών. Αυτή ανέρχεται σε 3,5% του μισθού για κάθε πλήρες έτος άσκησης της θητείας τους και δεν υπερβαίνει το 70% του μισθού τους συνολικά. Το κόστος καλύπτεται από τον Προϋπολογισμό της Ε.Ε.