Το πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγένιου

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος έστειλε το δικό του πασχαλινό μήνυμα.

«Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νά πλημμυρίζει τη ζωή μας, ἡ χαρὰ καί ἡ εἰρήνη Του να διέπει τόν κόσμο μας, καί τό φῶς του να φωτίζει τόν καθημερινό βηματισμό μας», αναφέρει μεταξύ άλλων ο σεβασμιότατος.

Αναλυτικά το μήνυμά του:

Αγαπητά μου φωτόμορφα παιδιά τῆς Ἐκκλησίας,  Χριστός Ανέστη! Χριστός, τό Φῶς, ἡ Ἐλπίδα, ἡ Ζωή τοῦ κόσμου  Ἀνέστη!

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία φιλάνθρωπα ἀπόψε μᾶς καλεῖ νά λάβομε Φῶς «ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός» γιά νά φωτισθοῦν τά σκοτάδια τῆς ζωῆς μας. Καί μᾶς προσφέρει ἐλπίδα Χριστοῦ, τήν ἐλπίδα τῆς Αναστάσεώς Του, ὡς ἐγγύηση τῆς συναναστάσεως τοῦ ἀνθρώπου, πού τόσο τήν ἔχομε ἀνάγκη στούς καιρούς αὐτούς τῆς ἀπελπισίας.

Ἑορτάζομε καί πάλι τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί θεοῦ καί σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζομε το «ἡμέτερον Πάσχα», το πέρασμα καί τήν ἔξοδό μας ἀπό τό σκότος τῆς ἁμαρτίας στό φῶς καί τήν ἐλπίδα, καί ἀπό τά δεινά καί τήν δουλεία στήν ἐλευθερία καί τή χαρά τῆς ἐν Χριστῷ ἀναστημένης ζωῆς. Καί ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί λέμε πώς ἑορτάζομε, ἀσφαλῶς καί ἐννοοῦμε ὅτι βιώνομε, ὅτι ζοῦμε τό γεγονός στην πνευματική του διάσταση καί μέ αὐτόν τόν τρόπο πληροῦνται ἀπό Φῶς οἱ ὑπάρξεις μας, Φῶς τό ὁποῖο διαλύει τά σκοτάδια μας, τή ζάλη «τῶν ἀμφιβόλων λογισμῶν» μας, τόν σκοτασμό τῆς αὐτοειδωλοποίησης καί αὐτοθέωσής μας.

Ὁ Ἀναστάς Χριστός ἀνέτειλε «ἐκ τοῦ τάφου ὡραῖος» (Δ‘ ωδή Κανόνος Πάσχα), χαρίζοντας φῶς ἀνέσπερο, εἰρήνη ἀδιάπτωτη, χαρά ἀνεκλάλητη, ἀγαλλίαση θεόσδοτη, «ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωὴν τήν αἰώνιον!». Γι‘ αὐτό Τοῦ ψάλλομε τό «εἰς τήν Ἔγερσίν του καυχῶμαι, ὁ δε θάνατός σου ζωή μου», διότι ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς εἶναι τό «Φῶς τό Ἀληθινόν», πού διαλύει τά σκοτάδια τῆς ὕπαρξης τοῦ κάθενός μας, εἶναι Αγάπη πού ἀποδιώκει τον φόβο γύρω μας καί εἰσέρχεται μέσα μας καί στόν κόσμο μας, «τῶν θυρῶν» τῶν καρδιῶν μας πολλές φορές «κεκλεισμένων», γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια» (Γ ́ ωδή Κανόνος Πάσχα).

Βιώνομε στούς καιρούς μας μία πρωτοφανῆ ἀλληλουχία γεγονότων πού δοκιμάζουν ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα καί τίς προσωπικές μας ἀντοχές: πόλεμοι, ἀναγκαστικοί έκπατρισμοί καί μεταναστεύσεις ἐξαθλίωσης, περιβαλλοντικές κρίσεις, πολύμορφη βία, κοινωνικές ανισότητες, πανδημίες. Παντοῦ ἀνησυχία καί φόβος, ἀφοῦ κυριαρχοῦν διαμάχες, ἔριδες, ἀναταραχές, «ναρκωτικές» ιδεοληψίες καί οὐσίες καί ἀντιχριστιανικά μηνύματα. Ὁ κόσμος «μεριμνᾶ περί ἄλλων» καί τήν ἴδια ὥρα αὐξάνονται τά φαινόμενα τῆς βίας καί τῆς ἐγληματικότητας, οἱ ἐκδηλώσεις τῆς παραβατικότητας τῶν νέων, οἱ ἀνθρωποκτονίες καί τό χειρότερο οἱ αὐτοκτονίες. Ὅλα αὐτὰ μᾶς ὁδηγοῦν σέ ἀνειρήνευτους κόσμους. Βλέπομε «κυκλουμένην ὑπό στρατοπέδων» τήν Ἱερουσαλήμ, ἀκοῦμε θρῆνον καί κλαυθμόν καί ὀδυρμόν πολύ γιά τήν ἀπώλεια χιλιάδων ανθρώπων στούς πολέμους τῆς ἀλαζονικῆς μισανθρωπίας, μεταξύ τῶν ὁποίων ἄμαχοι, ἀθῶα παιδιά καί γυναῖκες, θύματα ἀνελέητων γενοκτονιῶν, πέρα από κάθε λογική. Ένας κόσμος κόσμος ἐμφανίζεται σέ σύγχυση, ταραγμένος, ἀποπροσανατολισμένος, «συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ» (Λουκ. κα‘, 25-36) πού συχνά δέν ἀντιδρᾶ ἤ δεν ξέρει πῶς νά ἀντιδράσει. Οἱ πνευματικοί νόμοι παραβιάζονται, τό θέλημα τοῦ θεοῦ ἀμφισβητεῖται, ὁ Χριστός «ὡς πλᾶνος θεός συκοφαντεῖται» καί τό «αὐτείδωλον τοῦ ἀνθρώπου», κατά τόν Ἅγιο Ἀνδρέα Κρήτης, προβάλλεται ἔντονα καί διαρκῶς, ὁδηγῶντας ἔτσι σέ μία ἄλλου εἴδους εἰδωλολατρεία.

Ἀλήθεια, ὅλα αὐτά δέν φανερώνουν τελικά, πόσο εὐτελίζομε τήν ἴδια μας τή ζωή, πόσο τήν μετατρέπομε ἀπό παράδεισο σε κόλαση γιά τούς ἄλλους καί γιά τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό; Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας ἔρχεται ἐδῶ ἀκριβῶς νά δώσει τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς σέ ὅλους ἐμᾶς, πού εἴμαστε «οἱ ἐν τοῖς μνήμασιν» τοῦ παρόντος κόσμου καί τοῦ παρόντος αἰῶνος.

(έ αὐτόν τόν Ἀναστάσιμο ἐπανευαγγελισμό ἔρχομαι ἀπόψε να ὑπουργίσω πατρικά, ἀπό μέρους τῆς Ἐκκλησίας καί να ζητήσω παρακλητικά τήν προσευχή σας.

Να ζητήσω τήν προσευχή σας, γι ̓ αὐτόν τόν κόσμο καί τά ἐξ ὑπαιτιότητός του παθήματά του, γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, γιά τούς καημούς του, τά λάθη καί τά πάθη του ἀλλά καί γιά τήν ἀνάστασή του, τήν ἔγερσή ἀπό αὐτά, καί γιά τήν πνευματική του ἀναγέννηση καί ἀλλαγή.

Τήν προσευχή Caς, γι ̓ αὐτόν τόν κόσμο πού δοκιμάζεται ἀπό ἀντιχριστιανικές ἰδέες καί ἀντιευαγγελική ζωή, πού χάνει τόν δρόμο του, πού χάνει τήν ψυχή του καί γίνεται ἀφιλόξενος γιά τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό.

Τήν προσευχή Cας, γιά ὅσους δέν ἔχουν γευθεῖ τή χαρά πού παρέχει τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, γιά ὅσους θεωροῦν πώς, τά πάντα μηδενίζονται κατά τήν ἔξοδό μας ἀπό τά σχήματα τούτου τοῦ κόσμου, γιά ὅσους, ὅπως τόν ἄφρονα λένε πώς, «οὐκ ἐστι θεός».

Τήν προσευχή Caς, γιά τήν Ἀνάσταση ἀνθρώπων καί λαῶν πού στενάζουν, πού σταυρώνονται καθημερινά ἀπό ἀνελεύθερα πολιτικά συστήματα, ἰδιοτέλειες καί συμφέροντα τῶν ἐμπόρων τῶν Ἐθνῶν.

Τήν προσευχή Caς, ἐπιθυμῶ νά ζητήσω τέλος, γιά τήν ὅπου γῆς ἐσταυρωμένη Ἐκκλησία μας, πού πάσχει γιά νά μᾶς ἀνασταίνει ἀπό τίς πτώσεις μας, πού ὑπάρχει γιά νά μᾶς ἀνατροφοδοτεῖ διαρκῶς μέ τό φῶς, τήν ἐλπίδα καί τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀδελφοί, «Λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει». Ἡ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως, δύναμη συγχωρήσεως καί ἀναγεννήσεως, διαλύει κάθε ἀνθρώπινο πανικό καί διασκορπίζει κάθε ἐνδοιασμό. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ καρδιά καὶ τὸ κέντρο τῶν γεγονότων τῆς πίστεως, ἡ καρδιά τελικά τῆς ἀνθρωπότητος. Εἶναι τὸ κέντρο τῆς ζωῆς, αὐτό πού τῆς δίδει νόημα καί ἀξία. Ἄν θέλομε να τη ζήσομε ἔτσι, ἀπόψε ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά κάνομε μία νέα αρχή. «Συγγνώμη γάρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε» γιά νά ζήσομε ἀληθινά καί αἰώνια. Αὐτὴν τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, παρακαλῶ ὅλους μας να τη ζήσομε στην πραγματική της διάσταση, ὄχι ἐπιφανειακά, ἀλλά ὀντολογικά, ἀληθινά καί ὑπαρξιακά. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας μπορεῖ νά φέρει το Πάσχα καί στή δική μας ζωή, ἀρκεῖ νά τό θελήσομε καί νά συνεργήσαμε.

Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νά πλημμυρίζει τη ζωή μας, ἡ χαρὰ καί ἡ εἰρήνη Του να διέπει τόν κόσμο μας, καί τό φῶς του να φωτίζει τόν καθημερινό βηματισμό μας.

Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριός μας!

Καλή Ανάσταση στόν ἐσταυρωμένο κόσμο μας!

Καλή Ανάσταση σέ ὅλους ἐμᾶς τούς ἐσταυρωμένους ἀνθρώπους πού τήν προσδοκοῦμε!