«Βαρελόσκυλα»: Πρέπει να σώσουμε αυτές τις ψυχές όπου κι αν τις δούμε

Οι ξένοι που μαθαίνουν για αυτή την πρακτική μερικών Ελλήνων εκπλήσσονται. Πριν από 3 χρόνια έγινε θέμα στο Εsdaw (European Society of Dog and Animal Welfare), στο σάιτ του οποίου μπορούμε να δούμε αποκαλυπτικό φωτορεπορτάζ.

“Στην Ελλάδα”, γράφει το esdaw, “συχνά βλέπεις σκυλιά που τα χρησιμοποιούν σαν να είναι αναλώσιμα εργαλεία, χωρίς ζωή, σαν να μην είναι όντα με συναισθήματα και ανάγκες.

Οι αγρότες έχουν τα σκυλιά αλυσοδεμένα σε δρόμους ή σε δύσβατες περιοχές, για να λειτουργούν σαν σκιάχτρα που τρομάζουν τα πρόβατα και τις κατσίκες και να τα κρατούν στο “σωστό” δρόμο.

Τα σκυλιά ζουν φριχτές ζωές και σπάνια τους δίνουν προσοχή – νερό, φαγητό ή κτηνιατρική φροντίδα. Ζουν μια μοναχική και στενάχωρη ζωή και συνήθως πεθαίνουν από ασιτία, από αφυδάτωση, από θερμοπληξία ή από ασθένειες πριν καν κλείσουν τα δύο τους χρόνια.

Οι επιστήμονες κατέληξαν πρόσφατα στο συμπέρασμα ότι ο σκύλος έχει μια προδιάθεση να παρουσιάζει μια κοινωνική νοημοσύνη που είναι ασυνήθιστη στον κόσμο των ζώων – πράγμα που σημαίνει ότι τα σκυλιά υποφέρουν όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά από αυτή τη σκληρή μεταχείριση.

Η Κρήτη

H Κρήτη, ένα από τα πολλά τουριστικά νησιά στην Ελλάδα, κρύβει ένα ζοφερό μυστικό – αφού τα σκυλιά είναι αναγκασμένα να ζουν αλυσοδεμένα, με αλυσίδες σ’ ένα μέτρο απόσταση (ή μικρότερη) από ένα παλιό σκουριασμένο βαρέλι σαν σπιτάκι του σκύλου, ή ακόμα και χωρίς καν βαρέλια ή οποιαδήποτε άλλη προστασία.

 

Τα περισσότερα ζουν στους έρημους δρόμους και σπάνια τα βλέπει κανείς.

Τα καταφύγια τους δεν τους δίνουν καμία προστασία σε κακές καιρικές συνθήκες και είναι σαν φούρνοι κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, χωρίς να παρέχουν ανακούφιση από τον καυτό ήλιο. Επιπρόσθετα -αν είναι τυχερά- μπορεί να έχουν λίγο βρώμικο νερό. Συχνά δεν έχουν καθόλου νερό και τροφή.

Πρόκειται κυρίως για νεαρά σκυλιά που λαχταρούν την ανθρώπινη συντροφιά, και τα περισσότερα από αυτά πεθαίνουν πριν να γίνουν ενός έτους. Αυτά τα σκυλιά χαίρονται πολύ όταν λαμβάνουν έστω μια λέξη και ένα απαλό άγγιγμα.

Πόσο οδυνηρό θα πρέπει να είναι να ακούς αυτά τα σκυλιά να γαβγίζουν, να κλαίνε και να τραβιούνται από τις αλυσίδες, σαν να λένε: “Σε παρακαλώ, έλα πίσω! Θέλω μόνο λίγη αγάπη και προσοχή”.

Αναρωτιέται κανείς πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος κάποιου, ή πώς λειτουργεί μια κυβέρνηση, όταν κάποιος μπορεί σκόπιμα να κάνει κάτι τέτοιο σ’ ένα σκυλί.

Τα λεγόμενα “βαρελόσκυλα” ζουν για να χρησιμεύουν ως «σκιάχτρα» ή «κουδούνια» στους αγρότες και τους ιδιοκτήτες σπιτιών, αλλά πολλά σκυλιά στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες φυσικά, ζουν μια βασανιστικά μοναχική ζωή, λόγω των ιδιοκτητών οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ή δεν νοιάζονται αν τα ζώα έχουν συναισθήματα ή είναι διψασμένα, πεινασμένα ή αν χρειάζονται αγάπη.