ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Ένας ευπατρίδης της πολιτικής | του Αντώνη Ζερβού

‘’Καλοχαιρέτα τσοι πεζούς οντέ καβαλικεύεις για να σε χαιρετούν κι αυτοί οντέ δα ξεπεζεύεις.’’ Έλεγε συχνά ο Φοίβος.

Με τον Φοίβο γνωρίστηκα από κοντά το 1989 όταν πρωτοκατέβηκε σαν υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ στον νομό. Τότε ήμουν αντιδήμαρχος, στην 2η θητεία του Γ.Χατζηδάκη.

Μας έφερε σε επαφή ο αείμνηστος Νίκος Χαριτάκης – φίλος και συνεργάτης και των δυό μας – αλλά και ο θείος μου Παναγιώτης Μορφωπός.

Με τον Νίκο ήταν γνωστοί και φίλοι από τα νιάτα τους και τους αγώνες τους για δημοκρατία στο Ηράκλειο, πριν την Χούντα. Με το θείο μου ως νομικοί και οι δύο.

Τα χρόνια εκείνα της έντονης πολιτικοποίησης – μετά την Μεταπολίτευση – βασικό στοιχείο ανάδειξης των πολιτικών προσώπων ήταν η κοινωνική καταξίωση μέσα από τον επαγγελματικό χώρο, η συμμετοχή στα κοινά και φυσικά οι αγώνες για την κοινωνική δικαιοσύνη και τα ανθρώ-πινα δικαιώματα , με δυο λόγια την δημοκρατία που άρχισε να εδραιώνεται μετά την πτώση της χούντας το 1974. Η πολιτική τότε γινόταν με βάση τις αρχές και τις αξίες του προσώπου που διεκδικούσε την ψήφο του κόσμου και όχι απλά από την αναγνωρισημότητα και την επιβολή της εικόμας του από τα ΜΜΕ.

Ο Νίκος μου ζήτησε να βοηθήσουμε τον Φοίβο στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές εκείνης της χρονιάς μιάς και τον ήξερε καλά ως άνθρωπο και ως πολιτικό. Εμένα με προβλημάτισε το ότι δεν ήταν Μεραμπελιώτης και ζήτησα χρόνο να το σκεφτώ.

Είχα ακούσει για την πολιτική του πορεία από τα φοιτητικά του χρόνια και τους δημοκρα-τικούς του αγώνες (συλλήψεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις) που είχε υποστεί. Το διάστημα δε που μεσολάβησε μέχρι τις εκλογές είδα και τον τρόπο που λειτουργούσε, την ποιότητα του ανθρώπου.

Διαπίστωσα ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο με έντονη προσωπικότητα, πολιτική άποψη απολύτως στοιχειθετημένη και θεμελιωμένη, για ένα καταξιωμένο δικηγόρο του Ηρακλείου και κυρίως χωρίς αυλή γύρω του !!! Φίλους ναι, συνεργάτες ναι, αλλά όχι αυλικούς.  Έτσι η απόφασή μου για στήριξή και συμπόρευση μαζί του έγινε εύκολη υπόθεση. Ως γενιά του Πολυτεχνείου με έντονη πολιτικοποίηση κριτήριο επιλογής και για μένα ήταν η προσωπικότητα και το κύρος του ανθρώπου που θα συνεργαζόμουν και όχι μόνο η εντοπιότητα αλλά η ποιότητα.

Έτσι ξεκίνησε μια παράλληλη πορεία συμπόρευσης, βασιζόμενη στον σεβασμό της προσωπικότητάς του καθ’ ενός μας.

Ήταν για μένα ένας – ίσως ο σημαντικότερος – δάσκαλος στον τρόπο άσκησης της πολιτικής αφού ήταν ένας άνθρωπος φιλοσοφημένος, βαθύ γνώστη της πολιτικής –την είχε ζήσει εξ άλλου ποικιλοτρόπως με πολιτικό και προσωπικό κόστος – εργασιομανής, ικανότατος, με χιούμορ αλλά και σοβαρότητα. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα της Κρήτης. Ένας μεγάλος πολιτικός άνδρας. Ταυτόχρονα ήταν ένας απλός, λαϊκός άνθρωπος. Αλλά ποτέ λαϊκιστής. Είχε τον τρόπο να προσεγγίζει όλο τον κόσμο ισότιμα και με την πρέπουσα σοβαρότητα. Πολλές φορές στις επισκέψεις μου για υποθέσεις του Δήμου στα υπουργεία τρώγαμε σε ταβερνάκια των Εξαρχίων και ιδιαίτερα κουτουκάκια που ήταν η προτίμησή του. Διάλεξε δε να κάνει γραφείο και σπίτι στην Αθήνα στα Εξάρχεια, κοντά στην πλατεία και όχι σε κάποιο ‘’καλό’’ προάστιο.

Μου άνοιξε πολλές πόρτες, γνώρισα πολλές πολιτικές προσωπικότητας της εποχής και του χώρου μας (ΠΑΣΟΚ). Έμαθα πως να προσεγγίζω τα θέματα που αφορούσαν τον δήμο, πως έπρεπε να είμαι προετοιμασμένος ώστε η πολιτική του παρέμβαση να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο Φοίβος μου γνώρισε τον εξάδε-λφό του Γιώργο Μπιρδημίρη – πολύ φίλο μου πλέον – πρώην Βουλευτή Αθηνών και διοικητή της ΔΕΗ , και ξεκινήσαμε την περιπέτεια της ηλεκτροδότησης της Σπιναλόγκα από την ΔΕΗ το 2000 που δείχνει να ολοκληρώνεται τώρα.

Πρωτοεκλέχτηκε το 1989 και αποφάσισε να αποσυρθεί το 2003.

Στις κουβέντες που κάναμε συνειδητοποίησα ότι εκτός των άλλων σημαντικών κυβερνη-τικών θέσεων που του ανατέθηκαν και από τον Ανδρέα Παπανδρέου και από τον Κώστα Σημίτη στην περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν η προεδρία της Επιτροπής της Βουλής για την Αναθεώρηση του Συντάγματος το 2000. Μάλιστα μου έκανε την τιμή να μου δώσει ένα αντίτυπο του τόμου των Πρακτικών αυτής της Επιτροπής με ιδιόχειρη αφιέρωση.

Στην πορεία του αυτή ο Φοίβος είχε βέβαια άξια συμπαραστάτη την αγαπημένη του σύζυγο του  Μαριώ – Μαρία Λυγιδάκη από τα Χανιά – αρχιτέκτονα, πρώτη Γεν. Δντρια της Περιφέρειας Κρήτης – που τον στήριξε στις δύσκολες ώρες της εξορίας του και απέκτησαν τον Γιάννη και Μυρτώ . Δυστυχώς όμως την έχασε νωρίς .

Ο Γιάννης Ιωαννίδης, δικηγόρος, πρώην Γεν. Γραμματές του ΥΠ.ΕΣ. έπιασε το νήμα από κει που το άφησε ο πατέρας του και συνεχίζει με τον δικό του τον τρόπο, αλλά πάνω σε στέρεα βάση.

Τελευταία μεγάλη χαρά του Φοίβου ο εγγονός του – Φοίβος – που τον είδε για τελευταία φορά την ημέρα που ‘’έφυγε’’.

Ο κόσμος λέει : ‘’Με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα μαθαίνεις’’ .

Και ο Φοίβος ήταν καλός δάσκαλος. Με άποψη και κύρος. Έμαθα μαζί του τι σημαίνει πολιτική, τι πολιτική ηθική και τι συνέπεια λόγου και έργων.

Φοίβο καλό σου ταξίδι . Το ίχνος σου στον τόπο μας, που πολυαγαπούσες, είναι βαθύ και ανεξίτηλο.

Σ’ ευχαριστώ για όσα μου έμαθες .

Αντώνης Εμμ. Ζερβός

Πρώην Δήμαρχος Αγ. Νικολάου