Ο Κώστας Κουνενάκης αποσύρθηκε από την διεκδίκηση του δήμου Αγίου Νικολάου

Ζούμε σε μια εποχή που όλο και περισσότερο υπάρχει ανάγκη για καθαρότερες φωνές, διαφάνεια, εντιμότητα, σεβασμό στο δημόσιο χρήμα, συμπαράσταση στους συμπολίτες.

Ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που ζούμε δεν καλύπτεται από τις σημερινές λύσεις εκπροσώπησης. Σε αυτό το πλαίσιο, αποδέχθηκα την πρόταση να ηγηθώ μιας δημοτικής κίνησης που ήθελε να φέρει μια άλλη λογική στον δήμο. Όχι απλής διαχείρισης, αλλά ουσιαστικής. Που από την μια θα απαντά δυναμικά σε κάθε ενέργεια που βλάπτει τον τόπο μας, και από την άλλη θα διεκδικεί όσα του έχουν στερήσει.

Στόχος μας να φέρουμε επενδύσεις στον τόπο, να στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα και την απορρόφηση του ντόπιου εργατικού δυναμικού. Να προβάλλουμε μεθοδικά και αποτελεσματικά τον τόπο μας, να δημιουργήσουμε νέα προϊόντα, να προσελκύσουμε ακόμα περισσότερους επισκέπτες. 

Θέλαμε να δώσουμε λύση στο κυκλοφοριακό, να κάνουμε πιο ανθρώπινη την διαβίωση στις πόλεις και τα χωριά, να απαλείψουμε εικόνες που μας ντροπιάζουν στα μάτια ντόπιων και ξένων επισκεπτών. Και όλα αυτά, να συμπληρώνονται  με κοινωνικές δομές κοντά στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, και υποδομές που σέβονται τις ιδιαίτερες ανάγκες τους.

Δεν μας ταιριάζει ο τόπος που ζούμε. Μετατρέπουμε σιγά-σιγά τον παράδεισο σε κόλαση. Κάτι πρέπει να γίνει. Να αλλάξουμε σαν άνθρωποι, το πως αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και με φαντασία και πάθος να τα αντιμετωπίζουμε.

Χρειάζεται να πιστέψουμε ότι μπορούμε πάλι να βρεθούμε στην πρωτοπορία του τουρισμού, να πιστέψουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος από τον κατήφορο. Να πιστέψουμε πως ανάπτυξη και περιβάλλον μπορούν και πρέπει να συνυπάρξουν. Να πιστέψουμε πως μπορούμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα. Να καταλάβουμε πως δήμος δεν είναι μόνο η πόλη. Υπάρχουν χωριά, οικισμοί. Πρέπει να τα δούμε σαν μια ενότητα. Ετσι να σχεδιάσουμε και έτσι να προχωρήσουμε. Δεν είναι να φέρνουν περισσότερες ψήφους τα χρήματα. Σημασία έχει και τι αξία προσθέτει το κάθε έργο και η κάθε δράση στο σύνολο.

Εκείνο όμως που χρειάζεται περισσότερο απ’ όλα, είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να το πετύχουμε. Ομολογώ, πως όταν αποδέχθηκα την πρόταση για υποψηφιότητα, δεν περίμενα αυτόν τον ανηλεή, ανέντιμο, φανερό αλλά και υπόγειο πόλεμο ακόμα και από ανθρώπους που δήλωναν ότι στήριζαν. 

Ιδιοκτησιακή νοοτροπία, οικογενειοκρατικές λογικές, λάσπη, απαξίωση, ανηθικότητα, ιδιοτέλεια, παραγοντισμός, κομματισμός, συνδιαλλαγή, συνθέτουν ένα δύσοσμο περιβάλλον. Ο εσμός που συγκροτεί το πολιτικό, κομματικό, αυτοδιοικητικό κατεστημένο του δήμου και που οδήγησε τον τόπο μας στην παρακμή, έχει απλωμένες τις ρίζες του. Το μόνο που αλλάζει είναι το προσωπείο. Οι διαχρονικά βολεμένοι και χορτασμένοι του συστήματος, είναι το φθαρμένο και αποτυχημένο, που επιχειρεί ξανά ορίσει τις τύχες μας. Σε αυτό αποφασίσαμε να αντιπαραταχθούμε, θέλοντας να εκφράσουμε μια διαφορετική λογική. Ο πόλεμος ήταν ανηλεής και ναι μεν θα μπορούσαμε να απαντήσουμε, αλλά θα έπρεπε να διχάσουμε την κοινωνία, ξεμπροστιάζοντας τους δήμιους του μέλλοντος μας. Να αναλωθούμε σε αντιπαραθέσεις και όχι για εμπνεύσουμε μια άλλη λογική. Να μαγαρίσουμε τις ιδέες και το όραμα μας, με πρακτικές που δεν μας εκφράζουμε και δεν θέλαμε να έχουμε σχέση. Να γίνουμε σαν και αυτούς για να επιβιώσουμε. Να απαρνηθούμε τις αρχές μας ή να τις βάλουμε σε δεύτερη μοίρα. Ούτε το ήθος, ούτε η μέχρι τώρα πορεία, μου επιτρέπουν να ανεχθώ ή να συμβαδίσω με όσα καταδικάζω. Δεν φοβάμαι τον πόλεμο, αλλά δεν θα ακολουθήσω την λογική ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. 

Αγαπητοί συμπολίτες και συμπολίτισσες, η ανταπόκριση στην κίνηση ήταν πολύ θετική. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που αγκάλιασαν την προσπάθεια και συμφώνησαν να μετάσχουν στον συνδυασμό. Είχαμε την δύναμη να φτάσουμε μέχρι το τέλος, αφού και τον απαιτούμενο αριθμό υποψηφίων διαθέταμε, αλλά και την στήριξη του απλού κόσμου που αγωνιά για το μέλλον του δήμου μας.

Αποσύρομαι από την διεκδίκηση με καθαρό το κούτελο όπως το είχα πάντα. Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη όλους τους συνεργάτες μου και όσους πίστεψαν σε μας.

Δεν υπάρχουν περιθώρια να διχάζουμε την κοινωνία. Εμείς δεν πρόκειται να το κάνουμε. Δεν χρειάζονται άλλοι Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες. Φτάνουν αυτοί που έχουμε. Χρειάζεται όμως περισσότερη αγάπη για τον τόπο. Εύχομαι τελικά μας ενώσει, πριν είναι αργά για όλους μας.

Κωστής Κουνενάκης