Το τέλειο άλλοθι: «Φταίνε οι ξένοι»

Φώτης Κοκοτός 16/05/2013Τελευταία ενημέρωση: 16/05/2013

Ανάγνωση 2 λεπτών

Όταν πριν τρία χρόνια ανακοίνωσε ο τότε πρωθυπουργός, στο Καστελλόριζο, πως το Ελληνικό Δημόσιο χρεοκόπησε, και πως προσφεύγει για «διάσωση» στο εξωτερικό, η ζημιά είχε γίνει από καιρό. Χρεοκοπημένο Δημόσιο είχε παραλάβει ήδη απ’ τον προκάτοχό του. Και για τους δύο υπήρχαν σοβαρές ευθύνες, και χρειάστηκαν και οι δύο να εφεύρουν μία δικαιολογία, έναν αποδιοπομπαίο τράγο, ένα άλλοθι. Παραδόξως, ολόκληρη η αντιπολίτευση φρόντισε να τους δώσει το τέλειο άλλοθι: φταίνε οι «κακοί ξένοι».

Κάθε φορά που διαβάζω για την «Τρόικα», τους «Γερμανούς», και το «Μνημόνιο», αναλογίζομαι πόσο βολεύει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να μη φταίνε οι Έλληνες πολιτικοί. Προσοχή: δε λέμε πως αυτοί οι «ξένοι» δεν κάνουν λάθη ή πως έχουν πάντα δίκιο. Για παράδειγμα, εκτίμησαν τελείως λανθασμένα πως είμαστε μία ευνομούμενη Ευρωπαϊκή χώρα όπου οι νόμοι εφαρμόζονται όπως ψηφίζονται. Λάθος ήταν και πως βασίστηκαν στα στοιχεία που τους έδινε το Κράτος μας. Όχι, σίγουρα έκαναν λάθη στις εκτιμήσεις τους. Αλλά εδώ η αντιπολίτευση το έχει πάει σύσσωμη στα άκρα: ουσιαστικά, σιγοντάρει την κυβέρνηση που τα φορτώνει όλα στον κόκορα. Όταν φταίνε οι «ξένοι», τότε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βγαίνουν λάδι.

Για την καταστροφική διακυβέρνηση Καραμανλή και τα στελέχη της, που εδώ είν’ ακόμη και μας κυβερνούν, το «κακό Μνημόνιο» ήταν θεόσταλτο: όλος ο κόσμος τα ρίχνει σε ένα κείμενο που δεν έχει καν διαβάσει, ενώ οι άνθρωποι που χρεοκόπησαν τη χώρα μπορούν να κάθονται στα ίδια γραφεία απ’ τα οποία διέπραξαν το έγκλημα. Το ίδιο ισχύει και για την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία ανέλαβε να εφαρμόσει ένα κείμενο που δεν είχε διαβάσει (ή και δεν είχε καταλάβει), ένα πρόγραμμα που δεν είχε ποτέ εκπονήσει και συζητήσει, και μια τεράστια αλληλουχία δράσεων που έθιγαν την πολιτική πελατεία της. Πλέον, μπορώ να φανταστώ τους διάφορους κκ.Σαμαρά, Καραμανλή, Βενιζέλο, Σκανδαλίδη, Καρχιμάκη, Στυλιανίδη, κλπ. να στρογγυλοκάθονται στις πολυθρόνες τους και να μονολογούν “Κοίτα τα κορόιδα, που τα ρίχνουν όλα στους ξένους κι εμείς ακόμα κυβερνάμε!”…

Αναρωτιέμαι αν έχουν καταλάβει στην αντιπολίτευση το πόσο στηρίζουν την κυβέρνηση με αυτή την καραμέλα για το “κακό μνημόνιο”. Καθόλου, μάλλον, αφού συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Επιπλέον, ειδικά οι κκ.Τσίπρας και Καμμένος που είναι μια παρέα πια στην ίδια αφήγηση, ελπίζουν κάποτε να κυβερνήσουν με το ίδιο ακριβώς σύνθημα. Θα τα ρίχνουν κι εκείνοι στους γνωστούς πια ξένους, ώστε να δικαιολογήσουν το γεγονός πως αδυνατούν να εκπληρώσουν τα μυθεύματα που πλάσαραν στους ψηφοφόρους τους. Τώρα υπόσχονται να μας διασώσουν απ’ τους «διασώστες» μας, αλλά δεν εξηγούν τους λόγους για τους οποίους ναυαγήσαμε. Κι ενώ η αντιπολίτευση απλώς παίζει πολιτικά παιχνίδια με τις λέξεις, ο κ.Σαμαράς καμώνεται πως παλεύει ηρωικά με την Τρόικα. Στα παρασκήνια, όμως, τα έχει βρει με τους κκ.Βενιζέλο και Κουβέλη ώστε να μοιράζουν την πίτα σε αναλογία 4-2-1 (διορισμοί ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ). Μπορεί να είναι μικρότερη η πίτα, αλλά έχουν φροντίσει να υπάρχει και πολλή «πελατεία». Η φτώχεια βολεύει το παλιό κομματικό σύστημα: αγοράζουν ψήφους κοψοχρονιά, όπως κάνει και η Χρυσή Αυγή στους δρόμους.

Αν το καλοσκεφθείτε, ακόμη και τα συνθήματα είναι τα ίδια που ακούγαμε πριν τριάντα χρόνια. Μας λένε σήμερα κάτι σαν «αυτοδύναμη ανάπτυξη σημαίνει απαλλαγή της καθοδήγησης της οικονομίας μας από ξένα κέντρα και κεφάλαια», και κανείς δεν καταλαβαίνει πως αυτή η φράση προέρχεται απ’ το Συμβόλαιο με το Λαό, έτους 1981. Ο ίδιος φανταστικός εχθρός παρουσιάζεται και πάλι, μια υποτιθέμενη διεθνής συνωμοσία των τραπεζιτών με τους Εβραίους και τους Αμερικάνους (τότε), τους Γερμανούς (πρόσφατα), που επιβουλεύονται εμάς τους αθώους Έλληνες. Αυτό είναι το σκιάχτρο που φόβισε τον κόσμο κι έδωσε στο ΠΑΣΟΚ τριάντα χρόνια παντοδυναμίας. Τώρα, την ίδια τακτική υιοθέτησαν πολύ επιτυχημένα και οι νοσταλγοί του Ανδρέα. Νάτος λοιπόν ο νέος δικομματισμός. Για πόσον καιρό ακόμη θα πιάνει αυτό το παραμύθι;