Ποιος νοιάζεται άραγε για τα συνέδρια των κομμάτων;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το συνέδριό του, πήρε τις αποφάσεις του, θα ψηφίσει τις επόμενες ημέρες και για νέο αρχηγό (τον Τσίπρα) και θα ξεκινήσει τη νέα του… πορεία προς το λαό.

Η Νέα Δημοκρατία διοργανώνει αυτό το τριήμερο το δικό της συνέδριο, θα μιλήσουν όλοι, θα κάνουν τον απολογισμό της τριετίας, θα υποσχεθούν κι αυτοί νέα πορεία και η ζωή συνεχίζεται.

Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, ψηφίζει την Κυριακή για το όνομα και το σύμβολο της παράταξης, για τα τοπικά όργανα και ετοιμάζεται για το δικό του συνέδριο, το τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου.

Είναι αναμφισβήτητα ο μήνας των συνεδρίων των τριών μεγάλων κομμάτων. Ο μήνας του επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων, η στόχευση για το μέλλον και κυρίως είναι η ετοιμότητα για τις επόμενες εκλογές.

Ενδεχομένως για κάποιους να είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αναβάπτιση από την κομματική βάση, αποκλεισμός των αντιπάλων ή απλά ένα τεστ για το πόσο «γκελ» κάνει το κόμμα στην κοινωνία.

Τελικά, όμως, πόσο ενδιαφέρον τον απλό πολίτη τα συνέδρια των κομμάτων; Μήπως είναι απλά εκδηλώσεις για το κομματικό ακροατήριο, για μια κομματική νομενκλατούρα που θέλει να αυτοεπιβεβαιώνεται και να διατηρεί τα όποια ψήγματα εξουσίας της;

Μήπως τελικά τα συνέδρια, και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη για την Ελλάδα και τον κόσμο περίοδο, δεν ενδιαφέρουν κανέναν;  Αραγε αν στήσει κάποιος αυτί στα καφενεία, στους δρόμους, στα σπίτια ή τους χώρους δουλειάς οι πολίτες θα μιλούν για τα συνέδρια της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ;

Είναι 100% σίγουρο ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών ουδόλως ενδιαφέρονται για τις κομματικές διαδικασίες. Για τα παρασκήνια, τους διαδρόμους, τις λίστες, τις Κεντρικές Επιτροπές ή τα ονόματα. Ο βιοπαλαιστής, ο νέος των 700 ευρώ, ο άνεργος, ο εργαζόμενος πτωχός, ο συνταξιούχος των 600 ευρώ το μήνα, ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που αγωνιά αν θα ανοίξει το μαγαζί του την άλλη ημέρα, δεν νοιάζεται για τα συνέδρια.

Σε μια χρονική στιγμή όπου ο πόλεμος απειλεί τον πλανήτη. Οπου η φτώχεια ζώνει μεγάλα στρώματα του πληθυσμού παγκοσμίως. Οπου η ενεργειακή αλλά και η επισιτιστική κρίση είναι προ των πυλών. Αλλά και όπου η πανδημία δεν έχει περάσει, σκοτώνει καθημερινά δεκάδες ανθρώπους στη χώρα μας. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά γιατί πιστεύετε ότι ενδιαφέρεται ο πολίτης για τα συνέδρια; Και γιατί πιστεύουν τα ίδια τα κόμματα ότι μπορούν να «μιλήσουν» στην καρδιά του λαού;

Σε καμία περίπτωση. Και όσο τα κόμματα και τα συνέδρια είναι αποκομμένα από την κοινωνία, τόσο θα απαξιώνεται και το πολιτικό σύστημα συλλήβδην. Ναι, οι κομματικές διαδικασίες έχουν δημοκρατικό πρόσημο και καλό είναι να γίνονται. Ειδικά όταν η αμεσοδημοκρατία, με το στήσιμο καλπών βάζει στο παιχνίδι και τον πολίτη.

Όμως, η καθημερινότητα είναι σκληρή και οι απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις πρέπει να είναι άμεσες και ικανοποιητικές από τα κόμματα. Αν δεν είναι, απλά ο λαός θα απαξιώσει τα κόμματα και θα επικρατήσει ο ακραίος λαϊκισμός, οι ψεκασμένες θεωρίες ή οι επικίνδυνες ιδεολογίες.

Η αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων πρέπει να είναι το βασικό στοίχημα των κομμάτων. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά μια βαρετή, χωρίς ουσία διαδικασία για λίγους. Γι’ αυτό και τα συνέδρια δεν δίνουν απαντήσεις και τελικά ελάχιστα μένουν στην Ιστορία…