The Wall: Μηνύματα και μικρές ιστορίες από το τεράστιο έργο των Pink Floyd | +Video

Μόλις δύο μήνες μετά τη κυκλοφορία του θρυλικού “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”, τον Αύγουστο του ’67 εμφανίστηκε ένα συγκρότημα που θα άφηνε τη δική του σφραγίδα στη παγκόσμια μουσική, χαράσσοντας νέους δρόμους και νέες επιρροές για γενιές και γενιές μουσικών. Το διπλό “The Piper at the Gates of Dawn” ήταν το πρώτο “παιδί” των Pink Floyd που είχαν στο “τιμόνι” τους τον Syd Barrett. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο στούντιο της Abbey Road, σε μια “παράλληλη” συνομιλία με τους Beatles.

Η προσωπικότητα του Barrett επέδρασε πάνω σε ολόκληρη τη ψυχεδελική σκηνή της εποχής και ιδίως, πάνω στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας που παρότι αυτονομήθηκαν μετά την “εξαφάνισή” του, αναφέρονταν πάντα σε αυτόν. Το τρομερό δίδυμο Waters / Gilmour προχώρησε στα δικά του μονοπάτια, πιάνοντας σπουδαίες στιχουργικές και μουσικές κορυφές. Το “Dark Side of the Moon” θεωρείται δικαίως το magnum opus της μπάντας, με το Wall να εκλαμβάνεται ως το πιο μεγαλεπήβολο έργο τους.

Η ροκ όπερα των Floyd κατατάσσεται στο Νο 43 των 500 καλύτερων άλμπουμ όλων των εποχών από το Rolling Stone Magazine και αποτελεί έναν εν πολλοίς βιωματικό δίσκο για τον ίδιο τον Waters. Παρακάτω θυμόμαστε πέντε όχι τόσο γνωστά στοιχεία για έναν δίσκο που συνόδευσε τη πτώση του τείχους του Βερολίνου και συμβολίζει τη πτώση πολλών και διαφορετικών, προσωπικών και μη, τειχών.

Τα κρυφά μηνύματα στο Empty Spaces

Στη μέση του κομματιού, ακούγονται κάποιες φωνές στο “background”. Αν το απόσπασμα παιχτεί ανάποδα, έχουμε το μήνυμα: “Hello, Luka… Congratulations. You have just discovered the secret message. Please send your answer to Old Pink, care of the Funny Farm, Chalfont – Roger! Carolyne’s on the phone! – Okay”. Πρόκειται για ένα μήνυμα – φόρο τιμής στον Syd Barrett (Old Pink).

Όταν οι Pink Floyd συνάντησαν τον Prince

Ήταν 24 Απριλίου του 2016 όταν ο David Gilmour τίμησε τη μνήμη του Prince “παντρεύοντας” στη σκηνή το Comfortably Numb με τη “μοβ βροχή” που έγραψε τη δική της ιστορία στο μουσικό στερέωμα. Η συναυλία είχε γίνει για τη φιλανθρωπική οργάνωση Teenage Cancer Trust:

Σημειώνεται πως ενώ τα περισσότερα τραγούδια του “The Wall” γράφτηκαν από τον Roger Waters, το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του “Comfortably Numb” γράφτηκε από τον David Gilmour. Ο Roger Waters έγραψε τους στίχους και κάποιες επιπρόσθετες νότες δίνοντας προσωρινά τον τίτλο “The Doctor” που στη συνέχεια άλλαξε σε “Comfortably Numb”. Οι στίχοι περιγράφουν τη σχέση μεταξύ του γιατρού και του Pink, του κεντρικού ήρωα της ιστορίας. Ο Roger Waters είχε δηλώσει πως οι στίχοι μεταφέρουν προσωπικές του εμπειρίες. Η μία προέρχεται από τον καιρό που ήταν παιδί και ιδιαίτερα φιλάσθενος. Η δεύτερη εμπειρία συνδέεται με ένα live των Floyd στο Spectrum της Philadelphia στο πλαίσιο της περιοδείας In The Flesh, όταν ο Waters είχε κράμπες στο στομάχι αλλά έπρεπε να παίξει. Ο γιατρός στα παρασκήνια του έδωσε ένα χάπι, με τον ίδιο να μη μπορεί να παίξει καλά στο live. Παρόλα αυτά, όπως θυμόταν σε συνέντευξή του, κανείς από το κοινό δεν το κατάλαβε, παρότι ο ίδιος αισθανόταν “υπέροχα μουδιασμένος”.

Η ηχογράφηση του “Comfortably Numb”, με παραγωγούς τους Bob Ezrin, David Gilmour, James Guthrie και Roger Waters, κράτησε από τον Απρίλιο έως το Νοέμβριο του 1979. Στη δεύτερη πλευρά του single, υπήρχε το “Hey You”. Το “Comfortably Numb” συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της βραβευμένης με Oscar ταινίας “Ο Πληροφοριοδότης” (The Departed, 2006), στην εκτέλεση των Roger Waters, Van Morrison και Band, ενώ η ίδια εκτέλεση ακούστηκε και σε επεισόδιο της σειράς The Sopranos (2007).

Το “τείχος” του Waters

Η έμπνευση για τον τίτλο του δίσκου ήρθε στο μυαλό του Roger Waters κατά τη διάρκεια συναυλίας της μπάντας στο Μόντρεαλ του Καναδά. Την ώρα που έπαιζε μια ακουστική εκδοχή του “Pigs on the wing” και όντας εκνευρισμένος από έναν θεατή που είχε ανάψει μια φωτοβολίδα, ο Waters έφτυσε εναντίον του και έκτοτε, σκέφτηκε πως θα ήθελε να είχε ένα τοίχο ανάμεσα σε εκείνον και τους θεατές που δεν ενδιαφέρονταν για τη μπάντα που έβλεπαν μπροστά τους. Το περιστατικό έγινε στις 6 Ιουλίου του 1977 στο Olympic Stadium, με τον Waters να αναφέρεται στο γεγονός που τον ενέπνευσε για το όνομα του άλμπουμ, μιλώντας στον Howard Stern.

Για την ιστορία, ο θεατής εκνευρίστηκε περισσότερο από τη συμπεριφορά του Waters, άναψε φωτοβολίδες και πυροτεχνήματα, με τον τραγουδιστή των Floyd να φωνάζει “For f–k’s sake, stop letting off fireworks and shouting and screaming. I’m trying to sing this song!”.

Η επανένωση

Το The Wall φημολογείται πως ήταν μεν μια κορυφαία στιγμή της μπάντας, ήταν όμως και η αφορμή για να τα “σπάσουν” Gilmour και Waters, οι οποίοι είχαν διαμάχες από τα προηγούμενα χρόνια για τον τρόπο που ηχογραφούσε το συγκρότημα. Οι Pink Floyd συνέχισαν χωρίς τον Waters ο οποίος όμως παρουσίασε μόνος του το “The Wall” μπροστά στο τείχος του Βερολίνου, τον Ιούλιο του 1990.

Ο ίδιος ο Waters είχε δηλώσει πως είχε καλέσει και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας για να παίξουν μαζί του, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν. 15 χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2005, βρέθηκαν πάλι όλοι μαζί στη σκηνή του Live 8 που είχε στηθεί στο Hyde Park του Λονδίνου αναβιώνοντας, μέσα σε 23 μόλις λεπτά, τις πιο εμβληματικές στιγμές μιας σπουδαίας καριέρας. Η εμφάνισή τους έκλεισε με το “Comfortably numb”.

Η ταινία και η σχέση με τον Scarfe

Η ταινία “The Wall” βγήκε στις αίθουσες το 1982. Ο Alan Parker σκηνοθέτησε το εγχείρημα και ο Bob Geldof (τραγουδιστής των Boomtown Rats) ενσάρκωνε τον Pink, τον κεντρικό ήρωα του concept άλμπουμ. Το σενάριο ήταν γραμμένο από τον ίδιο τον Waters. Η ταινία είχε ελάχιστους διαλόγους, δίνοντας έμφαση στα τραγούδια των Pink Floyd και τη χρήση των σπουδαίων και διαχρονικών animation εφέ του Gerard Scarfe, όπως τα παρελαύνοντα σφυριά.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο χαρακτηριστικός πίνακας “The Scream” του Gerald Scarfe πωλήθηκε το 2017 για 1,85 εκατομμύρια δολάρια και έγινε το πιο ακριβό αντικείμενο στην ιστορία της ροκ (εκτός μουσικών οργάνων). Εν συνεχεία ο Scarfe αποφάσισε να πουλήσει όλο του αρχείο του που σχετίζεται με το “The Wall”: 3.000 αντικείμενα, μεταξύ των οποίων σκίτσα, πίνακες ζωγραφικής, storyboards, ενθύμια και άλλα

Η συνεργασία του με τους Pink Floyd ξεκίνησε όταν το συγκρότημα τον πλησίασε μετά από προβολή, το 1974 από το BBC, της ταινίας κινούμενων σχεδίων του “A Long Drawn Out Trip”.

Ανάμεσα στα όσα έκαναν είναι και το βίντεο “Welcome to the Machine” για τη περιοδεία “In The Flesh Tour”, το 1977. “Με έχουν ρωτήσει “είναι το όραμα του Ρότζερ ή το δικό σου;”. Και η απάντηση είναι ότι είναι το δικό μου, γιατί βγήκε απ΄το κεφάλι μου” είχε δηλώσει ο σκιτσογράφος για το οπτικό μέρος του “The Wall”. “Είναι η δική μου ερμηνεία των σκέψεων του Ρότζερ. Αναμφισβήτητα, ο Ρότζερ είναι ο δημιουργός της ιδέας γιατί η ιστορία είναι δική του, αλλά τα εικαστικά βγήκαν από το μυαλό μου και τις εμπειρίες μου”.