Μνημόνιο και ΔΕΗ (του Νότη Μαριά)

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που επιτάσσει η τρόικα και το μνημόνιο συνδέεται άμεσα με τον ιδιοκτησιακό διαχωρισμό ΔΕΗ-ΑΔΜΗΕ, καθώς και με το ξεπούλημα ενός σημαντικού πακέτου της ΔΕΗ αφού 34% των μετοχών προβλέπεται να μεταβιβαστεί άμεσα στο νέο ΤΑΥΠΕΔ.

Επιπλέον συνδυάζεται με τη λεγόμενη Ενεργειακή Ένωση (Energy Union), που αποτελεί αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο νομοθετικό εργοτάξιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον τομέα της ενέργειας καθώς έχει σαν στόχο να θέτει τα πλαίσια για τη σταδιακή διαμόρφωση της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας. Σκοπεύει, αφενός να δημιουργήσει κοινούς κανόνες για τις αγορές ενέργειας των κρατών-μελών, δηλαδή δήθεν να αυξήσει τον ανταγωνισμό, με τη συμμετοχή ιδιωτών, αλλά και να θεσπίσει κοινά πρότυπα που θα πρέπει να ακολουθούν όλοι (π.χ. οικολογικά πρότυπα).

Επιπλέον στοχεύει να ανοίξει τα σύνορα για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της παραγωγής και της μεταφοράς ενέργειας. Για να γίνει αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί, όχι μόνο από ιδεοληψία αλλά, κυρίως, από ιδιοτέλεια, τον λογιστικό και ιδιοκτησιακό διαχωρισμό των δημοσίων επιχειρήσεων παραγωγής και μεταφοράς ενέργειας, με στόχο την πλήρη απελευθέρωση των αγορών και την ένταξή τους σε μία μεγάλη ευρωπαϊκή κοινή αγορά όπου θα κυριαρχούν μονοπωλιακοί ενεργειακοί κολοσσοί προερχόμενοι κυρίως από την Γαλλία και την Γερμανία.

Η προστασία του περιβάλλοντος σαν πρόφαση προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα συμφέροντα Οι Γάλλοι φερειπείν, επ’ ευκαιρία της συνόδου για το περιβάλλον, της λεγόμενης COP21 που διεξήχθη στο Παρίσι μεταξύ 30 Νοέμβρη και 12 Δεκέμβρη, εμφανίζονται ως δήθεν υπέρμαχοι της «καθαρής ενέργειας», κατά των ρυπογόνων εργοστασίων κ.ο.κ. και πρωτοστατούν στην προπαγάνδα κατά των λιγνιτικών μονάδων παντού στην Ευρώπη. Αυτό μπορούν να το κάνουν διότι είναι η πρώτη χώρα σε χρήση πυρηνικής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Το 75% του ρεύματος στη Γαλλία προέρχεται από πυρηνικά εργοστάσια, με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2013. Έτσι «κουμπώνει» αυτή η στρατηγική, με την «Ενεργειακή Ένωση» και εν γένει με τις πολιτικές που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και μέσα σε αυτήν ο γαλλο-γερμανικός άξονας.

Απαξιώνουν τους ανταγωνιστές τους, τους επιβάλλουν μνημόνια με χρηματοπιστωτική ασφυξία χάρις στα Ευρωπαϊκά Όργανα που ελέγχουν, προωθούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές («άνοιγμα της αγοράς», διασυνοριακές διασυνδέσεις κ.τ.λ.) δήθεν για να αυξήσουν τον ανταγωνισμό και με το πρόσχημα ότι αυτό θα κατεβάσει της τιμές (συνήθως βέβαια γίνεται το αντίθετο), και εξαγοράζουν αντί πινακίου φακής τις παλιές μονάδες παραγωγής των κρατών μελών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ή, εναλλακτικά, ενθαρρύνουν το κλείσιμο των μονάδων αυτών και κερδίζουν την πελατεία τους. Με αυτόν τον τρόπο οι γαλλικές και γερμανικές εταιρίες καθίστανται πανευρωπαϊκά μονοπώλια.

Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε μαθήματα οικολογίας από αυτούς που κρατούν ανοιχτά πυρηνικά εργοστάσια που είναι για κλείσιμο. Στο Βέλγιο, που είναι μία μικρή σε έκταση χώρα και ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη, υπάρχουν δύο μονάδες που κανονικά έπρεπε να έχουν κλείσει λόγω παλαιότητας. Τώρα όχι μόνο δεν τις κλείνουν αλλά υπάρχει επίσημο σχέδιο του Βελγικού Υπουργείου Υγείας να μοιραστούν χάπια ιωδίου σε ολόκληρο τον πληθυσμό της χώρας, διότι σε περίπτωση ατυχήματος όπως μας πληροφορούν, αυτό θα μειώσει την απορρόφηση ραδιενέργειας από τον οργανισμό (βλ. Le Soir, 28/4/2016). Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζουν δημόσια τον κίνδυνο πυρηνικού ατυχήματος, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Η απαξίωση σαν μέθοδος ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ Δύο χρόνια μετά το φιάσκο της «μικρής ΔΕΗ» και την αποτυχία ξεπουλήματος της μεγάλης δημόσιας επιχείρησης από την κυβέρνηση Σαμαρά, και παρά τους πανηγυρισμούς κάποιων για την δήθεν ανατροπή των παλιών μνημονιακών νόμων (βλ. Αυγή, 20/5/2016), η τρόικα επιχειρεί το ίδιο αποτέλεσμα ακολουθώντας άλλο δρόμο.

Με το νομοσχέδιο που κατέθεσε η νεομνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα στις 19 του περασμένου Μαΐου η ΔΕΗ αναμένεται να χάσει το 50% του μεριδίου της αγοράς της έως το 2020. Αυτό μοιάζει τρόπον τινά -για όσους θυμούνται- με αυτό που είχε γίνει επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όταν είχε τότε απαγορευθεί στον ΟΤΕ να μπει στη κινητή τηλεφωνία γεγονός που έδωσε ζωτικό χώρο σε δύο ιδιωτικές εταιρίες τηλεφωνίας να αναπτυχθούν. Ομοίως, ο περιορισμός αυτός που επιχειρούν να επιβάλλουν στις δραστηριότητες της ΔΕΗ ισοδυναμεί με μία αντίστροφη κρατική ενίσχυση για τις εταιρίες που επιθυμούν να εισέλθουν στην ελληνική αγορά, και οι οποίες είναι συνήθως ξένες κρατικές εταιρίες.

Πιο ύπουλη ακόμα, στα πλαίσια των επερχόμενων ιδιωτικοποιήσεων, είναι αυτή του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ). Η ενεργειακή στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προωθεί με κατεπείγουσες διαδικασίες η τρόικα στην Ελλάδα, επιμένει στα ιδεοληπτικά επιχειρήματα υπέρ του λογιστικού ή/και ιδιοκτησιακού διαχωρισμού των δημόσιων επιχειρήσεων παραγωγής και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με στόχο, όπως αναφέρω παραπάνω, την πλήρη απελευθέρωση των Ευρωπαϊκών αγορών ρεύματος.

Η πολιτική αυτή που κατήγγειλα ήδη στις 24 του περασμένου Νοεμβρίου στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής, επιχειρεί το ζημιογόνο για τη ΔΕΗ ξεπούλημα του 51% του ΑΔΜΗΕ (που στοχεύει άλλωστε στο ξεπούλημα, εν ευθέτω χρόνω, της ίδιας της ΔΕΗ, αφού θα έχει προκαλέσει την πλήρη απαξίωσή της).

Έχω ταχθεί επανειλημμένα με δημόσιες παρεμβάσεις και δράσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπέρ ενός ανασχεδιασμού της ενεργειακής πολιτικής της Ελλάδας με στόχο τα συμφέροντα των πολιτών και προτεραιότητα την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας.

Έτσι, στις 15 Ιουνίου 2016 κατέθεσα τροπολογίες στον Κανονισμό 2003/87/ΕΚ προκειμένου να απαλλαγεί η χώρα μας από τις ακριβές υποχρεώσεις που προκύπτουν από την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών αερίων (βλ. KontraNews, 26/6/2016). Βεβαίως πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τη βιομηχανία και ειδικά τις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ ούτως ώστε να περιοριστεί αφενός η περιβαλλοντική όχληση και αφετέρου να βελτιστοποιηθεί η ενεργειακή απόδοσή τους.

Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να διασφαλίσουμε την ενεργειακή μας αυτονομία και να διατηρήσουμε τις ενεργειακές μας πηγές, τον λιγνίτη, τα φράγματα και τα εργοστάσιά μας μακριά από την τρόικα και τους δανειστές που απομυζούν οποιαδήποτε παραγωγική δυνατότητα για τη χώρα μας.»