Η εικόνα ενός μαγικού πλην όμως ανεκμετάλλευτου τόπου (του Γιώργου Γουναλάκη)

Άφησα να περάσουν μερικές ημέρες ώστε να ηρεμήσει λιγάκι η κατάσταση σχετικά με τον Γαργαδόρο και επανέρχομαι να πω ορισμένα πράγματα τα οποία σίγουρα θα βοηθήσουν στο να ξεδιαλύνει το τοπίο. Βέβαια η τοποθέτηση μου είναι με αφορμή όλα όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες.

Αρχικά να πω ότι ειλικρινά χάρηκα με την στάση που κράτησαν στο Δημοτικό Συμβούλιο οι συμπολίτες που δεν συμφωνούσαν με το έργο, άσχετα αν στο τέλος χάλασαν τα πάντα , όχι με υπαιτιότητα δική τους. Είναι σημαντικό – όπως έχω πει και στο παρελθόν – να διαφωνούμε και να σεβόμαστε αλλήλους. Οι φωνές , οι απόψεις που δεν στηρίζονται πουθενά και γενικά η απαίτηση για την απαίτηση, νομίζω ότι ανήκουν σε άλλες εποχές. Σε αυτόν τον τόπο όλοι έχουν φωνή και αυτό πρέπει να το σεβαστούμε όντας κόσμιοι όλοι μας.

Εις ότι αφορά το έργο στον Γαργαδόρο έχω να παρατηρήσω τα εξής. Κατά την διάρκεια των χειμερινών μηνών υπήρχε έντονος κυματισμός στο συγκεκριμένο σημείο και μάλιστα κυματισμός ο οποίος ουσιαστικά χρησιμοποιούσε τον τοίχο αντιστήριξης του δρόμου ως σημείο εκτόνωσης , με αποτέλεσμα να δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στον δρόμο και στην στήριξη του.

Πριν από μερικά χρόνια – όπως προκύπτει από την αλληλογραφία με το Υπουργείο – έγιναν κάποια έργα από την πλευρά της ξηράς τα οποία κρίθηκαν ως παράνομα. Συνεπώς, αν σήμερα κάποιος ήθελε να κάνει οποιοδήποτε έργο από την πλευρά της ξηράς , αυτό δεν θα μπορούσε και δεν μπορεί να πάρει καμία απολύτως αδειοδότηση, αν προηγουμένως δεν νομιμοποιηθούν οι κατασκευές που έχουν γίνει ως σήμερα.

Βέβαια για τις κατασκευές αυτές ουδεμία κουβέντα έγινε, καθώς και για την αρνητική επίπτωση αυτών σε ενδεχόμενη εναλλακτική λύση από την πλευρά της ξηράς. Αφήσαμε απλά να εννοηθεί ότι ντε και καλά ήθελαν ένα θαλάσσιο έργο για άλλους σκοπούς, αποφεύγοντας την εύκολη επέμβαση.

Έτσι λοιπόν, έμεινε να αναζητηθεί η εξεύρεση λύσης με ένα έργο εντός αιγιαλού. Για την περίπτωση αυτή, που έχουμε ένα μικρό κόλπο , με άνοιγμα περίπου 100 μέτρων , έχουμε τις εξής δύο λύσεις. Είτε κάνουμε ένα «νησί» όπως ακριβώς τα «νησάκια» έναντι της παραλίας της άμμου , είτε κάνουμε ένα ύφαλο αναβαθμό , προκειμένου να μειώσουμε τον θαλάσσιο κυματισμό. Συνεπώς, επιλέγουμε μια εκ των δύο λύσεων και στην συνέχεια δουλεύουμε σε κάποιες εναλλακτικές, επί της λύσης που έχει επιλεχθεί.

Όλα τα υπόλοιπα περί περισσότερο φιλοπεριβαλλοντικής λύσης είναι απλά για να διαφωνούμε και όχι για να βρούμε κοινά σημεία επαφής. Επίσης άκουσα για το ότι τα θαλάσσια ρεύματα θα επηρεασθούν και θα δημιουργήσουν πρόβλημα σε γειτονικές παραλίες. Εγώ να σας διαβεβαιώσω εις ότι αφορά τα θαλάσσια ρεύματα, ότι είχαν να επηρεασθούν επηρεάσθηκαν από τον μόλο που έχει κατασκευαστεί μπροστά από το βότσαλο – φαντάζομαι χωρίς καμία διαδικασία αδειοδότησης. Όμως και για αυτό ούτε λόγος να γίνεται ….

Και έρχομαι στο θέμα του ιδιώτη που κατασκευάζει το έργο. Μα στον τόπο αυτό , στον τόπο μας , στον τόπο που όλοι αγαπάμε, την διαφορά την κάνει ο ιδιωτικός τομέας και όχι ο δημόσιος. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Νομός Λασιθίου είναι ο Νομός με την χαμηλότερη κρατική συμμετοχή σε επίπεδο Κρήτης (εννοώ σε δημόσια έργα), ενώ την ίδια στιγμή οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι αντιστρόφως ανάλογες προς τις κρατικές.

Έχω ακούσει να λένε για την έλλειψη κρατικής επίβλεψης. Δηλαδή θέλουμε να πούμε ότι στα έργα που υπάρχει η κρατική επίβλεψη αγγίζουμε την τελειότητα; Για να καταλάβω δηλαδή τι ακριβώς θέλουμε να πούμε. Εγώ ξέρω ότι ένας ιδιώτης που πληρώσει για ένα έργο, είναι σαφώς πολύ πιο σοβαρός και στην επίβλεψη αλλά και στην συμφωνία από ότι ένας κρατικός φορέας. Πολύ απλά γιατί αν ένα έργο υπό χρηματοδότηση ιδιώτη, υποστεί ζημιές, τις ζημιές θα τις πληρώσει ο ιδιώτης , ενώ αν σε ένα δημόσιο έργο έχουμε ζημιές …. συντάσσεται μελέτη για την διόρθωση η οποία ξεκινάει να υλοποιείται μετά από χρόνια (….θυμηθείτε το Σεληνάρι). Φανταστείτε λοιπόν την χρονική διάρκεια που θα είχε το έργο στον Γαργαδόρο καθώς και το κόστος αυτού στην κρατική μηχανή, αν το έργο αυτό εκτελούνταν με δημόσια δαπάνη.

Αν τώρα έχουν δημιουργηθεί κάποιοι παράδεισοι στην περιοχή μας, έχουν δημιουργηθεί από ιδιώτες επενδυτές και δη από ανθρώπους που ασχολούνται με τον τουρισμό. Η Ελούντα έγινε προορισμός από τα ξενοδοχεία της. Δεν έγινε προορισμός από τις υποδομές της. Γιατί αν μιλήσουμε για υποδομές στον τόπο μας , μάλλον θα βρεθούμε σε πολύ δυσμενή θέση.

Έχω ακούσει να λένε ότι οι ξένοι δεν βγαίνουν από τα ξενοδοχεία τους. Αν και δεν έχω δει ένοπλους φρουρούς να τους αναγκάζουν να παραμένουν μέσα , εν τούτοις αναρωτιέμαι γιατί να βγουν και τι να κάνουν. Υπάρχουν υποδομές που να μπορούν να υποστηρίξουν την ομαλή μετάβαση τους από το ξενοδοχείο τους στην κοντινότερη πόλη ή χωριό ; Μάλλον όχι. Γενικά υπάρχουν υποδομές; Αν λοιπόν είναι έτσι τα πράγματα τι ψάχνουμε;

Η πόλη του Αγίου Νικολάου και ο Δήμος του Αγίου Νικολάου ήταν και είναι ένας καθαρά τουριστικός προορισμός. Τι έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια για να στηρίξουμε την μονοκαλλιέργεια μας ;

Για να δούμε τι έχουμε κάνει, αρκεί να δούμε το παραλιακό μέτωπο του Αγίου Νικολάου , την περιοχή του Όρμου, την περιοχή Σισσίου , την περιοχή Μιλάτου , το παραλιακό μέτωπο της Ελούντας. Σκεφθείτε λίγο τα σημεία που ανέφερα και θα καταλάβετε πολλά. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρομαι στα χωριά μας, εκεί όπου η κατάσταση δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη.

Έχουμε λοιπόν την περιοχή του Σισσίου, η οποία ευρίσκεται στην πιο κοντινή απόσταση από το αεροδρόμιο Ηρακλείου και το παραλιακό της μέτωπο είναι όπως την δεκαετία 60 , δεν υπάρχει βιολογικός καθαρισμός και για άλλες υποδομές ούτε λόγος να γίνεται.

Μια από τα ίδια και στην περιοχή της Μιλάτου.
Καταλαβαίνω ότι ιδιαίτερα η περιοχή του Βραχασίου και κατ επέκταση Σισσίου και Μιλάτου είχαν και έχουν ειδικά προβλήματα. Όμως για ένα Δήμο ενιαίο δεν πρέπει να υπάρχουν ειδικά προβλήματα. Υπάρχει ένας Δήμος και η ισόρροπη ανάπτυξη της κάθε περιοχής με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της είναι υποχρέωση του Δήμου απέναντι στους κατοίκους της και όχι μόνο.

Δεν πρέπει να βλέπουμε αποκλειστικά και μόνο ως υποχρέωση την ανάπτυξη της κάθε περιοχής πρέπει να βλέπουμε και τα ανταποδοτικά οφέλη από την ανάπτυξη και τις υποδομές που μπορεί να αναπτυχθούν στην περιοχή. Ο Δήμος δεν είναι σίγουρα επιχείρηση , όμως την στιγμή που έχει έξοδα και έσοδα οφείλει να λειτουργεί με την λογική της επιχείρησης εις ότι αφορά τα οικονομικά του , έχοντας πάντα και αυξημένη την κοινωνική ευθύνη και ίσως αυτό είναι και η σημαντική διαφορά από την λειτουργία μιας επιχείρησης με ιδιώτη στο τιμόνι της.

Εις ότι αφορά τον Άγιο Νικόλαο, όλοι ζείτε την γύμνια του παραλιακού μετώπου και το γεγονός του ότι κάποτε έγινε προσπάθεια αναβάθμισης αλλά δυναμιτίστηκε εκ των έσω δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι.

Για την Ελούντα τια θα μπορούσα να πω. Τα τελευταία 10 χρόνια είμαι και γω κομμάτι της καθημερινότητας της. Τα δύο τελευταία χρόνια μάλιστα προσκαλούμε σημαντικές ελληνικές εταιρείες να κάνουν σεμινάρια στο γραφείο της Ελούντας και μετά το τέλος κάνουμε σε όλους μια μικρή ξενάγηση στην περιοχή. Κρίμα που δεν έχω καταγράψει όλα τα σχόλια, τα οποία δυστυχώς είναι όλα αρνητικά. Συνήθως όλοι λένε για το πόσο παρατημένη δείχνει η περιοχή και το χωριό. Μας αξίζει αυτό ; Νομίζω όχι.

Όμως με το να αναλώνουμε τις δυνάμεις και να τα βάζουμε με κάθε έργο που εκτελείται στην περιοχή, χάνουμε τον βασικό στόχο που είναι η ισόρροπη ανάπτυξη της περιοχής και η δημιουργία υποδομών. Καλό θα ήταν να αναλώσουμε τις δυνάμεις για να δούμε πως η περιοχή μας μπορεί να οργανώσει τις υποδομές της και να υποδεχθούμε τις μεγάλες επενδύσεις που σχεδιάζονται για την περιοχή μας.

Ξέρετε , επειδή έχω την ευτυχία να ταξιδεύω ανά τον κόσμο λόγω της εργασίας μου , παρατηρώ ότι κανένας τόπος δεν αναπτύχθηκε επειδή μια μεγάλη επένδυση σχεδιάστηκε στην περιοχή. Πάντα οι περιοχές που υποδέχονται επενδύσεις σχεδιάζουν τις υποδομές τους με σκοπό την υποδοχή των επενδύσεων αυτών. Αν αυτό δεν συμβεί, οι επενδύσεις αυτές γυρνάνε τις πλάτες στο ντόπιο στοιχείο και έχοντας την οικονομική δυνατότητα, σχεδιάζουν παραδείσους που είναι αδύνατον για την περιοχή να ανταγωνιστεί. Μέρος των παραδείσων αυτών είναι καταστήματα , εστιατόρια και τόσες άλλες παροχές που θα στερήσουν από την περιοχή την δυνατότητα να επωφεληθεί από όσα συμβαίνουν γύρω της. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος και θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα.

Επειδή τυγχάνει να γνωρίζω κάποια πράγματα παραπάνω, θα ήθελα να σας πώ ότι δεν χωρούν πολλές επαναστάσεις στον τόπο αυτό. Είμαστε ένας τόπος ευλογημένος, είμαστε ένας τόπος με τρομερές δυνατότητες ανάπτυξης και μάλιστα αειφόρου ανάπτυξης. Όμως οφείλουν οι πολίτες του τόπου αυτού να είναι αντάξιοι των περιστάσεων. Αν σχεδιάσουμε σωστά την επόμενη ημέρα έχουμε ελπίδα. Αν μείνουμε στο μίζερο παρελθόν μας, στο παρελθόν που βλέπουμε ο ένας τον άλλο και μας χαλάει , τότε σωτηρία δεν έχουμε.
Είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν και περισσότερα αυτά που μας ενώνουν. Ας ξεκινήσουμε από αυτά που μας ενώνουν και μέσω αυτών θα αμβλύνουμε και τις υπόλοιπες διαφορές. Ας αποκτήσουμε ευρύ ορίζοντα σκέψης. Ας συμμετέχουμε στις διαδικασίες που ορίζονται και προβλέπονται και ας διαμορφώσουμε μια κοινή γραμμή στην αντιμετώπιση όλων των θεμάτων που αφορούν την περιοχή μας. Έχουμε τρομερές δυνατότητες , όμως δυστυχώς δεν λέμε να ξεφύγουμε από την μίζερη καθημερινότητα μας και αυτό πλέον μας πληγώνει.

Ακούω για κλειστές παραλίες και ίσως να έχουν δίκιο. Αντί όμως να φωνάζουμε και να σπιλώνουμε υπολήψεις, ας καθίσουμε να σκεφτούμε. Να δούμε σε συνεργασία με τους εκπροσώπους του τουριστικού μας προϊόντος πως μπορεί να υπάρχει συνεκμετάλλευση ή ακόμα και ανταποδοτικά οφέλη σε μια άλλη παραλία ελεύθερη προς το κοινό με έξοδα του ανθρώπου που ζητάει την χρήση της. Νομίζω ότι όλοι αυτοί που έχουν έρθει να επενδύσουν εδώ δεν θα ήθελαν ποτέ και δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα ερχόταν αντιμέτωποι με τις τοπικές κοινωνίες. Όμως καταφέραμε να τους γυρίσουμε την πλάτη και νομίζω ότι ανταποδίδουν και αυτοί.

Σίγουρα υπάρχει σχέση αλληλεξάρτησης και αυτήν την σχέση οφείλουμε να ενισχύσουμε και αναπτύξουμε. Όχι μόνο με ξενοδόχους αλλά και με όλους τους επιχειρηματίες της περιοχής αφού βέβαια αναγνωρίζουμε τον τουριστικό χαρακτήρα της περιοχής.

Κλείνοντας θα πρέπει να είμαστε λιγάκι προσεκτικοί και να μην ξεσηκώνουμε τον κόσμο χωρίς πρώτα να υπάρχει απόλυτη ενημέρωση γύρω από τα θέματα που μας απασχολούν. Η συμμετοχή του κόσμου οφείλει και πρέπει να είναι μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπονται και πρέπει επιτέλους στην Χώρα αυτή να μάθουμε να σεβόμαστε την άποψη των πλειοψηφιών και να μην δημιουργούν διχαστικές και πολωτικές καταστάσεις μειοψηφίες.

Είναι βασικό να είμαστε πλήρως ενημερωμένοι για κάθε έργο και κάθε μελέτη που εκτελείται στην περιοχή μας και φυσικά έχουμε το δικαίωμα να συνδιαμορφώνουμε απόψεις που με οιοδήποτε κόστος θα επιβάλλουμε την εφαρμογή τους
.
Είμαι σίγουρος ότι είπα πολλά, είμαι σίγουρος ότι κούρασα και για αυτό σταματώ εδώ. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες έχοντας μπροστά μου την εικόνα ενός μαγευτικού πλην όμως ανεκμετάλλευτου τόπου με βάση την ιστορία του και την φυσική του ομορφιά.