Ο ΣΥΡΙΖΑ απέστειλε ένα σκληρό πολιτικό αίτημα στο εκλογικό σώμα που επέδειξε εγκράτεια και δειλία, οπότε στις 25 Μαΐου δεν ανταποκρίθηκε με την δέουσα γενναιοδωρία. Οι πολίτες ψιθύρισαν στον ΣΥΡΙΖΑ την υπόσχεση της εμπιστοσύνης τους, που με άλλα λόγια υπογραμμίζει την ελπίδα τους ότι αυτή η πρωτιά της ελληνικής Αριστεράς στις Ευρωεκλογές μπορεί να πιέσει τον κυβερνητικό συνασπισμό να σκεφτεί σοβαρά να ανακουφίσει κοινωνικά τους εξαθλιωμένους Έλληνες από την άνιση και παράλογη φορολόγηση, αλλά και όλη την επαχθή οικονομική καταπίεση.
Ωστόσο, μια αναδιάταξη του υπουργικού συμβουλίου είναι ανόητη εάν δεν συνοδεύεται από γενναίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ σαφώς κέρδισε τις εκλογές, αλλά όχι στην ευρεία ποθητή απόσταση, που θα εκλαμβανόταν ως μια μαζική λαϊκή έγκριση για μια νέα πολιτική και κυβερνητική επιλογή, μολονότι ο Τσίπρας την ζήτησε ως όφειλε με πολιτική συνέπεια και τόλμη. Εντούτοις, αυτή η αναδιάταξη στη σειρά των κοινοβουλευτικών κομμάτων ήδη πυροδότησε επιστροφές σε μαντρί, διαπροσωπικές επαφές και συζητήσεις σε ευρύτερη κομματική κλίμακα μεταξύ των εταίρων του φερόμενου ως κεντρώου χώρου. Με αυτό τον τρόπο απλώς επιθυμούν να εντυπωσιάσουν τους πολίτες και τους οπαδούς τους –ασχέτως αν τους ψήφισαν στις εκλογές ή όχι- ότι θα ξαλαφρώσουν από την πίεση και ότι η εθνική ανάκαμψη και η προσωπική ανάρρωση βρίσκονται anteportas! Ποιος δεν καταλαβαίνει το αυστηρά χρησιμοθηρικό κίνητρο ενός τόσο αμιγώς επικοινωνιακού ελιγμού ενώπιον των κομματικών ακροατηρίων τους;
Η Ρένα Δούρου, ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να πάρει την μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας (με το 36% του συνολικού πληθυσμού), επειδή ενέπνευσε στους ανθρώπους που την εξέλεξαν μια ειλικρινή και άμεση υπόσχεση ευτυχίας, μια promessedubonheur! Η νέα Περιφερειάρχης της Αττικής ως πτυχιούχος δασκάλα παρέδωσε πολύτιμο μάθημα πολιτικής επικοινωνίας και πολιτικού σχεδιασμού στους επικεφαλής του κόμματός της: το μήνυμα πρέπει να είναι σαφέστερο, ριζοσπαστικό ίσως, αλλά προπάντων διαυγές!
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκόμισε μια υπόσχεση εμπιστοσύνης και αυτή μπορεί να μετασχηματιστεί σε πλήρως εγκεκριμένη εντολή στις εθνικές εκλογές, που πολύ πιθανόν να διεξαχθούν σύντομα. Το κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Ελλάδα οφείλει να διευκρινίσει την πολιτική θέση του, την κοινωνική υπόσχεση για αποκατάσταση της δημοκρατίας στην καθημερινή ζωή της χώρας, την ανθρωπιστική ελπίδα που σαφώς ενσαρκώνει και την σαφήνεια της προσδοκώμενης αλλαγής καθεαυτήν. Ο λαός είναι έτοιμος να εμπιστευτεί το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό πρόταγμα του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ολίγον αδιευκρίνιστο; Γι’ αυτό άλλωστε οι αντίπαλοι ανακρίνουν επίμονα τους εκπροσώπους του με ερωτήματα πρακτικής φύσης: ποιες θα είναι οι κινήσεις σας και οι ρεαλιστικές επιλογές σας, ποιοι είναι οι δυνάμει σύμμαχοί σας; Είναι κρίσιμο να απαντηθούν τα ερωτήματα όσο ο διπολισμός μοιάζει να παρασύρεται από την άρση του δικομματισμού και οι κομματικές συνεργασίες διαφαίνονται ως αναπόφευκτα κυβερνητικά σχήματα στο μέλλον. Αλλά, το αποκρυσταλλωμένο στο περ. 27% ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ σταθεροποιεί την εκλογική εμπιστοσύνη των πολιτών, παρά τον αμφιλεγόμενο τρόπο με τον οποίο διατυπώνει τις επιδιώξεις του για την επόμενη μέρα. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι βάσει αυτού του ποσοστού σε εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα απεκόμιζε 130/300 έδρες.
Κοντολογίς, προτείνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει α) να διαυγάσει τις επιλογές του σε πρακτικό επίπεδο αναφορικά με την ανακούφιση του κόσμου από τις κοινωνικές και οικονομικές αβάσταχτες πλέον απαιτήσεις από τους καθημαγμένους Έλληνες, και β) να επιλέξει μια καθαρή πατριωτική πολιτική στα εθνικά ζητήματα (π.χ. Τουρκία, Σκόπια). Το πρώτο αίτημα μοιάζει ευκολότερο, αλλά το δεύτερο μπορεί να αναφλέξει θυελλώδεις αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών του κόμματος και των κεφαλών αυτού! Ωστόσο, αυτή η αλλαγή πολιτικής είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποκτήσει την πλειοψηφία της εμπιστοσύνης, για την οποία συζητάμε, στη Βόρεια Ελλάδα, όπου κυριαρχεί άνετα η Νέα Δημοκρατία εξαιτίας της δεδηλωμένης ή υπόρρητης εθνικιστικής μεγαλοστομίας της. Το κόμμα του Ενιαίου Κοινωνικού Μετώπου πρέπει να απεμπολήσει την παλαιοελλαδίτικη οπτική των εθνικών ζητημάτων και πρέπει να υιοθετήσει μια φιλόπατρι ρητορική. Δεν χρειάζεται υπέρμετρος εθνικισμός: μια ρητή προτίμηση στην Ψωροκώσταινα είναι αρκετή. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι, υπό αυτή την πολιτική στόχευση, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί σύντομα να λάβει εντολή χωρίς την ανάγκη κομματικών συμμαχιών;
