Η λογική

Μπορούν 15 λεπτά ανάγνωσης να είναι ευεργετικά για έναν άνθρωπο όσο ένας περίπατος στον καθαρό αέρα; Οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων παραβιάζουν τη λαϊκή κυριαρχία και το άρθρο 1, παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Για παράδειγμα η συγκυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 παραβίασε την προγραμματική συμφωνία που υπέγραψε, ενώ ο πρωθυπουργός αθέτησε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Ο εκλογικός νόμος που χαρίζει 50 βουλευτές (17% των ψήφων) στο πρώτο κόμμα επιπλέον αλλοιώνει τη λαϊκή βούληση. Τέλος η επιλογή των πολιτών αλλοιώνεται από τη χειραγώγηση των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Σχεδόν όλα τα προηγούμενα μπορούν να επανορθωθούν αρκεί να επιβληθούν οι κυρώσεις στους παραβάτες.

Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται και το πρόβλημα φαίνεται να μεγεθύνεται. Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις σκορπούν το φόβο, γι’ αυτό και για πολλά ακόμη πρέπει να λογοδοτήσουν. Ο φόβος ασκείται είτε μέσω της αστυνομικής αυθαιρεσίας είτε μέσω της οικονομικής εξαθλίωσης του πολίτη. Βλέπετε: χαράτσια (άδικοι φόροι-εισφορές), ανεργία, απολύσεις, ακρίβεια, υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, του περιβάλλοντος, υποβάθμιση της κοινωνικής ασφάλισης, έντονη μείωση επιδομάτων προς τρίτεκνους, πολύτεκνους και ανάπηρους, πτώση της αγοραστικής κίνησης. Η πολιτεία καταργεί σταδιακά τον κοινωνικό της χαρακτήρα.

Η πολιτεία επιτίθεται στους πολίτες. Η πολιτεία όμως χωρίς πολίτες δεν μπορεί να υπάρξει. Οι αποφάσεις της πολιτείας μάλλον πρέπει ν’ αλλάξουν κατεύθυνση. Όσοι αξιωματούχοι συνετέλεσαν στις λάθος αποφάσεις που έχουν παρθεί μέχρι σήμερα πρέπει να απολογηθούν στη δικαιοσύνη. Είτε από άγνοια είτε εσκεμμένα έχουν συμβάλλει στο να υποβαθμιστούν οι συνθήκες ζωής εκατομμυρίων πολιτών στην Ελλάδα στα τελευταία τρία χρόνια. Ενδεικτικό στοιχείο της υποβάθμισης της ζωής των πολιτών είναι οι 350.000 οικογένειες που ζουν δίχως ρεύμα. Στο ζήτημα της αδυναμίας πληρωμής του λογαριασμού του ρεύματος συνετέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό η επιβολή του χαρατσιού (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Επιφανειών), το οποίο εμπεριέχεται στο λογαριασμό του ρεύματος.

Όπου υπάρχει λογική δεν ευδοκιμούν η παραπλάνηση, οι εκβιασμοί και η εκδικητικότητα. Είναι μάλλον παράλογο το ότι φορτώνονται στους πολίτες υποχρεώσεις δανείων για δαπάνες που δεν κάναμε. Τα δάνεια για τα εξοπλιστικά προγράμματα είναι γνωστό πως σε πολλές περιπτώσεις έγιναν με αδιαφανείς διαδικασίες. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τα δάνεια για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Παραποίηση οικονομικών στοιχείων έγινε το 2001 για να μπούμε στην οικονομική και νομισματική ενοποίηση (ΟΝΕ). Παράνομες είναι οι συμβάσεις δανεισμού (μνημόνιο) που έγιναν το Μάιο του 2010.

Ο υποτιθέμενος εκπρόσωπος του πολίτη για τα κοινά ενεργεί συχνά με ιδιοτέλεια, παίρνει αποφάσεις που βλάπτουν το κοινό καλό. Βλέπετε το ξεπούλημα της δημόσιας κτήσης, βλέπετε «μεγάλα έργα». Μήπως η λαθεμένη στάθμιση των προτεραιοτήτων ενός κρατικού αξιωματούχου αποτελούν εκδήλωση απιστίας προς την αποστολή και τις υποχρεώσεις του;

Χρήματα για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία»

Είναι σαν τη στάχτη στα μάτια το συχνό επιχείρημα των κρατικών αξιωματούχων πως τα χρήματα είναι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για να δικαιολογηθούν σπατάλες για έργα πολυτελείας. Είναι η απόδειξη πως ενώ οι πολίτες έχουμε κλατάρει οικονομικά και δεν υπάρχει συχνά η δυνατότητα για να καλύψουμε τα έξοδα για το ρεύμα, οι κρατικοί αξιωματούχοι εξακολουθούν ν’ ασχολούνται με ζητήματα που απέχουν από την ικανοποίηση του κενού που βιώνουμε.

Υπάρχουν χρήματα λέει στα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία διοχετεύονται μέσω του Εθνικού Στρατηγικού Πλαίσιου Αναφοράς (ΕΣΠΑ). Συνήθως τα ΕΣΠΑ χρηματοδοτούν έργα δευτερεύουσας σημασίας όπως είναι για παράδειγμα η ανάπλαση της νέας παραλίας ή της πλατείας Ελευθερίας της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μας ζητούν γη και ύδωρ γιατί μας δανείζουν χρήματα για να τους πληρώσουμε αυτά που τους χρωστάμε. Μήπως μας εξαναγκάζουν σε δανεισμό; Είναι γνωστό για παράδειγμα πως η γερμανική οικονομία έχει ωφεληθεί από την οικονομική-ανθρωπιστική κρίση της Ελλάδας. Είναι γνωστό πως η Γερμανία μας χρωστά χρήματα από δάνειο που μας ανάγκασε να της δώσουμε, ενώ πολίτες στην Ελλάδα πέθαιναν στους δρόμους από το κρύο και την πείνα (κατοχικό δάνειο 1942).

Τί να τα κάνουμε τα χρήματα κάποιου που μας βιάζει, κάποιου που μας στερεί την ελευθερία, κάποιου που προσβάλλει διαρκώς την αξιοπρέπειά μας, κάποιου που μας λέει να τα ξοδέψουμε όχι για το φαγητό που μας λείπει, αλλά για καρναβαλίστικες στολές;

Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα μπορούμε να υποθέσουμε πως οι δανειστές στοχεύουν στην ανθρωπιστική κρίση. Οι δανειστές μάλλον παραβιάζοντας τους νόμους κάνουν το χρήμα εργαλείο εκβιασμών.

Η αντίφαση της πολιτείας που δίνει σημασία στο πιάτο κι ας μην έχει φαγητό για να το γεμίσει αποβαίνει σε βάρος της λογικής επανόρθωσης της κοινωνίας και της οικονομίας στην Ελλάδα.

Μας δανείζουν χρήματα για να κλείσουμε σχολεία και νοσοκομεία ή για να ξεπουλήσουμε κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις π.χ. Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ), Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ). Δημόσιες επιχειρήσεις με τεράστια ακίνητη περιουσία όπως είναι π.χ. ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας (ΟΣΕ). Μήπως τα ΕΣΠΑ για παράδειγμα να χρηματοδοτήσουν τη βιωσιμότητα του ΟΣΕ για να μην ξεπουληθεί και να συνεχίσουν οι δημόσιες συγκοινωνίες ν’ ανήκουν στο δημόσιο; Το ξεπούλημα της δημόσιας κτήσης και των δημόσιων υπηρεσιών συγκρούεται με το Σύνταγμα.

Το Σύνταγμα² φτιάχτηκε για να κατοχυρώνει την ελευθερία μας. Στην παρούσα περίοδο η πλειονότητα των πολιτών έχουμε γίνει θύματα μιας πολιτείας που μας τυραννά μεταξύ άλλων απειλώντας το δικαίωμά μας στην εργασία, στη στέγη, στην τροφή, στην παιδεία, στην υγειονομική περίθαλψη.

Ο καθένας μας δίχως εκπρόσωπο μπορεί να απαιτεί τη λειτουργία της πολιτείας με βάση της λογική και σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη που ορίζεται από το Σύνταγμα.

Ο αγώνας για δικαιοσύνη μπορεί να είναι γόνιμος. Πλήθος δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες συνήθως μένουν στην αφάνεια, το αποδεικνύουν. Χρησιμοποιώντας δίκαια μέσα μπορούμε, παρά τα εμπόδια, να φέρνουμε δίκαια αποτελέσματα. Είμαστε δυό, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς πολίτες που απαιτούμε την εφαρμογή του Συντάγματος.

Εκκρεμεί η δικαίωσή της λελογισμένης απαίτησης για επαναφορά του επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες στα επίπεδα που ήταν μέχρι το Νοέμβριο του 2012.

Χρίστος Καλλίτσης

¹Λογική: ακολουθία ιδεών, σκέψεων, γεγονότων με εσωτερική συνέπεια, συνάφεια (λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών).

²Σύνταγμα: ο θεμελιακός γραπτός νόμος ενός κράτους, που καθορίζει τη μορφή του πολιτεύματος και ρυθμίζει τους βασικούς κανόνες λειτουργίας του (λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής).

Αναγνώσεις:

«Οι παράνομες συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας» Γιώργος Κασιμάτης, εκδόσεις Λιβάνη, 2011.