Στάσιμοι όταν όλα αλλάζουν | του Γιώργου Καφφετζάκη

Σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, με τις κοινωνίες να προσπαθούν να ακολουθήσουν τις ραγδαίες εξελίξεις, αλλά και τις πόλεις να «στριμώχνονται» για να προσαρμοστούν σε όλο και περισσότερα δεδομένα που θα τους επιτρέψουν να μείνουν ζωντανές στον ανταγωνισμό, εμείς εδώ προσπαθούμε ακόμη να λύσουμε θέματα αυτονόητα και προτεραιότητες που θα έπρεπε να έχουν ήδη αντιμετωπιστεί, ώστε να επικεντρωθούμε απρόσκοπτα στο μέλλον του Τόπου μας, στην επόμενη μέρα.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, ο Δήμος Αγίου Νικολάου, δυστυχώς, μένει ουραγός στο διεθνές και αέναο κυνήγι της «επιβίωσης» ανάμεσα σε «παίκτες» που έχουν διασφαλίσει ποιότητα ζωής των κατοίκων, βιώσιμες πόλεις, ανταγωνιστικό τουριστικό περιβάλλον, οικιστική ανάπτυξη και πόλεις που υπηρετούν τον Δημότη. Το μόνο που μένει είναι να βλέπουμε κοντόφθαλμα και να μην διακρίνουμε τα λάθη μας, ώστε να μπορέσουμε να τα διορθώσουμε, αλλά συνεχώς να φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς.

Με αφορμή λοιπόν το προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο, επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η ένδεια του Δήμου μας σε εξελίξεις οι οποίες θα μεταμορφώσουν μελλοντικά την γηρασμένη εικόνα των πόλεων και των οικισμών μας.

Με ένα Τεχνικό Πρόγραμμα για το 2022, το οποίο είναι εν πολλοίς ακριβής αντιγραφή του προηγούμενου έτους!!!

Με μια και μοναδική παρέμβαση στον ιστό της πόλης του Αγίου Νικολάου στα 8 χρόνια, αυτήν της λίμνης, που απορώ ποιος μπορεί να αντιληφθεί την έννοια, την ουσία και την αναγκαιότητα μιας τόσο πολυδιαφημισμένης «ανάπλασης», καθώς η διαφορά μεταξύ παλιάς και νέας μορφής δεν προσδίδει κανένα άρωμα νέου ή ανανεωμένου χώρου. Εκτός φυσικά τον πίδακα που ζήλεψε προφανώς την ελβετική αίγλη της Γενεύης.

Με φοβερά προβλήματα στην Σχολική Στέγη και την ένδειξη ασέβειας στους μελλοντικούς δημότες μας και τους εκπαιδευτικούς, υποχρεώνοντάς τους να στοιβάζονται σε λυόμενα και γυμναστήρια, ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και να περνούν την μισή παραγωγική ημέρα τους σε τέτοιου είδους υποδομές. Αναρωτιέμαι πως θα φαινόταν αν το Δημαρχείο στεγαζόταν σε τέτοιες συνθήκες;

Με βαλτωμένα σχέδια πόλης σε όλη την περιφέρεια του Δήμου, υποχρεώνοντας τους Δημότες σε ένα διαρκή στεγαστικό εγκλωβισμό και επιχειρηματική ομηρεία. Κανένα απολύτως σχέδιο πόλης δεν έχει επιλυθεί εδώ και τουλάχιστον 8 χρόνια. Και ο Δήμος είναι ο φορέας που πρέπει να κινήσει την συγκεκριμένη διαδικασία, ώστε να αναδειχθεί η φυσιογνωμία των πόλεων, η ορθολογική οργάνωση των κοινοχρήστων χώρων και η ανάδειξη της παραγωγικής διαδικασίας.

Με υπηρεσίες, όπως η Πολεοδομία για παράδειγμα, πλήρως απαξιωμένες χωρίς υλικοτεχνική υποδομή ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις της ηλεκτρονικής πραγματικότητας.

Επανερχόμενος στην εκπαίδευση και στις δικαιολογίες περί μη ύπαρξης προσωπικού για την συντήρηση των σχολικών κτηρίων, αναρωτιέμαι γιατί άραγε δεν σκέφτηκε κάποιος χρόνια πριν καταργηθεί η δυνατότητα από τους Δήμους, να συστήσει μια Ανώνυμη Δημοτική (ή διαδημοτική) εταιρεία, ώστε να μπορεί να επιλύει προβλήματα μικρών εργολαβιών, με προσωπικό το οποίο θα διαχειρίζεται η ίδια η εταιρεία και θα έδινε «ανάσες» ευκολότερου χειρισμού στην Δημοτική Αρχή; Αλλά αυτό βλέπετε, είναι σχεδιασμός και όραμα και αυτή είναι η «δουλειά» Δημάρχων και Α/δημάρχων. Να προσδιορίζεις τις υπάρχουσες αντικειμενικές δυσκολίες, να διαβλέπεις το μέλλον, να χαρτογραφείς τις εξελίξεις και να χρησιμοποιείς καινοτόμες ιδέες χρηματοδότησης και σχεδιασμού λύσεων που να εντάσσονται στην λογική μιας έξυπνης και βιώσιμης πόλης.

Καλές οι δημόσιες σχέσεις, η αυτοπροβολή και η άγρα ψήφων για τις επερχόμενες εκλογές, αλλά η Α/δημαρχία θέλει άλλου είδους διαχείριση. Εδώ το έχουμε μπερδέψει εντελώς. Εδώ κάλος Α/δήμαρχος είναι το καλό παιδί που γυρίζει συνεχώς έξω στον κόσμο – «πελάτη» με ένα αμάξι και όχι αυτός που προσδίδει οφέλη σε όλη ανεξαιρέτως την περιφέρεια του Δήμου σχεδιάζοντας το μέλλον και κυνηγώντας χρηματοδοτήσεις και προγράμματα.

Για το τέλος αφήνω την κατάργηση της Α/δημαρχίας Επάνω Μεραμπέλλου. Είναι τουλάχιστον λυπηρό που μέσα από επίσημα χείλη να χαρακτηρίζεται η συγκεκριμένη Α/δημαρχία ως ανεπαρκής, δυσλειτουργική και η περιοχή ως ιδιάζουσα και «γκρινιάρα». Οι Δημότες του Επάνω Μεραμπέλλου είναι και περήφανοι και απαιτητικοί και με ιδιαίτερη αγάπη για τον Τόπο τους, τον οποίο δυστυχώς βλέπουν να αποψιλώνεται, να απαξιώνεται και να υποβαθμίζεται συνεχώς. 

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα τα δυο απανωτά «χτυπήματα», αφενός η υποστελέχωση και αποδυνάμωση του Νοσοκομείου (χωρίς μια επίσημη κίνηση στήριξης από πλευράς Δήμου, έστω και έγγραφη) και αφετέρου η κατάργηση της Α/δημαρχίας, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η περιοχή είναι εκτός σχεδιασμού του Δήμου.

Με έργα τα οποία χαρακτηρίζονται τουλάχιστον μηδαμινά και όχι πρώτης προτεραιότητας σε Μίλατο, Βραχάσι, Σίσι και Νεάπολη, η αντίδραση και η υπομονή των Πολιτών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως άκρως ευγενική. Το τουριστικό μέτωπο Σισίου και Μιλάτου σε πλήρη αποσύνθεση και εγκατάλειψη, με τις ζώνες αιγιαλού και παραλίας βαλτωμένες, με σχέδια πόλης σε εκκρεμότητα χρόνων, με οικιστικούς ιστούς αφημένους στην λήθη του παρελθόντος, χωρίς πεζοδρομήσεις, χωρίς καμία προοπτική αναπλάσεων, με μια πλατεία Νεάπολης παρατημένη στο έλεος της ασφάλτου και της μηχανοκίνησης, προσμένοντας χρόνια την ανάπλασή της, ως προεκλογική δέσμευση.

Κλείνοντας, εξαιρετικά λυπηρό μπορεί να θεωρηθεί και η ανυπαρξία Α/δημαρχίας Τουρισμού, σε έναν Δήμο αμιγώς Τουριστικό (που τον χαρακτηρίζουν και ως «ναυαρχίδα» (sic) του Τουρισμού στην Κρήτη για να «χαϊδέψουν αυτιά»), όταν ορεινοί Δήμοι της Κρήτης διαθέτουν!!!

Θα μπορούσε λοιπόν τυπικά αλλά και ουσιαστικά, να συσταθεί μια Α/Δημαρχία «Τουρισμού, Ενδοχώρας και Επάνω Μεραμπέλλου» με έδρα την ιστορική (!!!) (όπως εξάλλου αρέσει στους Διοικούντες να αποκαλούν για να «χρυσώνουν το χάπι») πρωτεύουσα Νεάπολη.

* Ο Γιώργος Καφφετζάκης είναι MSc Δ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., πρ.Πρόεδρος της Ν.Ε. Λασιθίου ΤΕΕ/ΤΑΚ, πρ.Σύμβουλος Τ.Υ. της ΔΕΠΑΝΑΛ, Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Νικολάου και Μέλος Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων Νομών Ηρακλείου & Λασιθίου