Η παραβολή της τελικής κρίσης

Συχνά αναρωτιούνται οι άνθρωποι: Τι δίνει στη ζωή ποιότητα και αξία? Τι την κάνει προβληματική και την υποβαθμίζει? Τα λόγια ή οι πράξεις? Μόνο οι πράξεις ή οι παραλείψεις? Υπάρχει κάποιο δοκιμασμένο κριτήριο ή μέτρο, για να μετράμε την παντοτινή ποιότητα και αξία της ζωής? Αυτό το βρίσκουμε στην παρακάτω παραβολή του Χριστού.

Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο ΚΕ'(25), στ. 31-46

῞Οταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων,
καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,
γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.
τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,
ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;
τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Πρόκειται για μια παραβολική διήγηση, με παραδείγματα και παραστατικές εικόνες από την ποιμενική, δικαστική και ποιμενική ζωή. Όσ’ αφορά τους αγγέλους η χριστιανική διδασκαλία δέχεται ότι πρόκειται για υπάρξεις πνευματικές. Ο Θεός τους δημιούργησε πριν τους ανθρώπους, ενώ η δύναμη και η γνώση τους είναι ανώτερες των ανθρώπων. Δεξιά, κατά τις αρχαίες αντιλήψεις, ήταν η τιμητική θέση στο πλάι των αξιωματούχων, ενώ αριστερά η δεύτερη και λιγότερο τιμητική ή εντελώς υποτιμητική θέση. Αυτή η διάκριση ίσχυε και για τα δεξιά και τα αριστερά μέλη του σώματος.

Οι ξένοι και οι περαστικοί στον τότε ισραηλιτικό κόσμο συχνά ήταν ανυπεράσπιστοι και αντιμετωπίζονταν εχθρικά και με καχυποψία. Οι λέξεις φωτιά και τιμωρία δεν έχουν σημασία κυριολεκτική. Σημαίνουν τον πόνο και τη δυστυχία που θα αισθάνονται όσες και όσοι από δικό τους φταίξιμο ,έχουν χάσει τη θέση τους κοντά στον Θεό της αγάπης μαζί με τους ανθρώπους της αγάπης. Με αρχηγό τον διάβολο (ή σατανά) οι δαίμονες θεωρούνται ως άγγελοι  που κάποια στιγμή – πριν την πρώση των ανθρώπων –διάλεξαν ελεύθερα να μην είναι μαζί με το Θεό. Η Αγία Γραφή αναφέρει γι’ αυτούς ότι με πανούργους τρόπους προσπαθούν να καταστρέψουν τις αγαθές σχέσεις των ανθρώπων με το Θεό.

Σύμφωνα με τον άγιο  Ιωάννη Δαμασκηνό (675-749): « Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Και τούτο οφείλουμε να ξέρουμε, ότι ο Θεός δε θα τιμωρήσει κανένα στο μέλλον, αλλά ο καθένας κάνει τον εαυτό του ικανό να συμμετέχει στη ζωή του Θεού. Όμως, η συμμετοχή στη ζωή του Θεού είναι απόλαυση, ενώ η απόσταση απ’ Αυτόν κόλαση».

Τα χέρια τα αδειανά

Είδα αυτό το όνειρό: ένας άνρωπος παρουσιαζόταν στο κριτήριο του Κυρίου: «Κοίταξε , Θέε μου», του έλεγε, « τήρησα το νόμο σου, δεν έκανα τίποτα αισχρό, κακό ή αντίθρησκο. Κύριε, τα χέρια μου είναι καθαρά». «Ασφαλώς, ασφαλώς», του απαντούσε ο καλός Θεός…..

«Αλλά, είναι άδεια»

Ραούλ Φολλερώ, Γάλλος ανθρωπιστής και ιεραπόστολος του 20ου αι..

….Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε,
γυμνός και με ντύσατε, ασθένησα και με επισκεφτήκατε, ήμουν σε φυλακή και ήρθατε προς εμένα.
Τότε θα του αποκριθούν οι δίκαιοι λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε, ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις;
Και πότε σε είδαμε ξένο και σε περιμαζέψαμε, ή γυμνό και σε ντύσαμε;
Και πότε σε είδαμε να είσαι ασθενής ή σε φυλακή και ήρθαμε προς εσένα;
Και αφού αποκριθεί ο βασιλιάς, θα τους πει: Αλήθεια σας λέω, εφόσον το κάνατε σ’ έναν από αυτούς τους αδελφούς μου τους ασήμαντους, σ’ εμένα το κάνατε….

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Θρησκευτικά Β’ Γυμνασίου. Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς Χριστός και το έργο του. (2009). Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων.