Έρευνα: Ένας στους 3 ενήλικες δεν αντέχει τα έξοδα, επιστρέφει στο πατρικό σπίτι

Μία λίστα με τα έξοδα του Ιανουαρίου, ίσως, βρίσκεται και στο δικό σας σημειωματάριο. Ακόμα, δεν έχει μπει το νέο έτος και τα χρήματα στον λογαριασμό αρχίζουν να μειώνονται. Μήπως αναρωτιέστε και εσείς πώς θα βγει ο νέος, πρώτος μήνας του 2023, με τα οικονομικά να σας πονοκεφαλιάζουν;

Δεν είστε οι μόνοι. Το κόστος ζωής έχει εκτοξευτεί, με τους millennials και τους Gen Zers να αναζητούν τρόπο να τα βγάλουν πέρα. Βλέποντας ότι δεν τα καταφέρνουν, στρέφονται στο γνώριμο δίχτυ ασφαλείας των γονιών τους.

Σχεδόν το ένα τρίτο των millennials και των Gen Zers, ηλικίας άνω των 18 ετών, λαμβάνουν οικονομική υποστήριξη από τους γονείς τους, σύμφωνα με έρευνα της ιστοσελίδας Credit Karma. Ο ιστότοπος πραγματοποίησε δημοσκόπηση σε περισσότερους από 1.000 ενήλικες τον Οκτώβριο.

Περισσότεροι από τους μισούς γονείς με ενήλικα παιδιά δήλωσαν ότι τα παιδιά τους ζουν μαζί τους. Ένα άλλο 48% δήλωσε ότι πληρώνουν το πρόγραμμα κινητής τηλεφωνίας των παιδιών τους, τα αυτοκίνητα ή άλλους μηνιαίους λογαριασμούς. Σχεδόν το ένα τέταρτο δήλωσε επίσης ότι παρέχουν στα ενήλικα παιδιά τους ένα τακτικό επίδομα, πληρώνουν μέρος ή το σύνολο του ενοικίου τους ή τα έχουν ως εξουσιοδοτημένο χρήστη στην πιστωτική τους κάρτα.

«Αυτό που κάποτε ήταν η πληρωμή του λογαριασμού του κινητού του παιδιού σας κάθε λίγους μήνες έχει πλέον μετατραπεί σε ένα πολύ πιο εκτεταμένο σύνολο δαπανών για πολλούς γονείς», δήλωσε η Courtney Alev, οικονομική συνήγορος των καταναλωτών της Credit Karma.

Επιστροφή στο πατρικό

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ο αριθμός των ενηλίκων που μετακόμισαν ξανά στους γονείς τους -που συχνά αναφέρονται ως «παιδιά μπούμερανγκ»- αυξήθηκε προσωρινά σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.

Οι περισσότεροι δήλωσαν ότι αρχικά μετακόμισαν με τους γονείς τους από ανάγκη ή για να εξοικονομήσουν χρήματα.

Οι λογαριασμοί φοιτητικών δανείων για το κολέγιο και η εκτίναξη του κόστους στέγασης έχουν θέσει σε οικονομικό ασφυκτικό κλοιό εκείνους που μόλις ξεκινούν τη ζωή τους. Η εκτίναξη του κόστους ζωής και τα υψηλά ενοίκια δυσκολεύουν τη μετακόμιση.

Ο αριθμός των νοικοκυριών με δύο ή περισσότερες γενιές ενηλίκων έχει τετραπλασιαστεί τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, σύμφωνα με έκθεση του Pew Research Center που βασίζεται σε στοιχεία απογραφής από το 1971 έως το 2021. Τέτοια νοικοκυριά αντιπροσωπεύουν πλέον το 18% του πληθυσμού των ΗΠΑ, εκτιμά η έκθεση.

Τα οικονομικά είναι ο νούμερο ένα λόγος για τον οποίο οι οικογένειες διπλασιάζονται, διαπίστωσε το Pew, εν μέρει λόγω της διόγκωσης του φοιτητικού χρέους και του κόστους στέγασης. Τώρα, το 25% των νέων ενηλίκων ζει σε νοικοκυριό πολλών γενεών, από μόλις 9% πριν από πέντε δεκαετίες.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι 25-34 ζουν στο σπίτι του ενός ή και των δύο γονέων τους. Ένα μικρότερο ποσοστό ζει στο δικό του σπίτι και έχει έναν γονέα ή άλλο ηλικιωμένο συγγενή που μένει μαζί του.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γονείς είναι επίσης πιο πιθανό να πληρώνουν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων όταν δύο ή περισσότερες γενιές μοιράζονται ένα σπίτι. Οι 25-34 σε ένα νοικοκυριό πολλών γενεών συνεισφέρει το 22% του συνολικού εισοδήματος του νοικοκυριού, διαπίστωσε το Pew.

Η επιστροφή στο πατρικό, βέβαια, και η υποστήριξη των παιδιών δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση για τους γονείς, οι οποίοι αισθάνονται σημαντική επιβάρυνση σε μια εποχή που η δική τους οικονομική ασφάλεια βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί.

Σε μια οικονομία με τον υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, το κόστος της παροχής υποστήριξης έχει αυξηθεί απότομα. Σύμφωνα με την Credit Karma, το 69% των γονέων που βοηθούν τα ενήλικα παιδιά τους δήλωσε ότι αυτό τους προκαλεί οικονομικό άγχος.

«Είναι σημαντικό οι γονείς να κάνουν ό,τι μπορούν για να φροντίσουν πρώτα τους εαυτούς τους οικονομικά, πριν προσφέρουν οικονομική υποστήριξη στα ενήλικα παιδιά τους», δήλωσε η Alev.

«Όπως με οτιδήποτε άλλο, κάντε έναν προϋπολογισμό για τα έσοδα και τα έξοδά σας, συνυπολογίζοντας τις αποταμιεύσεις, την αποπληρωμή των χρεών και, αν είναι δυνατόν, τις εισφορές σε ένα συνταξιοδοτικό», συμβούλευσε, προτείνοντας να βοηθούν τα παιδιά από το περίσσεμά τους και να τους δημιουργήσουν ένα χρονοδιάγραμμα για να σταθούν στα πόδια τους.