Ηθικό και νόμιμο… | της Αννας Χανιωτάκη

Τετάρτη 15 Μαϊου 2024 -Εκδήλωση με θέμα «Η οικογένεια στην Ελλάδα μέσα στο πέρασμα των αιώνων» -Διοργάνωση από τον Δήμο Αγίου Νικολάου και Συνδιοργάνωση με τον Σύλλογο Φροντίδας Μητρότητας «Παναγία η Παντάνασσα».

Τρίτη 21 Μαϊου 2024- Ευχαριστήριο του Συλλόγου προς τον Δήμο όπου αναφέρεται πως βραβεύτηκαν οικογένειες που εφάρμοσαν όσα αναφέρθηκαν στην ομιλία (Δημοκρατία και δημογραφικά, απαιδία και φιλοπαιδία).

Ξεκαθαρίζω καταρχάς πως πάντοτε θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα των ανθρώπων να εκφράζονται προσωπικά, σεξουαλικά, θρησκευτικά, πολιτικά με ελευθερία όσο δεν καταπατούνται δικαιώματα άλλων.

Όσοι αποφασίσαμε να εμπλακούμε με τα δημοτικά δρώμενα και εν τέλει να εκλεγούμε μέσω των Δημοτικών Εκλογών σαφώς φέρουμε την ταυτότητά μας μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, μέσα στις επιτροπές που έχουν οριστεί από τη Δημοτική Αρχή, στις Αντιδημαρχίες που καθείς ανέλαβε , σε οποιαδήποτε πράξη μας καθημερινή που πλέον εμπεριέχει επίσημη πολιτική θέση. Καθείς δικαιούται να ασπάζεται όποια άποψη και γνώμη επιθυμεί αναφορικά με οποιοδήποτε κοινωνικό ή μη φαινόμενο. Η ευθύνη όμως είναι πλέον μεγαλύτερη για όσους έχουμε βήμα και με τις λέξεις μας, τον τρόπο ομιλίας, τις πράξεις και αποφάσεις μας επηρεάζουμε τις ζωές των συμπολιτών μας.

Τι γίνεται λοιπόν  όταν μια Δημοτική Αρχή αποφασίζει να στηρίξει εμπράκτως οποιονδήποτε φορέα, σύλλογο ή πρόσωπο με πολύ ξεκάθαρη κοινωνική  θέση σε ανθρώπινα δικαιώματα με κοινωνικές προεκτάσεις όπως την άμβλωση; Δε θα ασχοληθώ καθόλου με το έργο του Συλλόγου το οποίο είναι μεγάλο προς οικογένειες με ανάγκες, προς μανάδες με ανάγκες, προς πρόσφυγες και όλο αυτό γίνεται εθελοντικά και κανένας δεν αμφιβάλει γι αυτό καθώς ο στόχος του κειμένου δεν είναι να βλάψει ούτε να μειώσει ούτε να προσβάλει τους ανθρώπους αυτούς. Ο εθελοντισμός είναι μια κοστοβόρα οικονομικά, χρονικά και κυρίως ψυχολογικά δράση που, επιτρέψτε μου να εκφέρω την άποψή μου καθώς όσο υπάρχω ως κοινωνικό ον το ασκώ συστηματικά, υπάρχει γιατί απουσιάζουν οι αναγκαίες κοινωνικές παροχές από κρατικούς και δημοτικούς φορείς, απουσιάζουν όσα δικαιούμαστε ως άνθρωποι, πολίτες και δημότες και δημιουργούν συνεχώς μεγαλύτερη «ψαλίδα» στα κοινωνικά στρώματα.

Γεννούνται αντιδράσεις, αυτό γίνεται. Γιατί; Όχι γιατί ξαφνικά θυμηθήκαμε κάτι που ενστερνίζεται ένας Σύλλογος. Αλλά γιατί, για παράδειγμα, στην ομιλία αυτή χρησιμοποιήθηκε μια αφίσα με τη Διοργάνωση του Δήμου για την εκδήλωση. Μια αφίσα με την χριστιανική οικογένεια. Την πυρηνική χριστιανική οικογένεια. Και τι έχει η χριστιανική οικογένεια; Τίποτα δεν έχει. Μια χαρά είναι. Όπως όλες οι οικογένειες. Κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει με αυτήν όσο φυσικά δεν αποκλείει κάποια άλλη. Και δεν είναι ευθύνη του οποιουδήποτε Συλλόγου να λάβει υπόψη του την αφίσα της εκδήλωσης , καθώς είναι σύμφωνη με τις αρχές του. Είναι ευθύνη όμως του Δήμου. Γιατί σε αυτό τον Δήμο εκπροσωπούμε όλες τις οικογένειες. Με παιδιά, χωρίς παιδιά, μονογονεϊκές, με γονείς ομοφυλόφιλο ζευγάρι, με γονείς άθρησκους, άθεους, Αμεα, με παιδί σαν τον Nemo -τον νικητή του φετινού ευρωπαϊκού διαγωνισμού  τραγουδιού (φυλοδιαφορετικός-non binary), οικογένειες με παιδί που έχει κάνει αλλαγή φύλου. Φυσικά δε πρόκειται μονάχα για την αφίσα αλλά και όσα περιγράφηκαν στην ομιλία, απόψεις που εκπροσωπούν ένα μονάχα τμήμα της κοινωνίας.

Θεωρώ λοιπόν πως οφείλουμε ως εκπρόσωποι των Δημοτών μας να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πώς εκφραζόμαστε δημοσίως, είτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε στο Δημόσιο Λόγο, να είμαστε συμπεριληπτικοί και φέρουμε ευθύνη όταν σε εκδήλωση του Δήμου εκφράζονται απόψεις που πυρηνικά αναφέρονται σε ανθρώπινα δικαιώματα, σε κοινωνικούς/ φυλετικούς ρόλους όταν εξετάζονται μονοδιάστατα («πρωτεύων ρόλος της γυναίκας η μητρότητα»;;; -Πώς νιώθει άραγε η γυναίκα που δεν έχει αποκτήσει παιδί λόγω οποιασδήποτε δυσκολίας, λόγω του ότι δεν έχει σύντροφο ή γιατί δεν επιθυμεί απλά ή η γυναίκα που έχει παιδιά αλλά νοσεί ψυχικά και δεν ανταποκρίνεται στο ρόλο της μητέρας όπως θα ήθελε, η εργαζόμενη γυναίκα που δουλεύει σεζόν όλη μέρα γιατί αλλιώς δε «βγαίνει» το σπίτι της). Προσωπικές απόψεις όπως «τα μεγαλύτερα λάθη της ανθρωπότητας είναι….» και χρησιμοποιείται φωτογραφία ενός φυλοδιαφορετικού νέου ανθρώπου αντί να χρησιμοποιείται εικόνα εγκληματία πολέμου οφείλουμε να τις αναθεωρούμε καθώς η ανθρωπότητα αναζητά λύσεις σε σοβαρά θέματα είτε σε παγκόσμιο επίπεδο είτε σε τοπικό, καθώς πολώνει ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες και δε βοηθά σε τίποτα εν τέλει.

Ως Δημοτική Σύμβουλος, ως γυναίκα, ως μητέρα, ως φίλη ,ως σύντροφος, ως ψυχολόγος, ως δημότης δεν ανέχομαι τέτοιες δηλώσεις, απαξιωτικές για οποιοδήποτε άτομο που θα έκαναν έναν έστω έφηβο στον τόπο μου που αναζητά τη σεξουαλική του ταυτότητα και είναι μπερδεμένος, μια μητέρα κι έναν πατέρα που διαχειρίζονται υπομονετικά με αγάπη την επιλογή του παιδιού τους, να νιώσουν ντροπή ή μοναξιά. Δεν ανέχομαι καμία γυναίκα να θεωρείται πως το σώμα της ανήκει σε κάποιον άλλον πέρα από αυτήν, σε κανενός θέλημα, καμία γυναίκα να νιώσει ενοχή για την επιλογή της για οποιονδήποτε λόγο να προβεί σε άμβλωση.

Σε όλο αυτό φυσικά προστίθεται η ευθύνη συνολικά της Δημοτικής Αρχής κι όχι μονάχα ενός προσώπου που κατανοώ και δέχομαι δεν είχε φανταστεί τις προεκτάσεις μιας τέτοιας διοργάνωσης, αυτό όμως δεν μετριάζει τις συνέπειες της πράξης. Η σιωπή είναι επισφράγιση τέτοιων αντιλήψεων.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον τόπο, μια καλή αρχή είναι να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να μαθαίνουμε από αυτά.

Χανιωτάκη Άννα

Δημοτική Σύμβουλος

Μέλος της Παράταξης «Στην Πράξη»