Πολιτισμός μιας χώρας, δεν είναι μόνο τα αρχαία ευρήματα

Η δύναμη μιας χώρας, εταιρείας η και προσώπου, εμφανίζεται κυρίως πίσω από την επιρροή που μπορεί να ασκήσει προς το κοινό που απευθύνεται. Συγκεκριμένα όμως ας αναφερθώ στη δύναμη μιας ιδέας, που διαδίδεται και συντηρείτε από μία ομάδα ανθρώπων στα σύνορα μιας χώρας.

Θα το χαρακτήριζα ως μαγκιά να μπορεί κάποιος να δώσει αξία σε κάτι ανύπαρκτο – τεχνητό!! Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Αγγλία και λίγο Σκωτία. Στο διάστημα που έμεινα εκεί, παρατήρησα ότι υπάρχουν πολλά μουσεία τα οποία στην αρχή τα απαξίωσα, λέγοντας τι έχουν αυτοί να μας δείξουν. Στην συνέχεια όμως είδα ότι ενώ είναι μία χώρα που υστερεί σχετικά με πολλές άλλες χώρες σε ιστορία, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν από το τίποτα ένα σορό μουσεία, απευθύνοντας τα σε κάθε είδος κοινού.

Κάποια από τα μουσεία για παράδειγμα ήταν μουσεία κοινωνικού βίου, τρόμου, μουσείο ουίσκι, παραγωγής παραδοσιακών υφασμάτων, Φρανκενστάιν, ψευδαισθήσεων και πολλά, πολλά άλλα. Κατά τη διάρκεια των επισκέψεων μου σε αυτά αναρωτήθηκα, εμείς με την Ελληνική ιστορία στις πλάτες μας, γιατί δεν έχουμε τόσα μουσεία? Και αυτά που καλώς η κακώς έχουμε, γιατί δεν αλληλοϋποστηρίζονται? Για παράδειγμα, εμείς δεν θα μπορούσαμε να είχαμε αντίστοιχα μουσεία όπως κεραμικών, παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων, η ακόμα και τρόμου ή ψευδαισθήσεων?

Κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει ότι, η Ελλάδα αποτελεί σημαντικό σημείο εκκίνησης του πολιτισμού. Ακόμα όμως και στην αρχαία Ελλάδα ο πολιτισμός ξεκίνησε από το μηδέν. Αυτό αποδεικνύει ότι και ο πολιτισμός είναι κάτι το οποίο δημιουργείτε. Οι πρόγονοι μας, ήταν ένας δημιουργικός λαός που δημιούργησε και μας άφησε μια ανεκτίμητη πολιτισμική περιουσία, η οποία έχει φτάσει να μας συντηρεί μέχρι σήμερα. Κάπου εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι σημαντικό σημείο για την ανάδειξή αυτής της κληρονομιάς, αποτελεί και η συντήρηση της. Πράγμα που πιστεύω ότι δεν εφαρμόζεται όπως θα έπρεπε.

Το βασικότερο όπλο για την επιβίωση του έθνους μας σήμερα, αποτελεί ο τουρισμός. Ο οποίος θα πρέπει να αναδεικνύει την πολιτισμική μας ταυτότητα σε όλες της τις φάσεις ανά χρονικές περιόδους. Το μουσείο της Ακρόπολης και ο Παρθενώνας, η Κνωσός, η αρχαία Ολυμπία, τα κάστρα και η φυσική ομορφιά μας, όπου είναι διαδεδομένα ανά τον κόσμο, σίγουρα μας ευνοούν στο αυξημένο ποσοστό επίσκεψης τουριστών στην Ελλάδα. Ωστόσο δεν είμαστε μόνο αυτά.

Είμαστε ένας πολιτισμικός λαός που έχει αλλάξει πολλά πρόσωπα, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Έχουμε περάσει υπό βασιλεία, σκλαβιά, τυραννία και ανεξέλεγκτη δημοκρατία. Δεν θα έπρεπε όλες αυτές οι μεταβατικές περίοδοι να αποτελέσουν έμπνευση για την δημιουργία νέων μουσείων? Όσο να ‘ναι η ίδρυση τέτοιον μουσείων θα εξέφραζε και ένα βαθμό σεβασμού προς τον αγώνα αυτών των ανθρώπων. 

Ελληνική μυθολογία.

Το μουσείο της Μαντάμ Τισό, αποτελεί μια αίθουσα με κέρινα ομοιώματα, μία σύντομη πολιτισμική ξενάγηση στην Αγγλία και ένα μουσείο τρόμου και μια αίθουσα τεχνιτών ηρώων της Marvel. Θα πιστεύατε ότι, εάν είχαν την αντίστοιχη ελληνική μυθολογία, Δεν θα είχαν δημιουργήσει ένα αντίστοιχο μουσείο, για να εκθέσουν τους κέρινους «μυθολογικούς θεούς του Ολύμπου» και τον τρόπο διαβίωσης τους? 

Όπως φαίνεται από την παραπάνω παράγραφό, δεν έχουμε καταλάβει ότι εκτός από όλα αυτά τα αρχαία ευρήματα που μας έχουν αφήσει οι πρόγονοι μας, Ο Πολιτισμός είναι και κάτι που καλλιεργείτε. Κατά την επίσκεψή μου στην Σκωτία διαπίστωσα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το παγκόσμια γνωστό δημιούργημα τέρας του Λόχνες. Η εφαρμογή? Ένας μύθος έχει διαδοθεί ως πραγματικότητα. Ο μύθος αυτός συντηρείτε και προβάλλεται παντού. Όχι μόνο σε ότι τουριστικό σουβενίρ υπάρχει, αλλά και σε εικόνες ή μαρτυρίες που «επιβεβαιώνουν» την ύπαρξή του. Ακόμα και σε αναζήτηση στο διαδίκτυο θα δείτε εικόνες που υποτίθεται αποδεικνύουν την ύπαρξη του. Το αποτέλεσμα, όποιος τουρίστας περάσει από Σκωτία, ψάχνει να επισκεφτεί το μέρος. Έχουν πετύχει, τι νομίζετε?

Που υστερούμε;

Σημείο που θα έπρεπε να επενδύσει το υπουργείο πολιτισμού περισσότερο είναι τα λαογραφικά μουσεία και τα μουσεία σημαντικών προσώπων. Καθώς και τη συνεργασία μεταξύ των συσχετιζόμενων μουσείων. Δυστυχώς η μεγάλη Ελληνική ιστορία, που συμπεριλαμβάνεται σε όλους σχεδόν τους παγκόσμιους ιστορικούς τόμους (εγκυκλοπαίδειες), μαραζώνει στα χέρια του σύγχρονου Έλληνα. 

Αυτό που δεν έχουμε αντιληφθεί ως λαός, είναι ότι ιστορικός πολιτισμός δεν είναι μόνο, όλα τα αρχαία ευρήματα που ανακαλύπτουν οι αρχαιολόγοι, αλλά είναι κάθε σημαντική ημέρα του χθες. Αφορά το κοινωνικό μας βίο, το πολιτισμικό μας έργο, την ανθρώπινη προσφορά στην Ελληνική κοινωνία. Όλο όμως το παραπάνω χρειάζεται καλλιέργεια, αξιοποίηση και στην συνέχεια συντήρηση.

Η επιβιώσει των μικρών μουσείων που θα μπορούσαν να ιδρυθούν, εξαρτάται από το στρατηγικό σχεδιασμό τους. Το κάθε μουσείο θα πρέπει να προϊδεάζει τον επισκέπτη, για το επόμενο μουσείο που πρέπει να επισκεφτεί. Επίσης μπορεί να γίνει ακόμη πιο ελκυστικό με την μείωση τιμής εισιτηρίου, μετά την επίδειξη του εισιτηρίου από το προηγούμενο αλληλοσυσχετιζόμενο μουσείο.

Μάρκος Σμυρνάκης