ΕΛΜΕ Λασιθίου – Ενημέρωση για τα «Ωνάσεια» σχολεία

Με πρόσφατη απόφασή της η κυβέρνηση μετατρέπει 22 δημόσια Γυμνάσια και Λύκεια σε ωνάσεια σχολεία. Αυτά τα επιλεγμένα 22 θα  μετονομαστούν σε ωνάσεια με ταυτόχρονη αλλαγή του τρόπου λειτουργίας τους και καθορισμό συγκεκριμένων υποχρεώσεων εκ μέρους αφενός του ιδρύματος ωνάση και αφετέρου του ελληνικού δημοσίου.

Έτσι κατά βάση το ίδρυμα αναλαμβάνει την αναβάθμιση της κτιριακής υποδομής και του εξοπλισμού των σχολείων, ενώ το ελληνικό δημόσιο συνεχίζει να είναι υπεύθυνο για την κανονική μισθοδοσία των εκπαιδευτικών, τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και την μετακίνηση των μαθητών σε αυτά τα σχολεία. Το ίδρυμα επίσης αναλαμβάνει την πρόσθετη αμοιβή των εκπαιδευτικών για την ενασχόλησή τους με τους ομίλους και τα σύνολα. Την ευθύνη λειτουργίας αυτών των σχολείων σταματά να την έχει το Υπουργείο Παιδείας και αναλαμβάνει η Διοικούσα Επιτροπή (Δ.Ε.), η οποία αποτελείται από δημόσιους λειτουργούς, ιδιώτες αλλά και από μέλη που προτείνει το ίδρυμα.

Οι μαθητές γίνονται δεκτοί στα σχολεία αυτά μετά από εξετάσεις ή τεστ δεξιοτήτων ή με συνδυασμό και των δύο, ενώ οι εκπαιδευτικοί επιλέγονται με βάση αξιολογικούς πίνακες και συνέντευξη.

Ποια είναι η ουσία όμως όλων αυτών των μπερδεμένων και περίπλοκων διατάξεων;

Φαίνεται αμέσως η τάση ιδιωτικοποίησης μέρους των ευθυνών της πολιτείας για παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά. Η εμμονή στην υποβάθμιση της ποιότητας παροχής δημόσιων αγαθών προκειμένου να ενισχυθεί και να τονωθεί η ιδιωτική αγορά μόνο αρνητικές επιπτώσεις έχει για την πλειοψηφία των πολιτών. Κι αυτό το βλέπουμε ήδη στην υγεία, με τα δημόσια νοσοκομεία να ασφυκτιούν από την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση, στις μεταφορές, με τις εκπτώσεις ασφάλειας, στην ηλεκτρική ενέργεια με την εκτόξευση του κόστους για τον καταναλωτή.

Έτσι και στην παιδεία, η ύπαρξη των ωνάσειων σχολείων θα δημιουργήσει έντονες διαφορές μεταξύ των σχολικών μονάδων. Σχολεία στα οποία επενδύονται χιλιάδες ευρώ και δίπλα σε αυτά, σχολεία τα οποία προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες έντονης υποχρηματοδότησης. Σχολεία στα οποία γίνονται όλα τα μαθήματα και είναι πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και δίπλα σε αυτά, σχολεία με πολλά κενά. Σχολεία με λιγότερους μαθητές ανά τμήμα και δίπλα σε αυτά, σχολεία με περισσότερους μαθητές ανά τμήμα. Σχολεία στα οποία οι εκπαιδευτικοί επιμορφώνονται και σχολεία στα οποία οι εκπαιδευτικοί τιμωρούνται με εργαλείο την “αξιολόγηση”, ενώ πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών είναι η επιμόρφωσή τους. Η υποχρηματοδότηση, τα κενά και οι συγχωνεύσεις τμημάτων είναι δυστυχώς ήδη η πραγματικότητα του δημόσιου σχολείου σήμερα. Όπως ακριβώς τα πρότυπα σχολεία οδήγησαν στην υποβάθμιση των υπόλοιπων σχολείων, έτσι και τα ωνάσεια θα οδηγήσουν σε περαιτέρω υποβάθμιση, γιατί θεσμοθετούν ένα πλαίσιο στο οποίο η πολιτεία αποποιείται των ευθυνών της για παροχή δωρεάν ποιοτικής παιδείας και το οποίο πλαίσιο θα λειτουργήσει ως άλλοθι για τις πράξεις αυτές.

Και είναι επίσης φανερό ότι η ύπαρξη εξετάσεων και τεστ για την εισαγωγή ενός μαθητή στα ωνάσεια δημιουργεί μια νέα βιομηχανία φροντιστηρίων. Και επομένως το προβάδισμα στην εισαγωγή σε αυτά τα σχολεία το έχουν μαθητές με το ανάλογο οικονομικό και κοινωνικό υπόβαθρο. Δημιουργείται λοιπόν ένα σχολείο με ιδιαίτερα ταξικό πρόσημο, ενώ οι μαθητές των περιοχών που θα δημιουργηθούν τα ωνάσεια και δεν θα γίνουν δεκτοί σε αυτά, θα αναγκαστούν να μετακινηθούν σε άλλα σχολεία, χωρίς να γίνεται πρόβλεψη ούτε για τον τρόπο μετακίνησής τους ούτε για την απόσταση που θα πρέπει να διανύσουν. Αυτό με τη σειρά του θα οδηγήσει σε πίεση των σχολείων υποδοχής, ενώ σίγουρα πολλοί από αυτούς τους μαθητές θα διακόψουν την φοίτησή τους, περιθωριοποιώντας τους και αυξάνοντας έτσι την ήδη αυξημένη μαθητική διαρροή.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι για άλλη μια φορά λαμβάνονται μέτρα για την ενίσχυση των οικονομικά και κοινωνικά ισχυρών, ενώ καμιά πρόβλεψη δεν γίνεται για τον ανίσχυρο. Βασικός στόχος  μιας κοινωνίας όμως θα έπρεπε να είναι και η  φροντίδα του αδύναμου και αυτού που έχει ειδικές ανάγκες. Οι κοινωνικές ανισότητες δημιουργούν βία, της οποίας τρόπος αντιμετώπισης δεν μπορεί να είναι η αύξηση του αριθμού των αστυνομικών, αλλά η προσπάθεια δημιουργίας ίσων ευκαιριών. Και η προσφορά ποιοτικών δημόσιων αγαθών είναι μια έμπρακτη δήλωση ίσων ευκαιριών εκ μέρους της πολιτείας.

Η απόφαση δημιουργίας των ωνάσειων έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε όλες τις περιοχές στις οποίες πρόκειται να λειτουργήσουν αυτά τα σχολεία. Ως εκπαιδευτικοί και ως πολίτες οφείλουμε να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο και να απαιτήσουμε  όλα τα παιδιά να απολαμβάνουν σχολεία με σύγχρονα προγράμματα σπουδών, ασφαλείς και επαρκείς υποδομές, με όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό και με την αναγκαία υποστήριξη ψυχολόγων και κοινωνιολόγων.

Οι γειτονιές μας δεν χρειάζονται ελιτίστικα σχολεία και διαχωρισμούς, αλλά ένα δημόσιο σχολείο για ΟΛΑ τα παιδιά, χωρίς διακρίσεις, με ίσες ευκαιρίες για μόρφωση και ανάπτυξη. Η εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι προνόμιο, αλλά δικαίωμα για όλους, χωρίς ταξικούς αποκλεισμούς.

Απαιτούμε

• Να μην περάσει στην πράξη καμία μετατροπή σχολείου σε Ωνάσειο!
• Να μην προχωρήσει η ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων!
• Άμεση ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου σχολείου και
• Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Εκπαίδευση!