Αγωνία για την Ανταρκτική : Εντοπίστηκε η πρώτη ενεργή διαρροή μεθανίου

Η πρώτη ενεργή διαρροή μεθανίου από τον πυθμένα της θάλασσας της Ανταρκτικής εντοπίστηκε από επιστήμονες.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι τα μικρόβια που υπό φυσιολογικές συνθήκες καταναλώνουν το ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου πριν αυτό φτάσει στην ατμόσφαιρα δεν έχουν αυξηθεί επαρκώς μετά από πέντε χρόνια παρουσίας του, με αποτέλεσμα αυτό να έχει την ευκαιρία να διαφύγει.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας γύρω από την Ανταρκτική υπάρχουν τεράστιες ποσότητες μεθανίου. Το αέριο ενδέχεται να αρχίσει να διαρρέει εξαιτίας της υπερθέρμανσης των ωκεανών που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, με τους επιστήμονες να κάνουν λόγο για «εξαιρετικά ανησυχητικό» φαινόμενο.

Η αιτία για την εμφάνιση της νέας διαρροής παραμένει μυστήριο, όμως πιθανότατα δεν οφείλεται στην υπερθέρμανση του πλανήτη, από τη στιγμή που η Θάλασσα του Ρος δεν έχει θερμανθεί σημαντικά. Η έρευνα έχει σημασία για τα κλιματικά μοντέλα, τα οποία μέχρι στιγμής δεν λαμβάνουν υπόψη τους την πιθανή καθυστέρηση στην κατανάλωση του μεθανίου από τα μικρόβια.

Ανήσυχοι οι επιστήμονες

H ενεργή διαρροή εντοπίστηκε για πρώτη φορά τυχαία από δύτες, το 2011, όμως οι επιστήμονες δεν άρχισαν να μελετούν σχολαστικά το σημείο πριν το 2016. Στη συνέχεια ξεκίνησαν και την εργαστηριακή εργασία για το ζήτημα.

«Η καθυστέρηση στην κατανάλωση του μεθανίου είναι το σημαντικότερο εύρημα», τονίζει στον Guardian ο Άντριου Θάρμπερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Όρεγκον και επικεφαλής της έρευνας. «Τα νέα δεν είναι καλά. Χρειάστηκαν περισσότερα από πέντε χρόνια για να εμφανιστούν τα μικρόβια και ακόμη και τότε το μεθάνιο συνέχισε να ξεφεύγει από τον πυθμένα με ταχύτατους ρυθμούς».

Η απελευθέρωση του μεθανίου από τα παγωμένα υπόγεια κοιτάσματα ή τις περιοχές του μόνιμα παγωμένου υπεδάφους είναι από τα κύρια σημεία που ανησυχούν τους επιστήμονες, αφού ανήκουν στα φαινόμενα που θα μπορούσαν να καταστήσουν μη αναστρέψιμη την υπερθέρμανση του πλανήτη.

«Ο κύκλος του μεθανίου είναι σίγουρα ένα ζήτημα που θα πρέπει να μας ανησυχεί ως κοινωνία», υπογραμμίζει ο Θάρμπερ. «Το βρίσκω εξαιρετικά ανησυχητικό».

Πολύ λίγα στοιχεία ήταν γνωστά για τον κύκλο του μεθανίου στην Ανταρκτική, όμως όπως λέει, τα καλά νέα είναι ότι η νέα διαρροή προσέφερε στους επιστήμονες ένα φυσικό εργαστήριο για περαιτέρω έρευνα.

Οι αιτίες που οδήγησαν στη διαρροή παραμένουν άγνωστες.

Η καθηγήτρια Τζέμα Γουάνταμ, από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ στη Βρετανία και η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε στον Guardian: «Η Ανταρκτική και το φύλλο πάγου της αποτελούν τεράστιες μαύρες τρύπες στην κατανόησή μας για τον κύκλο μεθανίου της γης – είναι δύσκολο να εργαστεί κανείς σε αυτά τα μέρη»

«Πιστεύουμε ότι είναι πιθανό να υπάρχουν σημαντικές ποσότητες μεθανίου κάτω από τους πάγους. Το μεγάλο ερώτημα είναι: Πόσο μεγάλη είναι η καθυστέρηση στην εμφάνιση των μικροβίων που το καταναλώνουν σε σχέση με την ταχύτητα με την οποία θα μπορούσαν να σχηματιστούν νέες διαρροές λόγω της υποχώρησης των πάγων;»

Η πηγή του μεθανίου κατά πάσα πιθανότητα είναι η αποσύνθεση των αποθεμάτων βρύων που είναι θαμμένα κάτω από τα ιζήματα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Στις περισσότερες περιοχές των ωκεανών, το μεθάνιο που διαρρέει από τον πυθμένα καταναλώνεται από μικρόβια στα ιζήματα ή στο νερό. Όμως η αργή αύξηση των μικροβίων στη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και το χαμηλό της βάθος, συνεπάγεται ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως το αέριο καταφέρνει να ξεφύγει στην ατμόσφαιρα.

Ο Θάρμπερ σημειώνει ότι τα πρώτα μικρόβια που αναπτύχθηκαν στην περιοχή ανήκουν σε ένα αναπάντεχο στέλεχος. «Κατά πάσα πιθανότητα βρισκόμαστε στο στάδιο της διαδοχής. Μπορεί να περάσουν πέντε ή ακόμη και δέκα χρόνια μέχρι να προσαρμοστούν πλήρως στην περιοχή και να αρχίσουν να καταναλώνουν το μεθάνιο».

Η Γουάνταμ τονίζει ότι τα πέντε χρόνια μελέτης του σημείου δεν είναι επαρκή. «Επομένως, θα είναι καλό να δούμε τι συμβαίνει στο μέλλον με αυτή τη διαρροή. Επιπλέον, αυτή η ανακάλυψη με κάνει να αναρωτιέμαι αν τέτοιου είδους φαινόμενα είναι πιο συνηθισμένα από ό,τι νομίζουμε στην Ανταρκτική και απλώς πέφτουμε πάνω τους σπάνια».