Πώς έμοιαζαν οι γυναίκες στην Μυκηναϊκή εποχή;

Ζούσε πριν από περίπου 3.500 χρόνια, όμως η τεχνολογία ανακατασκευής προσώπου έφερε πίσω στη «ζωή» μια γυναίκα από τη Μυκηναϊκή εποχή.

Η γυναίκα ήταν περίπου 35 ετών όταν θάφτηκε σε βασιλικό νεκροταφείο, μεταξύ 16ου και 17ου αιώνα π.Χ. Ο τάφος αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του 1950 στη Μυκήνες, στην ελληνική ηπειρωτική χώρα – το θρυλικό βασίλειο του Ομήρου, όπου βασίλευε ο Αγαμέμνων.

Η ιστορικός δρ Έμιλι Χάουζερ, που ανέθεσε την ψηφιακή ανακατασκευή 3D, δήλωσε στον Observer: «Είναι απίστευτα σύγχρονη. Μου έκοψε την ανάσα. Για πρώτη φορά, αντικρίζουμε το πρόσωπο μιας γυναίκας από ένα βασίλειο συνδεδεμένο με την Ελένη της Τροίας – η Κλυταιμνήστρα, η αδελφή της Ελένης, ήταν σύμφωνα με τη μυθολογία βασίλισσα των Μυκηνών – από εκεί όπου ο Όμηρος φαντάστηκε τους Έλληνες να ξεκινούν για τον Τρωικό Πόλεμο. Τέτοιες ψηφιακές αναπαραστάσεις μάς πείθουν πως αυτοί οι άνθρωποι ήταν πραγματικοί».

Η Χάουζερ, ανώτερη λέκτορας κλασικών σπουδών και αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, δήλωσε: «Είναι απίστευτα συναρπαστικό το ότι, για πρώτη φορά αφότου τάφηκε πριν από πάνω από 3.500 χρόνια, μπορούμε να αντικρίσουμε το πραγματικό πρόσωπο μιας βασιλικής γυναίκας της Εποχής του Χαλκού – κι είναι πραγματικά ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να «ρίξει χίλια πλοία»».

Ο ψηφιακός καλλιτέχνης Χουάνχο Ορτέγκα Γ. δημιούργησε το ρεαλιστικό πρόσωπο βασισμένος σε πήλινη ανακατασκευή της ίδιας γυναίκας, που είχε γίνει τη δεκαετία του 1980 από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, πρωτοπόρο σε μία από τις βασικές μεθόδους ανακατασκευής προσώπου.

Ποια είναι αυτή η γυναίκα

Η γυναίκα είχε ταφεί με χρυσό προσωπείο και πλήρη εξοπλισμό πολεμιστή, συμπεριλαμβανομένων τριών σπαθιών, τα οποία αρχικά θεωρήθηκε πως ανήκαν στον άνδρα που είχε ταφεί δίπλα της. Η ανάλυση DNA όμως έδειξε ότι οι δύο δεν ήταν σύζυγοι, όπως αρχικά είκαζαν οι επιστήμονες, αλλά αδέλφια. Αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα αυτή θάφτηκε με τιμές λόγω της καταγωγής της, κάτι που ενισχύει την ιδέα ότι είχε εξέχουσα κοινωνική θέση ή ίσως και στρατιωτικό ρόλο.

Η Χάουζερ είπε: «Αν μια γυναίκα είναι θαμμένη δίπλα σε έναν άνδρα, τότε είναι η σύζυγός του», βάσει ιστορικών στοιχείων. Είχαν παρατηρηθεί ομοιότητες στα χαρακτηριστικά προσώπου, αλλά το DNA επιβεβαίωσε ότι ήταν αδέρφια και όχι σύζυγοι.

«Αυτή η γυναίκα θάφτηκε εκεί λόγω της καταγωγής της, όχι λόγω γάμου. Αυτό μάς λέει μια εντελώς διαφορετική ιστορία για το πόσο σημαντική ήταν… Τα δεδομένα που βγαίνουν δείχνουν ότι σε περισσότερες ταφές της ύστερης Εποχής του Χαλκού, τα πολεμικά σετ συνδέονται με γυναίκες παρά με άντρες – κάτι που ανατρέπει πλήρως όσα θεωρούσαμε για τον ρόλο των γυναικών στον πόλεμο».

Πρόσθεσε ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα και η ανάλυση DNA επιτρέπουν στις «πραγματικές γυναίκες της αρχαίας ιστορίας να βγουν από τη σκιά».

Η κατάσταση των οστών της γυναίκας υποδηλώνει ότι έπασχε από αρθρίτιδα στους σπονδύλους και τα χέρια – πιθανώς «ένδειξη επαναλαμβανόμενης υφαντικής δραστηριότητας, συνηθισμένης και σωματικά απαιτητικής ενασχόλησης των γυναικών, την οποία βλέπουμε και στην Ελένη στην Ιλιάδα», είπε η Χάουζερ.

«Είναι ένας υπέροχος τρόπος να συνδέσουμε τις πραγματικές εμπειρίες των γυναικών με τους αρχαίους μύθους και τις ιστορίες».