Η Ρίζα του Ιεσσαί
"Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εξ αυτής Χριστέ εκ της Παρθένου ανεβλάστησας..."
 |  |  |
Ονομάζεται η εικόνα «Ρίζα του Ιεσσαί», διότι η Παναγία μας προέρχεται εκ του Ιεσσαί κατά σάρκα. Ο Ιεσσαί ήταν πατέρας του Προφητάνακτος Δαυίδ.
Εικονίζεται η Υπεραγία Θεοτόκος ένθρονη, ενώ εκατέρωθεν υπάρχουν οι κλάδοι ενός δένδρου. Στο κάτω μέρος της εικόνας βλέπουμε τον Ιεσσαί ξαπλωμένο, ως να είναι η ρίζα του δένδρου, του οποίου βλέπουμε τους κλάδους, δεξιά και αριστερά του θρόνου της Παναγίας.Στους κλάδους του δέντρου, κάθονται οι προφήτες οι οποίοι έχουν προφητεύσει στην Παλαιά Διαθήκη για την Παναγία μας. Ο κάθε προφήτης κρατάει ταυτόχρονα α) ειλητάριον, το οποίον περιέχει την προφητεία, την οποίαν εξανήγγειλε και β) ένα μικρό ομοίωμα, το οποίον παρουσιάζει εποπτικά την προφητεία του.
Μεταξύ των καινοφανών και αιρετικών δογμάτων του Παπισμού συγκατελέγεται και η διδασκαλία, το επίσημο μαριολογικό δόγμα περί της «ασπίλου συλλήψεως (immaculata conseptio) της Θεοτόκου». Σύμφωνα μ’αυτό, η Θεοτόκος, επειδή προοριζόταν να γεννήσει το Θεό Λόγο, ο οποίος θα σαρκωνόταν απ’αυτή, έπρεπε να είναι παντελώς αναμάρτητη˙ διδάσκουν γι’αυτό ότι ήταν απαλλαγμένη όχι μόνο των προσωπικών αμαρτιών, αλλά και αυτού του προπατορικού αμαρτήματος, το οποίο μεταδίδεται με την φυσική γέννηση σε όλους τους ανθρώπους. Γι’αυτό με την πρόνοια του Θεού συνελήφθη μεν ως καρπός πατρός και μητρός από τους γονείς της, τους αγίους Ιωακείμ και Άννα, όμως, «ασπίλως», χωρίς να της μεταδοθεί το προπατορικό αμάρτημα. Οι Παπικοί, χρησιμοποιώντας τον αγαπητό σ’αυτούς ορθολογισμό, σχολαστικισμό και το δικανικό πνεύμα, ισχυρίζονται ότι ο Θεός θα μπορούσε να γεννηθεί και να σαρκωθεί μόνο από μια Θεά και όχι από μία κοινή θνητή γυναίκα. Γι’αυτό και έχουν αναγάγει την Παναγία στη σφαίρα της Θεότητος, την θεωρούν Θεά.
Η περί ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου διδασκαλία των Παπικών εισήχθη τον 12ο αιώ. από δύο Βρετανούς μοναχούς, τούς Έντμερ και Όσμπερτ και περί το 1140 στή Λυών θεσπίσθηκε σχετική εορτή. Η διδασκαλία αυτή καλλιεργήθηκε στούς επομένους αιώνες και τήν 8η -12 – 1854 ο Πάπας Πίος ο Θ΄ την ανήγαγε σε δόγμα. Τή διδασκαλία τους στηρίζουν στό χωρίο του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου κεφ. 1, στίχ. 28, πού λέει «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία», παρερμηνεύοντας τη λέξη «κεχαριτωμένη» και ισχυριζόμενοι ότι σημαίνει αναμάρτητη. Δηλ. η Θεοτόκος ήταν αναμάρτητη, επειδή ήταν πεπληρωμένη χαρίτων. Η ορθή, όμως, ερμηνεία είναι «να χαίρεσαι, εσύ Μαρία, διότι έλαβες μεγάλη και εξαιρετική Χάρη από τον Θεό, διότι είσαι γεμάτη από την Χάριν του Θεού»[2]. Τό δόγμα τους αυτό διαπιστώνεται πρακτικώς από τον τρόπο μρ τον οποίο κάνουν οι Παπικοί το «σταυρό» τους, δηλ. με τα τέσσερα δάκτυλα, τα οποία συμβολίζουν τΟ Θεό Πατέρα, τΟ Χριστό, τή Παναγία ως Θεά και τον Πάπα ως βικάριο, αντιπρόσωπο του Θεού στη γη, αλάθητο και πρώτο, σε πλήρη αντίθεση με τους Ορθοδόξους, οι οποίοι διδαχθήκαμε να κάνουμε τον σταυρό μας με τα τρία δάκτυλα, τα οποία συμβολίζουν την Αγία Τριάδα, το Τριαδολογικό δόγμα, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιον Πνεύμα.
Σύμφωνα, όμως, με την Ορθόδοξη διδασκαλία, η Θεοτόκος, ως καρπός ανδρός και γυναικός, ήταν φορέας του προπατορικού αμαρτήματος, δεν ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, το οποίο μεταδίδεται με τη φυσική γέννηση και στούς εκ κοιλίας μητρός ηγιασμένους, επομένως και στήν Κυρία Θεοτόκο. Κατά τόν Απ. Παύλο «πάντες ήμαρτον», μέ τήν παράβαση των πρωτοπλάστων, δηλ. οι πάντες κατεστάθησαν αμαρτωλοί και γεννήθηκαν σέ κατάσταση αμαρτωλότητας, ακόμη και οι εκ κοιλίας μητρός ηγιασμένοι, διότι, σύμφωνα με τόν προφητάνακτα Δαβίδ «εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου».
Κατά την επίσκεψή της στην αγία Ελισάβετ, η Θεοτόκος ανεφώνησε εν Πνεύματι Αγίω και είπε˙ «Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον και ηγαλλίασε τό πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου»[5]. Η Θεοτόκος θεωρεί τό Θεό και δικό της Σωτήρα. Και Θεός είναι τό εν τη κοιλία της κυοφορούμενο. Τί είναι κατά Θεόν σωτηρία; Η απαλλαγή από καταδικαστικές ενοχές. Και πώς σώθηκε η Μαρία; Με την απαλλαγή από το προπατορικό αμάρτημα. Η Θεοτόκος καθαρίσθηκε από το προπατορικό αμάρτημα, όταν την επεσκίασε τό Άγιον Πνεύμα κατά τον Ευαγγελισμό. Με άλλα λόγια και η Μητέρα του Θεού είχε ανάγκη σωτηρίας.
Επομένως, η Ορθόδοξος Εκκλησία πιστεύει ότι η Θεοτόκος έφερε το προπατορικό αμάρτημα και καθαρίσθηκε υπό του Αγίου Πνεύματος, όταν την επεσκίασε, για να γεννήσει τό Χριστό. Οι όποιες προσωπικές αμαρτίες και αδυναμίες της δε σκιάζουν, ούτε ελαττώνουν την αγιότητά της. Θα είναι πάντοτε Παναγία η Παρθένος.
ΠΗΓΕΣ:ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΚΟΡΗΣ, Παπικές πλάνες ˙σύντομος έλεγχος και ανασκευή, σσ. 81-84.
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ύμνος της εορτής της Κοιμήσεως εισηγείται την «άσπιλον σύλληψιν»; Θεοδρομία ΙΒ2 (Απρίλιος-Ιούνιος 2010) σσ. 199-200.
*Ιωάννα Κρητσωτάκη – Δρακωνάκη, θεολόγος, πιστοποιημένη εκπαιδευτικός στη «Διαπολιτισμική και Συμπεριληπτική Εκπαίδευση» από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια ΕΚΠΑ με ειδίκευση στη «Σχολική Θρησκευτική Αγωγή».
- Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, με εγκυρότητα και αξιοπιστία, στο cna.gr
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Facebook
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Twitter
- Ακολουθήστε το cna.gr στο YouTube
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Instagram
