Η χαμένη άνοιξη της εστίασης και το γεμάτο ανασφάλεια Καλοκαίρι… (του Δημήτρη Λουκάκη)

Τις τελευταίες εβδομάδες, η ζωή όλων μας άλλαξε με τρόπους που μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσαμε ούτε να φανταστούμε. Για περίπου δύο μήνες, οι άδειοι δρόμοι και τα κατεβασμένα ρολά μάς στέρησαν πολλά από όσα ανέκαθεν θεωρούσαμε δεδομένα.

Μείναμε, λοιπόν, σπίτι.

Και τώρα περιμένουμε να ανοίξουμε πάλι τις πόρτες μας σε μια καθημερινότητα που κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει.

Μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου για την επόμενη μέρα και τα πρακτικά προβλήματα που σίγουρα θα υπάρξουν όταν, επιτέλους, ανοίξουμε τις επιχειρήσεις μας.

Με τα νέα μέτρα μια επιχείρηση θα είναι βιώσιμη;

«Σαφώς και δεν θα είναι βιώσιμη μια επιχείρηση που θα λειτουργεί με όλους αυτούς τους περιορισμούς που έχουν ανακοινωθεί. Γι’ αυτό περιμένουμε τη συμπαράσταση της πολιτείας με μέτρα που θα μας επιτρέψουν να βρισκόμαστε στις επιχειρήσεις μας και την επόμενη σεζόν. Με όλα αυτά τα μέτρα, καμία επιχείρηση εστίασης δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Ένα κατάστημα ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες που γέμιζε με κόσμο, επηρεάζεται πάρα πολύ από τους νέους κανονισμούς, αφού θα πρέπει πλέον να εξυπηρετούμε το 1/3 της πελατείας μας.

Για μένα, όλα είναι απλά μαθηματικά. Τα λειτουργικά έξοδα της επιχείρησης έχουν προβλεφθεί από τον κάθε επιχειρηματία σύμφωνα με το πελατειακό της δυναμικό. Με τα νέα μέτρα, είναι σαν να διπλασιάζεται το ενοίκιο του χώρου. Θα πρέπει λοιπόν η πολιτεία να θεσπίσει μέτρα βοήθειας προς τις επιχειρήσεις, τόσο με φοροελαφρύνσεις όσο και με μείωση ασφαλιστικών εισφορών, με άτοκα δάνεια μακροπρόθεσμου ορίζοντα, για να μπορέσει μία επιχείρηση να επιβιώσει. Μην ξεχνάμε ότι και το 60% του ενοικίου που για τους δυόμιση μήνες λουκέτου οφείλει κάθε μαγαζί να καταβάλει, είναι ένα τεράστιο ποσό, όταν στην ουσία μιλάμε για μια περίοδο με μηδενικά έσοδα.

Με την ιδέα του δανεισμού, έστω και με ευνοϊκούς όρους, δεν συμφωνώ πάντως. Τα μέτρα που θα ληφθούν πρέπει να έχουν χαρακτήρα αυτοχρηματοδότησης και όχι να αναγκαστούν οι επιχειρήσεις να στραφούν προς τον δανεισμό από τράπεζες.

Ακόμα και οι υγιείς επιχειρήσεις, αν αυτά τα μέτρα διαρκέσουν, δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν για καιρό.

Σέβομαι απόλυτα τα μέτρα πρόληψης και πιστεύω ότι στην Ελλάδα γίναμε παράδειγμα προς μίμηση για όλον τον κόσμο και ότι όλοι, από τους πολίτες μέχρι τους γιατρούς, την επιτροπή υγείας και την κυβέρνηση, λειτουργήσαμε με ατομική ευθύνη και σεβασμό στην κοινωνία και στις ευπαθείς ομάδες. Ωστόσο,ελπίζω τα μέτρα αυτά να διαρκέσουν λίγο, καθώς είναι αυτονόητο πως δυσκολεύουν πολύ τη λειτουργία των επιχείρησεων, σε διάφορα επίπεδα.

Όσο για τα οικονομικής φύσεως προβλήματα, τα συνοψίζω στη λίστα μου:

1.Τα αυξημένα έξοδα για τις προσαρμογές που επιβάλλουν οι νέοι κανόνες λειτουργίας και τα μέτρα υγιεινής. Επίσης, η εκ νέου δημιουργία αποθέματος προμηθειών με δεδομένο ότι το ξαφνικό λουκέτο του Μαρτίου ανάγκασε τους περισσότερους να χάσουν το μεγαλύτερο μέρος των προμηθειών τους και να υποστούν μεγάλη οικονομική ζημιά.
2.Η δυσκολία στην πληρωμή ενοικίων, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικών εισφορών και άλλων πάγιων εξόδων. Οι επιχειρήσεις εστίασης έχουν κληθεί με κυβερνητική εντολή να πληρώσουν το 60% των ενοικίων στο διάστημα που ήταν κλειστές και με τη νέα πραγματικότητα θα κληθούν να πληρώνουν το 100% του ενοικίου, των ΔΕΚΟ των ασφαλιστικών εισφορών κλπ, ενώ θα λειτουργούν με χωρητικότητα μικρότερη του 50%.
3.Η διατήρηση των θέσεων εργασίας, καθώς είναι αδύνατο να έχει μία επιχείρηση τον ίδιο αριθμό εργαζομένων που είχε στο παρελθόν, όταν θα λειτουργεί πια με πολύ μειωμένα έσοδα και αριθμό πελατών.
4.Η λειτουργία των καταστημάτων (δεδομένου ότι αυτή θα επιτρέπεται μόνο σε εξωτερικούς χώρους) στις ημέρες με βροχή ή αέρα.
5.Ο συνδυασμός των νέων μέτρων με τα ήδη υπάρχοντα όπως ο αντικαπνιστικός, η ηχορύπανση, τα ωράρια λειτουργίας, η κατάληψη πεζοδρομίου κλπ.
6.Η εκ των πραγμάτων δυσκολία λειτουργίας επιχειρήσεων που έχουν μικρούς ή δεν έχουν καθόλου εξωτερικούς χώρους.

Θα διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας;

Το πιο σημαντικό είναι να μπορέσουν οι επιχειρήσεις εστίασης να κρατήσουν το προσωπικό που είχαν πριν. Μην ξεχνάμε ότι από κάθε τέτοια επιχείρηση ζουν πολλές οικογένειες και αυτό είναι το πρώτο για το οποίο πρέπει να μεριμνήσει η πολιτεία.

Τόσο εγώ όσο και το σύνολο των επιχειρηματιών είμαι σίγουρος ότι θα κάνουμε τα πάντα ώστε να διατηρήσουμε όλους τους εργαζόμενους στις θέσεις τους. Όμως σε αυτήν την προσπάθεια δεν πρέπει να είμαστε μόνοι μας. Πρέπει και η πολιτεία να βοηθήσει και οι εργαζόμενοι να βάλουν νερό στο κρασί τους, βλέποντας μακροπρόθεσμα και όχι μόνο το σήμερα.

Είναι βέβαιο πως θα το παλέψουν, ο καθένας με τον τρόπο του. Όμως η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Αν θέλουμε να επιβιώσει αυτός ο κλάδος, που αναμφίβολα συνιστά μια από τις βαριές βιομηχανίες της χώρας, τότε πράγματι χρειάζονται νέα και άμεσα μέτρα στήριξης. Και αυτό είναι κάτι στο οποίο συμφωνούν, χωρίς υποσημειώσεις, όλοι.

Συλλογος Επαγγελματιών Ελούντας
Ο Πρόεδρος
Δημήτριος Λουκάκης