 |  |  |
Νεαροί δημοσιογράφοι πληρώνονται λιγότερο από τα νόμιμα, δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες, και δεν έχουν ασφαλιστικά δικαιώματα. Θα νόμιζε κανείς πως το συνδικάτο τους θα τους προστάτευε, αλλά δεν τους δέχεται καν, ενώ για να τους εγγράψει ως μέλη πρέπει να περάσουν χρόνια. Επιπλέον, επειδή δεν είναι μέλη, δεν δικαιούνται και ασφάλισης. Σας φαίνεται σκανδαλώδες, αλλά πιο κόμμα της Βουλής νομίζετε πως προσπαθεί να διορθώσει αυτή την κατάφωρη αδικία; …Κανένα!
Εύλογα προκύπτουν κάποια ερωτήματα: Πώς και γίνεται η συντεχνία των δημοσιογράφων να μπορεί να ελέγχει ποιοι δημοσιογράφοι θα έχουν πρόσβαση στον συνδικαλισμό; Πώς και γίνεται να μπορούν ανά πάσα στιγμή να διαγράψουν κάποιον και να χάσει την ασφάλιση περίθαλψής του; Πώς επιτρέπεται σε αυτή τη χώρα να έχει τέτοια προνόμια μια συντεχνία και να μπορεί να κρατάει ομήρους τους εργαζόμενους; Εδώ θα χρειαστούμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή:
Η πρώτη νομοθετική πράξη για «δημοσιογραφικούς συλλόγους» πέρασε το 1935 από την πραξικοπηματική κυβέρνηση Γ.Κονδύλη («Κίνημα του ‘26»), και μετά αντικαταστάθηκε από τον νόμο του δικτάτορα Μεταξά 1093/1938 για τις «δημοσιογραφικές οργανώσεις», ο οποίος πάλι αντικαταστάθηκε από το διάταγμα του δικτάτορα Παπαδόπουλου 1004/1971 «περί δημοσιογραφικού επαγγέλματος».
Σα να μην έφταναν όλ’ αυτά, η δημοσιογραφική συντεχνία κατάφερε στη μεταπολίτευση να εξαιρεθεί από τον νόμο 330/1976 («Συνδικαλισμός»), μαζί με τη συντεχνία των ναυτεργατών (1), ενώ όταν η Βουλή πέρασε το νόμο 1264/1982 («Συνδικαλιστικές Οργανώσεις»), οι οργανώσεις των δημοσιογράφων κατάφεραν να εξαιρεθούν, ξανά! Ας δούμε, τώρα, τι σημαίνουν αυτά στην πράξη…
Ενώ σε άλλα συνδικάτα μπορεί κάποιος να εγγραφεί από την πρώτη μέρα εργασίας, και μπορεί να έχει και ασφαλιστικά δικαιώματα ανεξάρτητα της συνδικαλιστικής του ταυτότητας, η ΕΣΗΕΑ έχει δικαίωμα να περάσει τους νέους από αξιολόγηση άνω των δύο ετών (2). Κατόπιν απαιτούνται προφορικές και γραπτές εξετάσεις, δυνατότητα υποβολής ένστασης από οποιοδήποτε τακτικό μέλος, και γενικά το συνδικάτο «μπορεί να προσφύγει σε οποιοδήποτε αποδεικτικό μέσο» (3). Η απόφαση θέλει πάνω από 6 μήνες, οι ενστάσεις υποβάλλονται εντός 15 ημερών, και μετά περνούν 4 μήνες για εξέταση ενστάσεων από το «Μικτό Συμβούλιο». Κι αν δεν κάνεις την αίτηση Γενάρη, χάνεις τη χρονιά… (4)
Για να γίνει δεκτή η αίτηση χρειάζεται, επίσης, βεβαίωση ενός «Διορισμένου από το Δ.Σ. γιατρού, ότι ο υποψήφιος δεν πάσχει από ανίατο νόσημα, που μπορεί να εξελιχθεί σε αναπηρία και ανικανότητα για εργασία». (5) Κι αν ο υποψήφιος έχει περάσει τα 40, απαγορεύεται να γίνει μέλος της ΕΣΗΕΑ, δηλαδή γίνεται μια παράνομη διάκριση με βάση την ηλικία που δεν ισχύει για κανέναν άλλο εργαζόμενο. Οι συνταξιούχοι του συνδικάτου, αντιθέτως, έχουν εφ’ όρου ζωής συνδικαλιστική ιδιότητα. Κι αυτά δεν είναι τα χειρότερα. Μέλος της ΕΣΗΕΑ δε γίνεσαι αν δεν πληρώνεσαι το νόμιμο μισθό! (6) Το συνδικάτο ούτε σε δέχεται, ούτε και σε βοηθάει να διεκδικήσεις τα νόμιμά σου. Προστατεύονται μόνον τα εκλεγμένα μέλη του συνδικάτου, εκείνα που έχουν πλήρως υπακούσει τις προσταγές και τις διαδικασίες εισόδου.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, στο καταστατικό της ΕΣΗΕΑ υπάρχει όρος που επιβάλλει στα μέλη «να πειθαρχούν απόλυτα στις αποφάσεις τού Δ.Σ. και της Γ.Σ. για απεργία» (7) . Δηλαδή, ακόμη και εάν οι απεργίες κηρύσσονται από τα δικαστήρια παράνομες και καταχρηστικές, όπως συμβαίνει πολλές φορές, το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ επιτρέπει να διαγράψουν δημοσιογράφους που σεβάστηκαν δικαστικές αποφάσεις! Και, τότε, οι νομοταγείς δημοσιογράφοι χάνουν την περίθαλψή τους, αφού διαγράφονται κι από τον ΕΔΟΕΑΠ το ενιαίο ταμείο περίθαλψης των δημοσιογράφων. (8)
Πολύ ενδιαφέρων είναι κι ο ίδιος ο ΕΔΟΕΑΠ, ο οποίος θεσπίστηκε με την 58120/Ν/16.2.1968 απόφαση της Χούντας και υπογράφεται από τον δικτάτορα Γ.Παπαδόπουλο. Η χρηματοδότησή του προέρχεται κυρίως από το «αγγελιόσημο» το οποίο πληρώνει κάθε πολίτης για να διαφημιστεί, άλλη μία από τις πάμπολλες χρεώσεις υπέρ τρίτων που πληρώνουμε όλοι μας. Το 2014 έγινε η πρώτη προσπάθεια κατάργησής του, με ορίζοντα λίγων ετών, και σίγουρα θα γίνουν πολλές προσπάθειες από το συνδικάτο να παραμείνει εν ισχύ.
Το αγγελιόσημο θεσπίστηκε από την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου το 1941 για τις συντάξεις των δημοσιογράφων (9), κι επιβλήθηκε σε ολόκληρη την Επικράτεια (πλην Ηπείρου και Θεσσαλίας), αλλά εισπράττονταν μόνον από τους δημοσιογράφους Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Το αγγελιόσημο δεν άλλαξε με την απελευθέρωση της Ελλάδος, και διατηρήθηκε μέχρις ότου άλλαξε (προς το χειρότερο) από τη Χούντα, η οποία αύξησε το ποσοστό σε 20% και το επέκτεινε και στο ραδιόφωνο το 1967 (10) ενώ το επέκτεινε και στην τηλεόραση και τα περιοδικά το 1973 (11). Το σημερινό ποσοστό του 21,5% για την τηλεόραση καθιέρωσε λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές του 1989 η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με τον νόμο 1866.
Ακόμα χειρότερα, το καταστατικό του ΕΔΟΕΑΠ προβλέπει τα έσοδα του αγγελιόσημου να διατίθενται και για την χρηματοδότηση του συνδικάτου! (12) . Ειρωνικά, ο ΕΔΟΕΑΠ διοικείται αποκλειστικά από μέλη της συντεχνίας των δημοσιογράφων, κι «ελέγχεται» από επιτροπή που αποτελείται κι αυτή αποκλειστικά από… μέλη της συντεχνίας. (13)
Λίγοι γνωρίζουν το πώς ακριβώς έχει καταφέρει η συντεχνία των δημοσιογράφων να αποκτήσει όλα αυτά τα προνόμια. Αν θέλουμε να αλλάξουμε πραγματικά τα κακώς κείμενα σε αυτή τη χώρα, πρέπει να μάθουμε το πώς έγινε και τα συντεχνιακά προνόμια κ’ η συνδικαλιστική διαπλοκή έχουν καταφέρει να διαβρώσουν τα θεμέλια του Κράτους μας. Οι απλοί εργαζόμενοι, δυστυχώς, είναι αυτοί που πληρώνουν τη ζημιά. Ας παλέψουμε για τα δικαιώματά τους!
_______
(1) Ν.330/1976, Άρθρο 1, Παράγραφος 4
(2) Το Κεφάλαιο Γ, Αρ.5, παρ.2&3 του καταστατικού της ΕΣΗΕΑ προβλέπει τουλάχιστον 2 χρόνια μαθητείας για τα υποψήφια μέλη, μετά το οποίο περνούν σε στάδιο δοκιμής. (www.esiea.gr/gr/1peri/katastatiko.html)
(3) Καταστατικό ΕΣΗΕΑ, Κεφάλαιο Γ’, Άρθρο 5, Παράγραφος 3
(4) Καταστατικό ΕΣΗΕΑ, Κεφάλαιο Γ’, Άρθρο 5, Παράγραφος 9
(5) Καταστατικό ΕΣΗΕΑ, Κεφάλαιο Δ’, Άρθρο 6, Παράγραφος 2, εδάφιο β’
(6) Καταστατικό ΕΣΗΕΑ, Κεφάλαιο Δ’, Άρθρο 7, Παράγραφος 1, εδάφιο ιε’
(7) Καταστατικό ΕΣΗΕΑ, Κεφάλαιο Δ’, Άρθρο 7, Παράγραφος 1, εδάφιο ιζ’
(8) Καταστατικό ΕΔΟΕΑΠ, Άρθρο 3, παρ.7, εδάφιο β’: προβλέπεται παύση της περίθαλψης με απόφαση της Γ.Σ. για όσους διαγράφονται από το συνδικάτο για «παράβαση καταστατικών διατάξεων» (www.edoeap.gr/wp-content/uploads/2012/10/katastatiko.pdf)
(9) Νομοθετικό διάταγμα 465/1941, αρ.3, εδάφιο δ’
(10) Αναγκαστικός Νόμος 248/1967
(11) Νομοθετικό Διάταγμα 1344/1973
(12) Καταστατικό ΕΔΟΕΑΠ, Άρθρο 9, «Δικαιώματα των Ενώσεων»
(13) Καταστατικό ΕΔΟΕΑΠ, Άρθρο 22, «Έλεγχος», Παράγραφος 1
- Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, με εγκυρότητα και αξιοπιστία, στο cna.gr
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Facebook
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Twitter
- Ακολουθήστε το cna.gr στο YouTube
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Instagram
