Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος αποκλεισμού (του Βασίλη Χατζηδάκη)

Newsroom 27/01/2017Τελευταία ενημέρωση: 27/01/2017

Ανάγνωση ενός λεπτού

Στον ευρύτερο Δήμο Αγίου Νικολάου, υπάρχουν 50 παιδάκια που χρήζουν παράλληλης στήριξης (δηλ. ένα εκπαιδευτικό που βοηθά αυτά τα παιδιά στη ψυχολογική και γνωσιολογική προσαρμογή εντός αίθουσας). Μόνο 17 απολαμβάνουν αυτό το δικαίωμα. Μάλιστα 50, είναι μόνο οι διαγνωσμένες περιπτώσεις από τους δημόσιους φορείς πιστοποίησης.

Όταν η κόρη μου πήγαινε δημοτικό, κάποιοι γονείς διαμαρτυρόντουσαν για ένα παιδάκι με τέτοιο πρόβλημα και απαιτούσαν την απομάκρυνσή του λόγο επιθετικής συμπεριφοράς. Μετά από παρέμβαση ενός φωτισμένου Διευθυντή και της πλειοψηφίας του Συλλόγου Γονέων, βρέθηκε εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης και βοήθησε την ομαλή ένταξη του παιδιού στις απαιτήσεις ενός σχολείου, που απεχθάνεται τις ιδιαιτερότητες…

Πριν μερικούς μήνες καμάρωσα το όνομά του παιδιού αυτού στους αριστεύσαντες συμμαθητές της κόρης μου. Θεώρησα ότι είναι και μια προσωπική μου δικαίωση. Μια δικαίωση όλων όσων νοιάστηκαν, πάλεψαν και κατάφεραν, να μην βγάλουν έναν νέο άνθρωπο στο περιθώριο. Επιστημονικά κάθε άλλη “λύση” στην αντιμετώπιση παρόμοιων προβλημάτων είναι μη ενδεδειγμένη και οδηγεί σε κοινωνικούς “Καιάδες”.

Το ίδιο δεν συμβαίνει σήμερα με όσα παιδιά δεν έχουν παράλληλη στήριξη. Κάποια από αυτά θα παιδευτούν (και θα παιδέψουν) επί χρόνια στο Δημοτικό, άλλα θα αναγκαστούν να μεταφερθούν σε ειδικά σχολεία, άλλα θα αποχωρήσουν από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Τριαντατρία λοιπόν τέτοια παιδάκια, βιώνουν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος αποκλεισμού και αποτελούν απόδειξη της κρίσης μιας κοινωνίας που ξεκάνει τα παιδιά της.

Θεωρώ μεγάλη ήττα του γονεακού κινήματος να μην έχει κινητοποιθεί στο βαθμό που θα έπρεπε, καθώς θα υπάρχουν (κατ’ αριθμητική αναλογία), πολλές χιλιάδες τέτοια παιδάκια σε πανελλαδικό επίπεδο. Και σίγουρα, αποτελεί όνειδος για μια κυβέρνηση που λέει ότι νοιάζεται για τους πιο αδύναμους, για τη νέα γενιά και για το κράτος πρόνοιας…