Με το βλέμμα στο μέλλον (του Μανόλη Θραψανιώτη)

ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ  για δεύτερη φορά ζήτησε ξανά την ψήφο των πολιτών, μετά την διάψευση των προσδοκιών για ριζικες ανατροπές,  και με τίμημα την αποχώρηση ενός μέρους του,  με τη δέσμευση να υλοποιήσει τη συμφωνία που η  απερχόμενη κυβέρνηση είχε υπογράψει έναν μήνα πριν με τους δανειστές.

Το διακύβευμα ήταν  η υλοποίηση του τρίτου προγράμματος με  όρους επαχθείς, εκδικητικους εν πολοίς, αλλά και  με την δέσμευση να κλείσει ο  κύκλος των Μνημονίων με την ολοκλήρωση του τριετούς προγραμματος. Το χρέος της χώρας, σωρευτικά δισθεόρατο, απαιτούσε ρύθμιση για να καταστεί βιώσιμο, όταν υπήρχαν δυνάμεις και μέχρι πρόσφατα, που επέμεναν ότι ήταν βιώσιμο.

Στις 15 Σεπτέμβρη κλείνουν τρία χρόνια από τότε.

Μια δύσκολη τριετία. Με την κοινωνία να φθάνει στα όρια, μετά από αλλεπάλληλες και δισβάστακτες περικοπές του πρώτου και δεύτερου μνημονίου.

Με την οικονομία κατεστραμμένη από τα δύο Μνημόνια της περιόδου 2010 – 2014 κατά την οποία χάθηκε το  25%   του εθνικού εισοδηματος,  την ανεργία να εκτοξεύεται στο  27,8%, την περικοπή των  μισθών και συντάξεων  κατά 40%,  την δέσμευση  για πλεονάσματα 4,5% ως το 2030, το Μαιλ Χαρδούβελη, την ρήτρα μηδενικού  ελλειματος για τις συντάξεις κλπ.

Αυτήν την τριετία υπηρξε σκληρή αντιπαράθεση, κυρίως με την άνοδο του κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία δεν έπαψε να ζητά συνεχώς εκλογές. Τα συστημικά ΜΜΕ, εξαρτημένα από τη διαπλοκή, επιδίδονται σε έναν ακατάπαυστο πόλεμο, συχνά  με κατασκευασμένες ψεύτικες ειδήσεις, τις οποίες αναγκάζονται να ανασκευάζουν, υπο την απειλή της δικαιοσύνης (Βήμα, Νέα, Πρώτο Θέμα κα).

ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε, με μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού  είναι αλήθεια, αλλά και στήριξη των αδύναμων στρωμάτων, με την θέσπιση της εθνικής σύνταξης, το Κοινωνικό Εισοδήμα Αλληλεγγύης, την πρόσβαση των ανασφάλιστων  στο Δημόσιο σύστημα υγείας, το κοινωνικό μέρισμα, τα  σχολικά γεύματα κλπ.

Η κυβέρνηση υλοποίησε τη δέσμευσή της. Να ολοκληρώσει το πρόγραμμα και να βγάλει την χώρα από τα μνημόνια.

Με την ολοκλήρωση του προγράμματος ένας κύκλος έκλεισε και μια νέα εποχή ξεκινά.

ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΥΤΗ ΕΠΟΧΗ, η χώρα εχει αναλάβει  δεσμεύσεις, χωρις να είναι ομως υποχρεωμένη να λαμβάνει αναγκαστικά μέτρα.

Κατά συνέπεια, η πρωτοβουλία κινήσεων επανέρχεται σε μεγάλο βαθμό στην κυβέρνηση.

Το ζητούμενο είναι οι θυσιες να αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς επ’ ωφελεία της κοινωνίας.

Η ΜΑΧΗ της επόμενης ημέρας θα δοθεί για να μπει η χώρα σε τροχιά παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Η προσπάθεια δεν θα είναι εύκολη, γιατί οι δυνάμεις εκείνες που ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας δείχνουν τις προθέσεις τους και είναι χαρακτηριστικες οι δηλωσεις πρωτοκλασάτων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

“Ο Τσίπρας είναι χειρότερος από χουντικούς” διατείνεται  ο  αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος προφανώς νοσταλγεί την χούντα, ενώ ο κ. Βορίδης προτρέπει τον αρχηγό του, όταν η ΝΔ πάρει την εξουσία να κάνει  «αλλαγές στο κράτος και τους θεσμούς για να μην επανέλθει ποτε η Αριστερά στην κυβέρνηση!».

Αλήθεια με ποιον τρόπο; Θα απαγορεύσει την λειτουργία των κομμάτων της Αριστεράς ή θα ανοιξουν τα ξερονήσια, όπως δηλώνει ο χρυσαυγίτης  Χρήστος Παπάς;  Σε ένα ομως ειμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε με τον κ. Μητσοτάκη:

Ότι  οι Έλληνες δεν είναι Λωτοφάγοι και δεν είναι Λωτοφάγοι για να μην θυμούνται πώς και γιατί η χώρα μπήκε στα μνημόνια. Ποιες ήταν εκείνες οι πολιτικες που οδήγησαν στην χρεοκοπία  την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και ποιος την οδηγεί στην έξοδο.

Σε μια πορεία με στόχο την δίκαιη ανάπτυξη,  τον επαναπατρισμό των νέων, την στήριξη των αδύναμων στρωμάτων, την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και προ πάντων, την επαγρύπνιση για την προστασία του περιβάλλοντος.

Είναι τα προτάγματα στα οποία θα κριθούν οι πολιτικες, και εμεις μαζι ως κυβέρνηση.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει την ιστορική ευθύνη, την δυνατότητα  και την υποχρέωση  να οικοδομήσει στέρεες κοινωνικές συμμαχίες στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος για το μέλλον του τόπου.  Με όπλα την ανιδιοτέλεια, την αποτελεσματικότητα, το πολιτικό ηθος, τον σεβασμό, την αλληλεγγύη προς όφελος της κοινωνικής  πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.

Γιατί και το αξίζει και το δικαιούται.