Ιστορική η απόφαση του Δ.Σ. Αγίου Νικολάου για το «Καθολικό» | του Νίκου Χαλκιαδάκη

Το Δημοτικό Συμβούλιο κλήθηκε να συζητήσει εν όψει της αιτήσεως της εταιρείας για άρση απαλλοτρίωσης και αποχαρακτηρισμό χερσαίας ζώνης στο Καθολικό και να λάβει την απόφαση, η οποία
θα επικαιροποιήσει την με αριθμό 209/1988 απόφαση του τότε δημοτικού συμβουλίου Αγίου Νικολάου.

Θέλουμε και βοηθούμε τις τουριστικές επενδύσεις, το αποδεικνύουμε διαχρονικά. Όμως εν προκειμένω, αν τυχόν επανερχόταν με μια τέτοια απόφαση του δημοτικού λιμενικού ταμείου και υπερψήφίζε την άρση που ζητάει ο ιδιώτης, ακύρωνε θεσμικά και ουσιαστικά, εμάς το δημοτικό συμβούλιο, που έχει ήδη κρίνει επί του θέματος από το 1988 αρνητικά και ακύρωνε και κατ’ επέκταση τον ίδιο τον πολίτη. Αυτό δεν έπρεπε και δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Το δημοτικό συμβούλιο είναι πολιτικά υπεράνω του δημοτικού λιμενικού ταμείου.

Ο όρος επικαιροποίηση υποδηλώνει ότι η προαναφερόμενη απόφαση 209/1988 του ΔΣ είναι σε ισχύ και χρειάζεται μια επικαιροποίηση προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, εν όψει των αιτημάτων της ιδιωτικής εταιρείας.

Το δημοτικό συμβούλιο ως Προισταμένη Αρχή επί του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, έχει προφανές έννομο συμφέρον να συζητήσει επί του θέματος, όπως και έπραξε τώρα και να μην σιγήσει, να μην σιωπήσει. Ούτε έπρεπε να αναβάλει το θέμα.

Τυπικά, δεν υπάρχει απόφαση Δημ. Λιμενικού Ταμείου, από τη στιγμή που υπάρχει σε ισχύ προηγούμενη απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.

Επί του ιστορικού λοιπόν καταρχήν σκέλους του συγκεκριμένου θέματος, η ανέγερση του ξενοδοχείου Μίνως Παλάς, στη κορυφή του λόφου του Καθολικού, άρχισε το 1977.

Ενωρύτερα λοιπόν το έτος 1960, το Ελληνικό Κράτος, ενέκρινε την χερσαία ζώνη λιμένος Αγίου Νικολάου και στο συγκεκριμένο μέρος του Καθολικού καθόρισε ότι η χερσαία ζώνη αρχίζει από τον αμαξωτό τότε δρόμο και σε βάθος 50 μέτρα από την αιγιαλίτιδα ζώνη και από το σημείο αυτό μέχρι το ακρωτήρι, απέναντι από το νησί Άγιοι Πάντες το καθόρισε σε βάθος 100 μέτρα από την αιγιαλίτιδα ζώνη.

Κατόπιν με το ΦΕΚ 112 του έτους 1967, ολοκληρώνεται η απαλλοτρίωση έκτασης 33.907 στρεμμάτων υπέρ του τότε Λιμενικού Ταμείου Λασιθίου στα εκεί οικόπεδα του καθολικού, στο ‘’Μπουρούνι’’, και με το ΦΕΚ αυτό ειδοποιούνται οι δικαιούχοι ότι έγινε παρακατάθεση. Δηλαδή με την παρακατάθεση αυτή στο Ταμείο Παρακαταθηκών έγινε οριστική τέλεση της απαλλοτρίωσης. Δηλαδή αυτή συντελέστηκε.

Αυτό είναι το 1ο δεδομένο που δεν αμφισβητείται και καταρρίπτει τον οποιοδήποτε ισχυρισμό περί μη τέλεσης της απαλλοτρίωσης. Για τυχόν ενστάσεις επί της τιμής, αποτελεί αντικείμενο άλλο, η αποστέρηση της ιδιοκτησίας όμως πλέον είναι οριστική και αμετάκλητη.

Κατόπιν με το ΦΕΚ 183 του 1976, έγινε μερική ανάκληση της απαλλοτρίωσης για την χερσαία ζώνη λιμένος του Αγίου Νικολάου και αποδόθηκαν 11 στρέμματα και οριστικοποιήθηκε η χερσαία ζώνη στα 50 μέτρα και η απαλλοτριωμένη έκταση – ακίνητο στα 22 στρέμματα, υπέρ του Λιμενικού Ταμείο Λασιθίου.

Δεν μπορεί να αρθεί η απαλλοτρίωση με απόφαση της Διοίκησης αλλά μόνο με δικαστική απόφαση του ΣΤΕ, που εξάλλου το 1987 είχε ασκηθεί αίτηση ακύρωσης από την ΜΙΝΩΣ ΠΑΛΛΑΣ στο ΣΤΕ για άρση της απαλλοτρίωσης και τότε το Υπουργείο είχε απαντήσει ότι είναι συντελεσμένη η απαλλοτρίωση και δεν μπορεί να αρθεί και για το λόγο αυτό και όπως ειπώθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο, πιθανόν ματαιώθηκε ή απορρίφθηκε.

Επομένως η απαλλοτρίωση δεν μπορεί να αρθεί βάσει του νόμου των απαλλοτριώσεων διότι το στοιχείο της δημοσίας ωφέλειας σε συντελεσμένη απαλλοτρίωση εξακολουθεί να συντρέχει χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό και δεν μπορεί να γίνει ανάκληση, ακόμα και να το απαλλοτριωμένο ακίνητο δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για το σκοπό που απαλλοτριώθηκε αλλά για άλλο σκοπό δημοσίας ωφέλειας.

Ακόμη δεν είχε υποβληθεί αίτηση ανάκλησης της απαλλοτρίωσης εντός της 6μηνης ανατρεπτικής προθεσμίας που προβλέπει ο σχετικός Νόμος. Το θέμα είναι πλέον λήξαν και η απαλλοτρίωση συντελεσμένη.

Επί του νομικού σκέλους του θέματος

Η έκταση αυτή λοιπόν απαλλοτριώθηκε υπέρ του Λιμενικού Ταμείου Λασιθίου, τότε. Ήταν στη διαχείριση του ΕΟΤ, όμως η κυριότητα αυτής της έκτασης ανήκε στο τότε Λιμενικό Ταμείο Λασιθίου και σήμερα ανήκει στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Αγίου Νικολάου, του οποίου είναι καθολικός διάδοχος, έχοντας υπεισέλθει στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις και κατ’ επέκταση αυτή η έκταση ανήκει στο Δήμο Αγίου Νικολάου, αφού το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο ανήκει στο Δήμο Αγίου Νικολάου και αυτό από τον Απρίλιο του 2013.

Εξάλλου η ίδια η ΕΤΑΔ, που είναι η αρμόδια διεύθυνση του κράτους για τη διαχείριση των δημοσίων ακινήτων, με έγγραφό της προς την εταιρεία στις 26 Μάϊου 2021, δηλώνει ότι η έκταση αυτή δεν της ανήκει.

Η εταιρεία, με την ολιγωρία και τις παραλείψεις του Δήμου μας, έχει καταχωρήσει όλη την έκταση εκεί ως δική της, εκτάσεως συνολικά 54 στρεμμάτων. Όμως μέσα σε αυτά τα 54 στρέμματα, είναι και η απαλλοτριωμένη έκταση των 22 στρεμμάτων υπέρ του Λιμενικού Ταμείου Αγίου Νικολάου σήμερα. Οφείλει λοιπόν ο Δήμος και ειδικώτερα το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο εγκαίρως να δηλώσει τα δικαιώματά του στο Κτηματολόγιο Αγίου Νικολάου, η οποία προθεσμία λήγει τέλη Δεκεμβρίου του 2022. Δηλαδή η απαλλοτρίωση αυτή δυστυχώς δεν έχει καταχωρηθεί στο κτηματολόγιο Αγίου Νικολάου, πράγμα που πρέπει να διορθώσουμε άμεσα και να λάβει ξεχωριστό κτηματολογικό αριθμό (ΚΑΕΚ) η έκταση αυτή, με κύριο εμάς, είτε ως Δήμο, είτε το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει εχθές!!!

Επί της ουσιαστικού μέρους

1) Πρώτα απ’ όλα, η αίτηση της εταιρείας πρωτοκολλήθηκε στο Λιμενικό Ταμείο στις 20 Σεπτεμβρίου 2021 και με την ίδια ημερομηνία εστάλη στο Δήμο Αγίου Νικολάου, που ήταν δύο από τους έξι συνολικά αποδέκτες του εγγράφου αυτού.

Τον Δεκέμβριο του 2021 απλώς κοινοποιήθηκε στο Λιμενικό Ταμείο η απάντηση του Υπουργείου Περιβάλλοντος, που είχε διαβιβαστεί και σ’ αυτό η παραπάνω αίτηση, το οποίο απήντησε ότι δεν έχει αρμοδιότητα (γεγονός που γνώριζε ήδη ο Δήμος) και ότι αρμοδιότητα έχει ο Δήμος – το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Αγίου Νικολάου, αφού αφορούσε αίτηση για τροποποίηση χερσαίας ζώνης λιμένα. Το θέμα αυτό λοιπόν είχε κρατηθεί κρυφό από τα θεσμικά όργανα και από τους δημοτικούς συμβούλους τόσους μήνες. για ποιο λόγο αυτή η παράλειψη;

2) Ο ιδιώτης σήμερα, ζητάει την άρση της απαλλοτρίωσης (την οποία τουλάχιστον κατά μέρος οι δικαιοπάροχοί της την είχαν αποδεχθεί στο παρελθόν και εν μέρει είχαν αποζημιωθεί) και ζητούν την κατάργηση της χερσαίας ζώνης. Ούτε καν τον περιορισμό του πλάτους της.

Επομένως, ο Δήμαρχος που πρότεινε από μόνος του στο Λιμενικό Ταμείο τον περιορισμό του πλάτους της Χερσαίας Ζώνης στα 15 μέτρα, τι ακριβώς ήθελε να πετύχει;

Δεν είχε τέτοια εντολή ο Δήμαρχος, παραβλέποντας την ισχύουσα απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του 1988, να ενεργεί αυτοβούλως και αυθαίρετα.

· Το ότι η δόμηση στα εκτός σχεδίου αρχίζει από τα 50 μέτρα και μετά, πράγμα που ισχύει επί της αρχής, ότι δηλαδή δεν μπορείς να οικοδομήσεις κτήριο, όμως τούτο δεν παρέχει ασφάλεια στο ότι δεν θα δοθεί ειδική εξαίρεση από το Υπουργείο (ΥΠΕΚΑ) για ανέγερση κτηρίων και στην πλευρά του Καθολικού λόγω της επιπρόσθετης δόμησης που θα δοθεί με την τυχόν επανάκτηση έκτασης από τον ιδιώτη.
· Επίσης, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα γίνουν πισίνες, πέτρινες περιφράξεις και διαμορφώσεις, κλπ.
· Ότι δεν θα είχε πλέον πρόσβαση ο δημότης,
· Ότι δεν θα υπάρχει δυνατότητα εκμετάλλευσης από το Λιμενικό Ταμείο, αφού θα απωλέσει μεγάλο τμήμα του ακινήτου αυτού των 22 στρεμμάτων.

Κάνουμε αγώνα για να πάρουμε επιπλέον χερσαία ζώνη λιμένος σε Πλάκα, Ελούντα, Σίσι και Μίλατο και εδώ που έχουμε, θέλουμε να την παραχωρήσουμε; Τούτο δεν είναι λογικό;

Ο κ. Δήμαρχος θα έπρεπε να είναι διεκδικητικός εις όφελος του Δήμου και των δημοτών του και όχι να απεμπολεί δικαιώματα που ανήκουν πλέον στον Δήμο μέσω του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου.

3) Τα αιτήματα του ιδιώτη εκ των πραγμάτων προκαλούν την τοπική κοινωνία ενώ οι δικαιοπάροχοί του είχαν αποδεχτεί και συμφωνήσει έμπρακτα με την κατάσταση ως έχει μέχρι σήμερα, μη ασκώντας ένδικα μέσα κατά της απόφασης για την απαλλοτρίωση, που από το 1976 με το ΦΕΚ 183, με την μερική ανάκληση, έγινε αμετάκλητη.

4) Η χερσαία ζώνη των 50 μ. στο Minos Palace πρέπει να παραμείνει ως έχει και να διαμορφωθεί το πράσινό της να γίνουν σκαλάκια, παγκάκια, να φτιαχτεί ο πεζόδρομος και να μπει φωτισμός, όπως αρχικά είχε προοριστεί, προκειμένου να γίνει ένας καλαίσθητος χώρος περιπάτου και αναψυχής που θα απολαύσουν δημότες αλλά και οι πελάτες των παρακείμενων ξενοδοχείων.

Το Λιμενικό Ταμείο Λασιθίου είχε αρχική προμελέτη που εγκρίθηκε στις 6/9/1992 από την Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας Λασιθίου η οποία ανέθεσε και την εκπόνηση οριστικής μελέτης στην οποία περιλαμβάνεται η διαμόρφωση της χερσαίας ζώνης, η οποία έγινε από τους μελετητές Βασιλειάδη-Τζίκα (αρχιτέκτονες) και Μοσχογιαννάκη (πολιτικός μηχανικός) και εγκρίθηκε με την με αρ. 1851/91/27-10-1995 απόφαση Νομάρχη Λασιθίου. Η οριστική μελέτη αυτή προβλέπει κατασκευή μικρών προβλήτων, κρηπιδωμάτων και έργων αναψυχής και περιπάτου στο Καθολικό και την χερσαία ζώνη του. Άγνωστος είναι ο λόγος γιατί αυτή η μελέτη παρέμεινε αδρανής και είχε “θαφτεί” όλα αυτά τα χρόνια. Υπάρχει στις βιβλιοθήκες στο Λιμενικό Ταμείο Αγίου Νικολάου.

Η ύπαρξη οριστικής μελέτης σημαίνει ότι μπορούν κάλλιστα να αρχίσουν οι διαδικασίες από πλευράς Δήμου για την εξασφάλιση χρηματοδότησης και την υλοποίηση των έργων που προτείνει – ενδεχομένως με μια επικαιροποίηση – ήτοι μια νέα περιβαλλοντική μελέτη ως προς τις τεχνικές προδιαγραφές των έργων, λόγω της παρέλευσης 26 ετών από την εκπόνησή της – και αυτό αποτελεί ένα από τα στοιχεία της σημερινής επικαιροποίησης της 209/1988 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ως κατάληξη

Βάσει λοιπόν των ανωτέρω, ως Δημοτικό Συμβούλιο κληθήκαμε και αποφασίσαμε και λάβαμε κατά πλειοψηφία την απόφαση της επικαιροποίησης της προηγούμενης απόφασης 209/1988 και συγκεκριμένα:

1) Ότι δεν δεχόμαστε την οποιαδήποτε μείωση της χερσαίας ζώνης λιμένος κάτω των 50 μέτρων και θεωρούμε η απαλλοτριωμένη έκταση των 22 στρεμμάτων νόμιμα και εξ’ ολοκλήρου ανήκει στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Αγίου Νικολάου.

2) Να κινηθούν άμεσα όλες οι διαδικασίες με βάση την αρχική μελέτη του 1995, προσαρμοσμένη στο σήμερα, για τη συνολική ανάπλαση της περιοχής στο Καθολικό και την απόδοση της στο κοινωνικό σύνολο.

Όπως και τότε η απόφασή του δημοτικού συμβουλίου του 1988 ήταν ιστορική, άλλο τόσο ιστορική ήταν και η δική μας που την επικαιροποίησε και το ίδιο ιστορική ήταν και η ψήφος του καθενός από εμάς, που εκπροσωπούμε τον σημερινό δημότη.

Οι Δήμαρχοι που γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές, έδωσαν μάχη για το εν λόγω θέμα στο παρελθόν. Ο ένας είναι ο αείμνηστος Ρούσσος Καπετανάκης, ο Δήμαρχος που έφερε τον τουρισμό στον Άγιο, που βοήθησε στην δημιουργία του Μίνως Μπιτς με την έκταση που παραχωρήθηκε με αντάλλαγμα το 25%, που έφτιαξε το Μουσείο, την αποχέτευση, που έκανε την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου της Λίμνης, που υπάρχει μέχρι σήμερα, αυτός που απαλλοτρίωσε τα ακίνητα για τη σχολική στέγη που χτίστηκαν τα λύκεια στο Ξηρόκαμπο και ακόμα και την ύδρευση στη πόλη. Δηλαδή ήταν ένας άνθρωπος διορατικό και χαρισματικός και πολύ μπροστά από την εποχή του. Το αναγνωρίζουν όλοι. Και ο άλλος ήταν ο Γιώργος Χατζηδάκης που ήταν ο Δήμαρχος της τότε ιστορικής απόφασης του 1988.

Σωστά ψηφίσαμε και ελήφθηκε αυτή η ιστορική απόφαση. Η αναβολή δεν ωφελούσε σε τίποτε, εξάλλου οι απορίες και οι διευκρινήσεις δεν ακούστηκαν ούτε ζητήθηκαν στη συνεδρίαση του Λιμενικού Ταμείου προ ημερών, όταν αποφάσισε θετικά, παρουσία και εισηγούντος του Δημάρχου, για τον περιορισμό της χερσαίας ζώνης λιμένος στο Καθολικό, η οποία όμως απόφαση τελικά και ευτυχώς ακυρώθηκε.

Η όποια μείωση της χερσαίας ζώνης στο Καθολικό, θα σήμαινε αυτομάτως και απώλεια του κοινοφελούς σκοπού του απαλλοτριωμένου ακινήτου των 22 στρεμμάτων.

Ευτυχώς, αυτό το ενδεχόμενο αποφεύχθηκε με την ιστορική ψήφο μας και απόφαση που λάβαμε. Η χθεσινή απόφαση ανταποκρίνεται στη βούληση των δημοτών που μας εμπιστεύθηκαν με την ψήφο του, ακούσαμε τις ανησυχίες τους και ενεργήσαμε άμεσα 13 σύμβουλοι με την κατάθεση της αίτησης για σύγκληση εκτάκτου Δημοτικού Συμβουλίου.

Πλέον η ιστορική χθεσινή απόφαση είναι δεσμευτική και πάνω από όλα είναι παγιωμένη στη συνείδηση του Αγιονικολιώτη.

Vox populi, vox Dei”, όπερ σημαίνει “φωνή λαού, φωνή Θεού, και ερμηνευόμενο, πρέπει κανείς να συμμορφώνεται με τη θέληση των πολλών.