 |  |  |
Τί ακριβώς συζητά η κυβέρνηση στο Eurogroup και στη σύνοδο Κορυφής; Την κατάργηση των δύο μνημονίων; όχι. Την εφαρμογή του προγράμματός της; ούτε. Την ακύρωση της διαδικασίας αξιολόγησης και της τρόικας; και πάλι όχι. Συζητά, μετά από συνεχείς υποχωρήσεις, στη βάση ενός τρίτου μνημονίου, που πλέον ή θα είναι «απλά» υφεσιακό και αντικοινωνικό ή θα είναι αδύνατον να υπερψηφιστεί ακόμα και από την πιο πρόθυμη για συμφωνία εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ.
Άρα εκ των πραγμάτων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ως συγκροτηθείσα στη βάση της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη έχει τελειώσει, δηλαδή έχει ματαιωθεί σε τέτοιο βαθμό ως προς τις στοχεύσεις της ώστε έχει απονομιμοποιηθεί. Το πότε αυτό θα εκδηλωθεί από πλευράς λαϊκής δυσαρέσκειας είναι ανοιχτό αλλά δευτερεύον και σε κάθε περίπτωση δε θα αργήσει μάλλον πολύ. Αν μεν η κυβέρνηση «περάσει» έστω ένα απλά κακό μνημόνιο θα έχει καταρρίψει τον πυρήνα της ορμητικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ που έλαβε χώρα στη βάση του δίπολου μνημόνιο – αντιμνημόνιο.
Οι νικητές των εκλογών, πέντε μήνες μετά θα έχουν κατά κράτος ηττηθεί. Αν η κυβέρνηση εκβιαστεί από τους εταίρους να διαφωνήσει, η γραμμή «και ευρώ και αντιμνημόνιο» που επίσης κυριάρχησε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ανατραπεί, καθώς θέλοντας και μη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τεθεί ενώπιος ενωπίω με την ανάγκη να διαλέξει και επίσημα ένα από τα δύο. Ακόμα δε και αν αποφασίσει την έξοδο από το ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα είναι το κόμμα στο οποίο εξελίχτηκε μετά το 2012. Αν επιλέξει μνημόνιο – όπως και αν το ονομάσει – θα εξαφανιστεί. Αν επιλέξει ρήξη με ουσιαστικούς όρους και προκειμένου να υπηρετήσει μια τέτοια επιλογή θα πρέπει να αναβαθμιστεί σε ένα λαϊκό – απελευθερωτικό μέτωπο με άλλη στρατηγική και με ευρύτερες δυνάμεις συσπειρωμένες γύρω του.
Άρα λοιπόν οι διαπραγματεύσεις που εξελίσσονται θέτουν μια σειρά ζητημάτων: πρώτον, η κυβέρνηση έχει απολέσει τη νομιμοποίηση να υπογράψει μια συμφωνία, έστω και όπως η τελευταία που η ίδια πρότεινε. Το γεγονός ότι όπως πολλοί επισημάναμε, με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου κέρδισε χρόνο υπέρ των πιστωτών και εις βάρος της χώρας και του λαού δεν την αθωώνει αλλά την ενοχοποιεί περισσότερο, ακόμα και αν κανείς αποδεχτεί το θεώρημα περί λάθους και καλής, δηλαδή αφελούς πίστης. Και σε κάθε περίπτωση ένα λάθος δε διορθώνεται με ένα επόμενο.
Δεύτερον, η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει μακριά. Χωρίς τον αντιμνημονιακό συνεκτικό ιστό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα σοσιαλδημοκρατών, ορισμένων κομμουνιστών και λαϊκής δεξιάς.
Τρίτον, το υποκείμενο ΣΥΡΙΖΑ, ως το κατεξοχήν προϊόν του δίπολου μνημόνιο – αντιμνημόνιο τελειώνει, μαζί με την υπέρβαση του εν λόγω δίπολου. Τώρα από τη μια ορθώνεται το μπλοκ δυνάμεων που τάσσονται στρατηγικά υπέρ της νεοαποικιακής εξάρτησης της χώρας και από την άλλη η ανάγκη ενός υποκειμένου- διότι ακόμα δεν υφίσταται το ίδιο το υποκείμενο – λαϊκοαπελευθερωτικού και ανασυγκροτητικού προγράμματος και χαρακτήρα.
Δυνάμεις μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ – και μακάρι αυτή να ήταν ή να γίνει έστω και τώρα η στάση εν γένει του ΣΥΡΙΖΑ – μπορούν να διαδραματίσουν καίριο ρόλο. Αλλά να ξέρουν ότι ο λαός δε θα τους περιμένει πολύ ακόμα.
Θέμης Τζήμας
- Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, με εγκυρότητα και αξιοπιστία, στο cna.gr
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Facebook
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Twitter
- Ακολουθήστε το cna.gr στο YouTube
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Instagram
