Το μείζον και το έλασσον | του Κώστα Θεολόγου
Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ πολιτικώς πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους, διότι αφορά τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, του πολιτεύματος μας.
Καμιά μονοκρατορία δεν συμβάλει στον εκδημοκρατισμό των θεσμών· αυτή την ανισόρροπη εκπροσώπηση θα την ισοστάθμιζε μια κεντροαριστερή παράταξη, που μακάρι να συγχώνευε αμφότερα τα δύο υπάρχοντα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ). Το κάποτε κραταιό και νυν αποψιλωμένο από στελέχη και τελματωμένο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να γοητεύσει τους ψηφοφόρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραπαίει στο χάος της σύγκρουσης του διαφορετικού πολιτικού πλαισίου που ενσαρκώνεται στα πρόσωπα των διεκδικητών του.
Η θαμπή Αχτσιόγλου χαντάκωσε τον πολιτικώς ορθό εαυτό της μετερχόμενη άχαρα και πεπερασμένα εργαλεία έχοντας απέναντι της έναν λαμπερό και φωτογενή supernova που μπορεί να υποσχεθεί και να πραγματώσει το ζητούμενο κεντροαριστερό κόμμα. Θα μπορέσει το κάθε κομματικό (και όχι πολιτικό) Εγώ να αποδεχθεί το μείζον (την κοινοβουλευτική ενδυνάμωση της κεντροαριστεράς) και να υποταχθεί στο έλασσον (την ήττα του από έναν τύπο νεοφερμένο, άφθαρτο και με πολλά επικοινωνιακά προσόντα) και να μην επιλέξει τη διάσπαση;
Λέτε ο φορέας Κασσελάκης να είναι τελικά συμβατός με τους κομματικούς ξενιστές του αριστερού ιού; Και μόνον η ευγένεια και το χαμόγελο που ζητεί αποτελούν σπουδαία πολιτική πρόταση στο μπουρδέλο της αγένειας όπου ζούμε… Η δε δήλωση «Δεν θα σας προδώσω ποτέ!» αποπνέει πιο πολλή αντρίλα και αρρενωπότητα από πολλά ιδιοτελή βαμπίρ που κάθονται στα έδρανα.
Κώστας Θεολόγου
Ο Κώστας Θεολόγου διδάσκει στο ΕΜΠ και στο ΕΑΠ